نخستين نمايشگاه انفرادي «بلانش هوشده-مونه» در ايالات متحده برگزار مي‌شود.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، امپرسيونيسم هميشه مورد علاقه طرفداران بوده است و زماني که اين جنبش فرانسوي سال گذشته صدوپنجاهمين سالگرد خود را جشن گرفت، موزه‌هاي سراسر جهان با نمايشگاه‌هاي پي‌درپي آن را گرامي داشتند. مناظر نقاشي‌شده با ضربات آزاد قلم‌مو اثر «کلود مونه»، يکي از بنيان‌گذاران برجسته اين جنبش، در همه جا ديده مي‌شد. اما آثار هنري از مونه‌ي ديگر چندان ديده نشد.
در حقيقت، «مونه»ي ديگر، يعني «بلانش هوشده-مونه»(Blanche Hoschedé-Monet) هرگز نمايشگاه انفرادي در ايالات متحده نداشته است (هرچند چند نمايشگاه در کشور زادگاهش، فرانسه، داشته است). تنها يک موسسه عمومي آمريکايي يعني موزه هنر کلمبوس(Columbus) در اوهايو، آثار او را به نمايش گذاشته است و موزه‌هاي فرانسوي که نقاشي‌هاي منظره او را در اختيار دارند، بيشتر آن‌ها را در انبار نگه مي‌دارند. البته تا به امروز. با افتتاح نمايشگاه «بلانش هوشده-مونه در نور» در «موزه هنر اسکنازي» (Eskenazi Museum of Art) در دانشگاه اينديانا در ۱۴ فوريه، اين نمايشگاه و کاتالوگ همراه آن نخستين نمايشگاه انحصاري درباره او در ايالات متحده خواهند بود.
«ژان-پيِر هوشده»، برادر کوچکتر «بلانش هوشده» در مقدمه يک نمايشگاه از آثار او در سال ۱۹۶۰ در گالري‌هاي چارلز اي. اسلتکين در نيويورک اين سوال را مطرح کرد: «چرا استعداد بلانش هوشده، که مدتي است مورد ترديد نيست، همچنان ناديده گرفته مي‌شود؟»
او سپس پاسخ داد: «پاسخ به اين سوالات آسان است: الف) زيرا بلانش هوشده هرگز کمترين جاه‌طلبي را نداشت؛ ب) زيرا عروس کلود مونه بودن دقيقاً همان دليلي بود که باعث شد از حمايت او يا از نام بزرگي که به او نيز تعلق داشت، بهره‌اي نبرد؛ ج) زيرا او تنها براي لذت شخصي خود نقاشي مي‌کرد.»
«هوشده-مونه» در طول زندگي خود حدود ۳۰۰ اثر نقاشي کرد. با اين حال، ارتباط او با «مونه» زندگي‌اش را تعريف کرد و همچنان بر کارهايش سايه افکنده است. اوضاع زماني پيچيده‌تر مي‌شود که نقاشي‌هاي او تا حدودي شبيه آثار مونه به نظر مي‌رسند.
«هالي پيرس»، معاون سرپرست بخش هنر اروپايي در موزه هنر اسکنازي و برگزارکننده اين نمايشگاه، مي‌گويد: «در نگاه اول، آثار او شباهت زيادي به نقاشي‌هاي مونه دارند. اما وقتي آثار هوشده-مونه را از نزديک ببينيد، مي‌توانيد تفاوت‌هاي آن را تشخيص دهيد.»
«هوشده-مونه» بخش زيادي از آموزش‌هاي خود را از «مونه» فرا گرفت، اما استقلال سبکي خود را نيز توسعه داد. او نقاشي‌ها را به صورت مجموعه‌اي خلق مي‌کرد، به عنوان مثال، يک سوژه واحد را از زواياي مختلف نقاشي مي‌کرد. اين کار با روش «مونه» که سري‌هايي از يک موضوع را در ساعات مختلف روز نقاشي مي‌کرد، تفاوت داشت.
در مواقعي که اين دو هنرمند با هم به فضاي باز مي‌رفتند و در کنار هم سه‌پايه‌هاي خود را مي‌گذاشتند و يک موضوع مشترک را نقاشي مي‌کردند، نقاشي‌ها در نهايت تفاوت‌هايي با هم داشتند. «پيرس» توضيح داد: «او سعي نمي‌کرد دقيقاً همان چيز را نقاشي کند. او واقعاً تلاش مي‌کرد ترکيب‌بندي را به شيوه خودش بسازد.»
ترکيب‌بندي‌هاي «هوشده-مونه» معمولاً برنامه‌ريزي‌شده‌تر و متعادل‌تر بودند، در حالي که «مونه» بيشتر بر حس و حال جوي و ثبت يک لحظه گذرا تمرکز داشت.
آثار او نه تنها از نقاشي‌هاي مونه متمايز بودند، بلکه در مقايسه با همتايان زن خود مانند «مري کسات» و «برت موريسو» نيز متفاوت به نظر مي‌رسيدند.
«هوشده-مونه» تقريباً به طور کامل يک نقاش منظره‌پرداز بود که در فضاي باز کار مي‌کرد.
