بسياري از ايران درودي با عنوان نخستين بانوي نقاش ايراني ياد مي‌کنند. او زني بود قوي که ثابت‌قدمي و روحيه مقاومش زبانزد آشنايان و دوستانش بود.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، ايران درودي يکي از شناخته‌شده‌ترين زنان نقاش ايران است؛ کمتر کسي پيدا مي‌شود که نامش را نشنيده و محو سخنانش نشده باشد که با لحن همواره قدرتمند و نگاه پر از ابهتش، افتخارآميز سخن مي‌گفت. ايران درودي نقاش نامداري است که حالا حدود سه سال از زمان درگذشتش مي‌گذرد؛ زني با چشمان گيرا و روحي عميق که آرمان و باورش را با صداي بلند فرياد مي‌زد.
آنچه در هر جمعي در وهله اول از ايران درودي عيان مي‌شد، عشق او به سرزمين خود بود. محبت ايران درودي به سرزمين و مردم سرزمينش آنچنان پيش رفته بود که بارها درباره آن سخن گفته است؛ «حضور تخت جمشيد در نقاشي‌هايم، تنها اشاره به تاريخ نيست، بازگو کردن افسانه يک عشق است؛ عشق من به سرزمينم.»
نگار جاودان/۱۹۹۳/ ۱۴۰x ۱۴۰ سانتيمتر
درودي سال ۱۳۹۰ حدود ۱۹۵ اثر از نقاشي‌هاي خود را به مردم ايران اهدا کرد؛ او همچنين خانه‌اش در فرانسه را فروخت و پول آن را به ايران فرستاد تا براي ساخت موزه‌اش هزينه شود. اما ساخت موزه به دلايلي مانند جابه‌جايي مسئولان و کارهاي اداري به تعويق افتاد.
او پيش از درگذشت خود، زماني که بايد براي يک جراحي به فرانسه مي‌رفت گفته بود: خيلي بيرحمي است که عيد نوروز در ايران نباشم و نتوانم کلنگ موزه‌ام را به زمين بزنم. البته يک موسسه غيرانتفاعي دارم که کارهاي مربوط به بنياد و موزه را در نبودن من پيگيري مي‌کند. همچنين سال خوبي را براي ملت ايران آرزو مي‌کنم و اميدوارم سال خوش‌يمني براي آن‌ها باشد.
سرانجام شهريور سال ۹۵ کلنگ موزه در تهران، در خانه‌اي که ايران درودي ۴۸ سال در آن زندگي کرده بود، به زمين زده شد و دو سال بعد از قرارداد واگذاري، حق بهره‌برداري از زمينِ موزه به او ابلاغ شد؛ در نهايت اما با وجود پيگيري‌هاي او تا روزهاي پاياني عمرش، هيچ کدام از قول و قرارها در اين رابطه عملي نشد.
او در مراسم واگذاري زمين و افتتاح پروژه عمراني موزه گفته بود: «خوشحالم آنقدر صبر و شکيبايي کردم که بالاخره توانستم به نتيجه برسم. لازم است که هنر معاصر ايران گسترش يابد و راه‌اندازي اين موزه مي‌تواند آغاز اين امر باشد. اميدوارم موزه‌هاي متعدد ديگري توسط هنرمندان و دولت ايران ساخته شود و ملت ايران که سابقه هنر هفت‌هزارساله را دارد، نشان بدهد که تا چه اندازه در هنر معاصر نيز باهوش و بااستعداد است.»
او همچنين در همين مراسم گفته بود: «من هميشه به عنوان يک زن افتخار کرده‌ام ايراني هستم و اميدوارم که لياقت داشتن نام «ايران» را داشته باشم؛ براي اين اسم خيلي زندگي‌ام را گران پرداختم. براي تأسيس اين موزه نيز همه‌جانبه تلاش و چهار سال پايداري کردم تا در اين مرحله معجزه رخ دهد. در سال ۴۷ وقتي اثرم در اکثر مجله‌هاي معتبر دنيا چاپ شد به اين فکر افتادم که موزه‌اي از آثارم را در کشورم بسازم. از آن زمان ديگر آثارم را نفروختم و برگزيده‌هايش را براي ملت ايران انتخاب کردم. من ايراني و خراساني هستم و آثارم به اينجا تعلق دارد و نه جاي ديگر.»
خورشيد شب/ ۱۹۸۵/ ۷۳x۹۲ سانتيمتر
ايران درودي زني است ايراني، که در ميان تاريخ نقاشان ايران، خوش درخشيده است و با لحن تيز و گيراي خود همواره بر آنچه به آن معتقد بود پافشاري کرد؛ به طوري که شايد هر يک از ما آرزو کنيم، کاش کمي شبيه به ايران درودي باشيم.
در مقاله «تاريخ غايب زنان نقاش ايران» درباره آثار ايران درودي اين‌چنين آمده است: «شاخسارها و گل‌هاي يخ‌زده که از دل مرداب‌ها سر برآوردند، اشيايي که در فضايي موهوم انتزاعي و غريب‌اند و ويرانه‌ها و دشت‌هايي که شيوه سوررئاليستي دارند، تماما آرايه‌هايي است برساخته از ايران درودي. نقاشي‌هايي براي گذر از بُعد جنسيت. درودي با حذف مادي انسان و به‌کارگيري انديشه‌اي جهان‌شمول، مبتني بر ساحتي از رنگ‌هاي تيره و روشن، نمودي از هستي در ابتداي ازل و انتهاي ابديت را نمايش مي‌دهد.»
ايران درودي نقاش، نويسنده و منتقد هنري سال ۱۳۱۵ در خراسان به دنيا آمد. او با علاقه‌اي که از دوران کودکي داشت نقاشي را ادامه داد، به فرانسه رفت و در دانشگاه هنرهاي زيباي پاريس (بوزار) تحصيل کرد.
آثار او در مجموعه‌هاي معتبر هنري از جمله موزه هنرهاي معاصر تهران، موزه ايکسل بلژيک و موزه هنرهاي معاصر نيويورک نگهداري مي‌شود.
بودن يا نبودن (دوآب)/ ۱۹۹۱/ ۱۰۰x ۸۱ سانتيمتر
تلاش/ ۱۹۸۷/ ۷۳x۹۲ سانتيمتر