"هنرمندان اين مجموعه تاثيراتي که اتفاق هاي سياسي و اجتماعي، جنگ و حوادثي از اين قبيل بر آنها گذاشته از طريق طبيعت بيجان نمايش مي‌دهند. در واقع طبيعت بيجان به مثابه کودکي است که در سالهاي ۵۷ تا ۶۷ رشد کرده است." عيسي جباري کيوريتور نمايشگاه طبيعت بيجان 1+12 در گفتگو با خبرنگار گالري آنلاين در مورد مفهوم آثار به نمايش در آمده در اين مجموعه مي‌گويد.
نمايشگاه طبيعت بيجان 1+12 به همت کارگروه نمايشگاه هاي انجمن هنرمندان نقاش ايران به کيوريتوري عيسي جباري و کوکيوريتوري رويا ارمکيان روز جمعه ۱۲ مهر ماه ۹۸ در خانه هنرمندان ايران گشايش خواهد يافت. در ادامه خواننده اين گفتگو باشيد:
جباري در رابطه با مفهوم آثاري که به نمايش در خواهند آمد توضيح داد:
ژانر اين مجموعه طبيعت بي جان است و موضوع بر مي‌گردد به دهه ۵۷ تا ۶۷ که آثار هنرمندان نقاش متولد اين دهه در آن به نمايش در خواهد آمد.
وي در ادامه توضيح داد : اين مجموعه زبان منحصر به فرد خودش را دارد، بيشتر اين هنرمندان دهه ۵۷ تا ۶۷ را با کودکي و نوجواني‌شان درک کرده اند. آنها تاثيراتي که اتفاق هاي سياسي و اجتماعي، جنگ و حوادثي از اين قبيل بر آنها گذاشته از طريق طبيعت بيجان نمايش مي‌دهند.
در واقع طبيعت بيجان به مثابه کودکي است که در اين دوران رشد کرده است. در اين رويداد يک موقعيت ساخت اثر داريم که به اين شکل است "راديو بين سالهاي ۵۷ تا ۶۷ در گوش طبيعت بيجان چه مي‌گويد". مسئله هنرمندان مجموعه اتفاقاتي‌ست که در فرم و فضا مي افتد.
وي هدف خود از جمع آوري اين مجموعه را چنين توضيح داد:
من احساس مي‌کنم از نظر تاريخي و به جهت اتفاق هاي سياسي_اجتماعي و جنگ که در آن دوران بوده، ماجراي متولدين دهه پنجاه به لحاظ شکل زندگي و شکل تربيت بسيار خاص و حساس بوده است. از آن‌جهت که خودم کودکي خاصي در اين دوران داشته‌ام بسيار مشتاق بودم ببينم هم نسل هاي من تا چه اندازه در اين ماجرا روحيات مشترک دارند و چطور اين ماجرا را در آن دوره درک کرده اند و الان به عنوان يک هنرمند که قلم به دست دارند يا دوربين به دستشان است، چه لايه‌هاي از اين موضوع در آنها شکل گرفته و رسوب کرده و تراوشات کنوني آنها به چه شکل است.
اين کيوريتور در رابطه با روند انتخاب آثار و اجراي اين ايده گفت:
اين موضوع هميشه دغدغه من بوده و خودم هم به عنوان يک هنرمند احساس مي‌کنم بخشي از وجودم را در آن دوران جان گذاشته ام و به دنبال ديدن اجراي هنرمندان نسبت به اين موضوع بودم، به همين دليل اين ايده تبديل به يک پروپوزال شد که انجمن هنرمندان نقاش ايران به من اين فرصت را دادند که اين رويداد را کار کنيم. اين نمايشگاه نتيجه تلاش بسياري از دوستان داخل و خارج از انجمن است و به مدت سه ماه آثار اعضاي انجمن هنرمندان نقاش را بررسي و بازبيني کرديم تا به اين مجموعه رسيديم.
وي در مورد شيوه و معيار انتخاب هنرمندان اشاره مي‌کند که هر دو عامل منطق و عاطفه تاثيرگذار بوده و سعي شده از لحاظ معني به مفهوم اوليه پايبند باشند و اثر بتواند از اين موضوع حراست کند. جباري ادامه مي دهد:
در اين پروژه به دنبال اين بودم که مجموعه به عنوان يک گذاره‌ي زمينه‌مند باشد. کارهاي اعضاي انجمن را ديدم و کارهايي که احساس ميکردم مي‌توانند در اين مجموعه قرار بگيرند انتخاب کردم. البته بخشي از آثار مربوط به دوستاني است که شناختي در مورد ذهنيت آنها داشتم و مي‌دانستم دايره لغاتشان از نظر بصري چطور است و در نهايت اين اتفاق افتاد. برخي هنرمندان کار مناسبي براي اين فضا داشته اند و بعضي از هنرمندان براي اين مجموعه اثري را خلق کرده اند.