«پيرس» افزود: «حتي شگفت‌انگيزتر اين است که او اين نقاشي‌هاي بلندپروازانه در فضاي باز را خلق مي‌کرد، زيرا معمولاً در ميان هنرمندان زن، به ويژه در اواخر قرن نوزدهم، بيشتر ديده مي‌شود که آن‌ها به سوژه‌هاي داخل خانه مي‌پردازند تا اينکه به طور جدي به منظره‌نگاري در فضاي باز بپردازند.»
«هوشده-مونه» در سال ۱۸۸۲ ميلادي نقاشي مناظر در فضاي باز را آغاز کرد و خانواده‌ي بلانش در سال بعد به ژيورني نقل مکان کردند و او از همان زمان به مونه در پياده‌روي‌هاي روستايي و نقاشي در فضاي باز ملحق شد.
داستان اولين ملاقات بلانش و کلود مونه و پيچ‌وخم‌هاي رابطه‌شان، خود به‌تنهايي يک ماجراي طولاني و پر پيچ‌وخم است.
بلانش در دوران کودکي در ميان مجموعه‌ي هنر مدرن پدرش يعني «ارنست هوشده» بزرگ شد. در ۱۱ سالگي، پدرش از «کلود مونه» ۳۵ ساله خواست که چند تابلو را براي اتاق نشيمن ويلاي تابستاني آن‌ها نقاشي کند.
چند سال بعد، وقتي «ارنست هوشده» دچار مشکلات مالي شد و مجبور شد مجموعه‌ي هنري و املاکش را بفروشد، مونه خانواده‌ي او را به خانه‌ي خود در وِتوئي (Vétheuil) دعوت کرد تا با او، همسرش (کامي مونه) و دو پسرشان زندگي کنند. اين تصميم باعث شد که دو خانواده‌ي فرانسويِ شامل چهار بزرگسال و هشت کودک در کنار هم زندگي کنند.
در سال ۱۸۷۹ ميلادي، «کامي» همسر «کلود مونه» درگذشت. هم‌زمان، رابطه‌ي ارنست هوشده و همسرش (آليس) تيره شد و «ارنست» از خانواده‌اش جدا زندگي کرد.
چند سال بعد، کلود مونه و آليس هوشده پس از مرگ ارنست با يکديگر ازدواج کردند. پس از اين ازدواج، بلانش براي مدتي به عنوان دختر ناتني «کلود مونه» محسوب مي‌شد، تا اينکه در «بلانش» ۱۸۹۷ با ژان مونه (پسر بزرگ کلود مونه) ازدواج کرد. با اين ازدواج، مونه هم ناپدري و هم پدرشوهر بلانش شد!
از ميان هشت فرزند اين خانواده‌ي پيچيده، تنها «بلانش» به هنر علاقه نشان داد.
در سال‌هاي پاياني زندگي مونه، بلانش از او مراقبت کرد، حمايتش کرد تا مجموعه‌ي معروف نيلوفرهاي آبي خود را تکميل کند و پس از درگذشت «مونه»، خانه‌ي ژيورني را حفظ کرد تا ميراث هنري او زنده بماند.
امروزه، بازديدکنندگاني که از خانه و باغ‌هاي مونه ديدن مي‌کنند، اين را مديون «بلانش هوشده-مونه» هستند.
يک سال پس از درگذشت «مونه»، بلانش نخستين نمايشگاه انفرادي خود را در نوامبر ۱۹۲۷ ميلادي در گالري Bernheim-Jeune برگزار کرد. نمايشگاه دوم در سال ۱۹۳۱ ميلادي برگزار شد و او به نمايش آثار خود در سالن مستقل‌هاي پاريس (Salon des Indépendants) و سالن «ورنون»(Vernon) ادامه داد؛ در حالي که منتقدان به آثارش علاقه‌ي بيشتري نشان مي‌دادند.
شهر «ورنون»، نزديک ژيورني، همچنان به حفظ ميراث «بلانش» ادامه داده است.
خانواده‌ي «بلانش»، آثارش را به موزه‌هاي مختلف فرانسه اهدا کردند. «موزه‌ي ورنون»(Musée Municipal de Vernon) بزرگ‌ترين مجموعه‌ي عمومي از آثار او را در اختيار دارد که شامل هشت نقاشي و يک اثر پاستل است.
اين موزه در ۱۵۰مين سالگرد امپرسيونيسم در سال گذشته، نام خود را به «موزه‌ي بلانش هوشده-مونه» ، تغيير داد تا به اين هنرمند منطقه‌اي اداي احترام کند.
«هالي پيرس»، مدير نمايشگاه جديد «هوشده»، مي‌گويد: «هنوز آثار زيادي از بلانش هوشده-مونه هستند که کشف نشده‌اند.»
در نمايشگاه «موزه هنر اسکنازي»،مجموعه‌اي از آثار او براي نخستين‌بار در فرصتي نادر در کنار هم به نمايش گذاشته شوند.
نمايشگاه «بلانش هوشده-مونه در نور» از ۱۴ فوريه تا ۱۵ ژوئن برگزار خواهد شد.