نحوه تبدیل یک محیط داخلی آلوده به یک خانه سالم (بخش اول)

نقش استاندارد های ساختمان سازی در شرایط شیوع ویروس کرونا و اهمیت ماندن در خانه، چشمگیر شده است. در این مقاله نگاهی خواهیم داشت به چگونگی تاثیر عملکرد معماران بر سلامت افراد.


به گزارش گالری آنلاین، با بیشتر ساکنان جهان که در شهرها و روستاهای در حال رشد زندگی می کنند، مردم تمایل دارند بیشتر وقت خود را در خانه بگذرانند. وقتی در خانه نیستیم، ما در حال کار، یادگیری یا حتی مشغول انجام فعالیتهای سرگرم کننده در تنظیمات محصور و ساخته شده هستیم. در کل، 90٪ زمان ما در فضای داخلی می گذرد.

بنابراین با رعایت پارامترهای تنظیم شده و شیوه های طراحی که درجه حرارت، روشنایی، آلودگی صوتی، تهویه مناسب و کیفیت هوای تنفسی را در نظر می گیرند، می توان از کیفیت محیطی مناسب، کارآمد و سالم در محیط داخلی اطمینان حاصل کرد. مورد دوم از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا برخلاف تصور ما ، آلودگی هوا در داخل خانه از خارج خانه بسیار بیشتر است.

هوای داخلی نه تنها می تواند باعث ناراحتی و تأثیر بر بهره وری شود بلکه می تواند به یک تهدید بالقوه برای سلامتی سرنشین تبدیل شود زیرا می تواند طیف گسترده ای از آلاینده های موجود در هوا و گازها از جمله مواد شیمیایی فرار، ذرات و آلودگی های بیولوژیکی را در خود جای دهد. این عناصر تمایل به تجلی در محیط ما دارند و افزایش میزان قرار گرفتن در معرض آنها می تواند باعث مشکلات بهداشتی مانند آسم، عفونت و مسمومیت شود. در حقیقت، تقریبا نیمی از کلیه بیماریهای تنفسی ناشی از کیفیت نامناسب هوا در محیط داخلی ایجاد می شود.

علاوه بر این ، برخی از این آلاینده ها توسط ساکنین خانه به راحتی قابل تشخیص و حس نیستند و آنها را در معرض خطرات سلامتی قرار می دهد. از این رو یادگیری در مورد آلاینده های مختلفی که توسط اکثر مواد و محصولاتی که فضاهای روزانه ما را تشکیل می دهند ، منتشر یا تولید می شوند بسیار مهم است. ما عواقب انتخاب برخی از متداول ترین مواد را بررسی خواهیم کرد و برخی از محصولات "فعال" را به عنوان گزینه هایی ارائه می دهیم که حتی می توانند به بهبود کیفیت هوای داخل ساختمان نیز کمک کنند.

تعجب آور است بدانید که در بسیاری از موارد، آلودگی هوا داخل 100 برابر بیشتر از فضای بیرون از خانه است.

این آلاینده های هوا چیست و چگونه در خانه تجلی پیدا می کنند؟

آلاینده های داخلی از اندازه ها و ترکیب های مختلفی هستند. آنها ممکن است میکروارگانیسم هایی از قبیل قارچ ها باشند و شامل قالب هایی هستند که روی سطوح شکل می گیرند. آنها تمایل به رشد در محیط های مرطوب و گرم (70٪ تا 95٪ رطوبت) دارند و می توانند در فضاهای کم تهویه یا مواد مرطوب یافت شوند. قالب ها می توانند ذرات اسپورها را در هوا آزاد کرده و به گسترش آن کمک کرده و به سلامت سرنشینان آسیب برساند.

انواع دیگر آلاینده های میکروارگانیسم باکتری ها، موجودات زنده تک سلولی هستند که در اطراف ما، چه بر روی سطوح، هوا، در گرد و غبار و چه در آب یافت می شوند. در حالی که اکثر باکتری ها به طور کلی ایمن هستند، برخی از گونه ها به ویژه برای ساکنان آسیب پذیر مضر هستند. منابع مختلفی از باکتریهای داخلی وجود دارد که می توانند از هوای بیرون، خود سرنشینان سرچشمه بگیرند (مثلاً مواد روزانه وارد شده به خانه) یا از سیستمهای تهویه مطبوع ضعیف.

برخی از آلاینده های بیولوژیکی همچنین می توانند مولکولی به عنوان اندوتوکسین ها (5) باشند که مجتمع های مولکولی توسط باکتری های خاص هستند. آلرژن ها همچنین آلاینده هایی از نوع مولکولی هستند که می توانند از اسپورهای قالب، حشرات، حیوانات خانگی، جوندگان و غیره ناشی شوند.

ذرات از جمله ویروس ها و گرده ها شکل سوم آلودگی های هوای داخلی را تشکیل می دهند. همچنین معمولاً از منابع خارجی (میزبان یا جریان هوا) به داخل خانه آورده می شوند.