در اين مجموعه آثار عکس نيز حضور دارد و همچنين کارها براي فروش نيز ارائه خواهند شد. اين نمايشگاه چهار گالري مميز، ميرميران، پاييز و زمستان خانه هنرمندان ايران را در بر گرفته است.
اين هنرمند در رابطه با حضور عناصر نمادين اين دوره تاريخي در آثار اين مجموعه توضيح داد:
وقتي در مورد اين دوره از تاريخ صحبت مي‌کنيم متولدين دهه پنجاه ابژه (شئ) هاي مشخصي دارند، از اينرو برخي هنرمندان مستقيم به اين اشياء پرداختند و از آنها به عنوان سمبل استفاده کرده اند.
در برخي موارد هم کارها از نظر ريختار به سمت آبستره هستند که اينجا عناصر سمبوليک ديگر اهميت چنداني ندارد، و در اين موارد روابط انتزاعي است که کار را پيش مي‌برد و تعريف از موضوع به واسطه دلالت هاي معنايي که از پس برخورد نقاشانه به وجود مي‌آيد، شکل مي‌گيرد.
پس بنابراين من با يک روش‌شناسي کلي روبرو نيستم که نمادگرايانه يا سمبوليک صحبت کنم ولي حتما در اغلب کارهاي فيگوراتيو يک چيز مشترک وجود دارد که آنهم ابژه‌هاي فرهنگي_اجتماعي است که در آن دوره باب بود.
جباري معتقد است اين موضوع قابليت اين را دارد که در انواع مدياهاي هنري ديده شود و ادامه مي‌دهد:
متاسفانه تاريخ باستان و تاريخ معاصر ما يک وضعيت به شدت سياسي دارد ولي وقتي من اين موضوع را با طبيعت بيجان به اين شکل تعريف مي‌کنم، در واقع از چگالي معناهاي اجتماعي تا انباشتگي حافظه فردي صحبت مي‌کنم. اگر اين مباحث سياسي را کنار بگذاريم و به اين نگاه تاريخي به صورت روش‌مند نگاه کنيم ماجراهاي بسياري از درونش تراوش پيدا مي‌کند. اغلب متولدين دهه پنجاه اکنون پدر و مادر هستند و در حال تربيت فرزند هستند.
به عنوان مثال تاثير بمب اتمي هيروشيما را از لحاظ ژنتيکي مي‌توانيم بررسي کنيم و بگوييم سه نسل ادامه پيدا کرده ولي در خصوص تاثيرات اجتماعي و رواني و … ماجراهايي پيش مي‌آيد که خيلي سخت است به سادگي در مورد آن صحبت کنيم.
وليکن آسيب شناسي آن بسيار کمک مي‌کند که ببينيم ما در کدام دوره قرار داريم. نسل دهه ۷۰، ۸۰ و ۹۰ را چه کسي تربيت مي‌کند؟ اينها آسيب شناسي هاي ريشه اي است که من فکر مي‌کنم مي‌شود براي آن نمايش‌هاي بسيار خوبي داشته باشيم.
عيسي جباري در پايان از کمک‌هاي شايان دستيار خود رويا ارمکيان (از اعضاي فعال کارگروه نمايشگاه‌هاي انجمن هنرمندان نقاش ايران) در زمينه جمع آوري کارها و ارتباط با هنرمندان تشکر کرد. وي همچين از حمايت هاي اعضاي هيئت مديره انجمن هنرمندان نقاش و مسئولين خانه هنرمندان ايران تشکر کرد.
نمايشگاه "طبيعت بي جان ١+١٢" تا ۲۳ مهرماه همه روزه بجز شنبه ها از ساعت ١٣ الي ٢١ در گالري هاي استاد مميز، زمستان، پاييز و استاد ميرميران خانه هنرمندان به نشاني خيابان طالقاني، موسوي شمالي، ضلع جنوبي باغ هنر ميزبان علامندان به هنر خواهد بود.
طراح پوستر : سامان اسطلخي