چیدمان «انرژی نادیدنی» در پاویون میس ون در روهه در بارسلونا، دیدگاه مینیمالیستی این معمار مشهور را با رویکردی چندرشته‌ای و بررسی نیروهای بنیادی جهان بازآفرینی می‌کند.

به گزارش گالری آنلاین، این پروژه که در کارگاه B-Made مدرسه معماری بارتلت در لندن ایجاد شده، هنرمندان، موسیقی‌دانان، دانشمندان، معماران و مهندسان را گرد هم آورده تا الگوهای انرژی را با استفاده از الکترومغناطیس‌های پنهان در پایه‌های آلومینیومی بررسی کنند.

این نصب بر سنگ‌های معروف حوض پاویون متمرکز است و نمایش‌هایی آزمایشی از ساختارهای سنگی شناور را ارائه می‌دهد که تصورات رایج درباره جرم، تعادل و نیرو را به چالش می‌کشد. از طریق این چیدمان‌ها، مداخله هنری بر اهمیت مواد خاص و طراحی معماری تأکید دارد و مهندسی ظریفی را آشکار می‌کند که سنگ‌ها را بی‌وزن و معلق در هوا به نظر می‌رساند.

این پروژه که تحت هدایت پروفسور جوزپ میاس گفره و با همکاری استادان کمکی لوک اولسن و گریم ویلیامسون و تیمی از دانشجویان توسعه یافته، نقش آگاهی و احساسات را در پیشبرد انرژی پایدار بررسی می‌کند. با کاوش در پیوند میان جاذبه، الکترومغناطیس و نیروهای هسته‌ای ضعیف و قوی، این نصب پرسش جالبی را مطرح می‌کند: آیا نیروی پنجم احتمالی – شاید آگاهی – می‌تواند آنها را متحد سازد و لایه مفهومی جدیدی به میراث پاویون بیفزاید.

«انرژی نادیدنی» عمل چیدن سنگ‌ها را به نمادی فرهنگی تبدیل می‌کند که خاطرات دوران کودکی و یک تمرین مدیتیشن مشترک را تداعی می‌کند. از طریق این ساختارهای ظریف و متعادل، پروژه اصول ایزواستاتیک را بازتفسیر کرده و نشان می‌دهد که چگونه تعادل و نیرو می‌توانند ساختارهایی به ظاهر غیرممکن خلق کنند. این نصب تجربی همچنین شامل تجربه صوتی سه‌گانه‌ای است که اثرات روان‌صوتی و اشکال مختلف انرژی از طریق صدا را بررسی میکند.