چندین منبع مشترک برای ذرات موجود در هوا وجود دارد که می توانند از هوای بیرون، مواد تمیز کننده و دود ناشی شوند. آنها همچنین می توانند به دلیل طرح های ناکارآمد که باعث گردش هوا و تهویه ناکافی می شوند، توسعه یابند.

همچنین باید به سایر آلاینده های داخلی هوا نیز اشاره کرد. دی اکسید کربن (CO2) یک آلاینده هوا در محیط داخلی است که می تواند اثرات مضر بر رفاه انسان داشته باشد، اما منبع اصلی انتشار داخل ساختمان آن به سادگی با بازدم ساکنان، دود تنباکو یا از طریق احتراق لوازم خانگی ایجاد می شود. با ذکر این نکته که، مقادیر هوای معمولی CO2 در فضای باز (OAV) بین 300 تا 500 ppm است ، بسته به استانداردهای تصویب شده، تمایل دارند که در داخل خانه ها با حداکثر غلظت توصیه شده بین 600 تا 1000 ppm افزایش پیدا کنند.

در مورد ترکیبات ارگانیک فرار (VOC) که فرمالدئید (5) از آنها متداول است، می توانند از مصالح ساختمانی، چسب، روکش، مبلمان خانگی (پارچه و فرش) یا لوازم تمیز کننده مواد شیمیایی روزمره سرچشمه بگیرند. بسیار نگران کننده هستند زیرا به راحتی در دمای اتاق تبخیر می شوند و به دلیل عدم اکسیداسیون نور UV در داخل خانه ، در غلظت های بسیار بالاتر در داخل خانه پیدا می شوند.

سرانجام ، برخی از آلاینده های گازهای معمولی مانند گاز رادون به راحتی با پوسیدگی اورانیوم طبیعی در خاک و آب در زمین یافت می شوند و از طریق هوا و پایه های ساختمان به داخل خانه ها پخش می شوند.

با این حال ، میکروارگانیسم های مختلف در محیط های استاندارد متفاوت رفتار می کنند. به عنوان مثال، هنگامی که شرایط خاص (درجه حرارت، در دسترس بودن آب، مواد مغذی و غیره) وجود داشته باش ، باکتری ها یا قارچ ها (از جمله قالب ها) تکثیر و تکثیر می شوند. این امر در آب، هوا و سطوح بی جان اعمال می شود. با این حال، ویروس ها فقط در دوره هایی محدود در چنین محیط هایی زنده مانده اند. آنها در خارج از میزبان خود بی اثر هستند و نمی توانند تکثیر شوند. از این رو، نیاز به گنجاندن راه حل که می تواند تمام اشکال آلاینده ها را در شرایط مختلف درمان کند، وجود دارد.

اثرات آلاینده های هوا در محیط داخلی بر سلامت انسان

بسته به عوامل مختلف و میزان قرار گرفتن در معرض، آلاینده های بیولوژیکی داخلی می توانند بر سلامت خانه داران تأثیر بگذارند. در كمتر از حد مطلوب VOC های داخل ساختمان، CO2، قالب ها و سایر آلاینده ها جمع می شوند، بنابراین مسائل بهداشتی جدی ایجاد می كنند. یک سرنشین حساس به طور مداوم در معرض برخی آلاینده های بیولوژیکی می تواند در معرض خطر بیماری باشد.

برخی از انواع آلاینده های هوا در محیط داخلی نیز به سردرد و مشکلات غلظت مرتبط بوده اند، زیرا مطالعات متعدد نشان می دهد که افزایش میزان CO2 بر عملکرد افراد تأثیر می گذارد. نتایج نشان داد که عملکردهای شناختی با میزان بالاتر CO2 کارایی کمتری دارند. این ثابت کرد که آلودگی هوای داخل خانه بر عملکرد و بهره وری کاربر تأثیر می گذارد.

سایر مواد شیمیایی و آلاینده ها نیز باعث مشکلات جدی تر مانند سوزش، واکنش های آلرژیک، عفونت و مسمومیت شوند.

پیشنهادهایی برای استفاده از استادارد های مختلف در جهت پیشگیری ازین مسایل را میتوانید در ASHRAE بیابید.

این منابع در هنگام طراحی هر پروژه یک منبع با ارزش هستند زیرا میزان تهویه مورد نیاز برای ساخت و سازهای جدید و موارد مورد نیاز برای بهبود کیفیت هوای داخلی ساختمانهای موجود را مشخص می کنند. بسیاری از این استانداردها همچنین حداکثر میزان آلودگی هوا را مشخص می کنند (مخصوص هر آلاینده) برای حفظ کیفیت قابل قبول هوا در محیط داخلی.

با این وجود ، اندازه گیری آلاینده های بیولوژیکی هنوز گزینه ای آسان و در دسترس برای کاربران در ساختمان نیست. بنابراین میزان نامناسب آلاینده های هوا در محیط داخلی به ندرت قبل از بروز ناراحتی جسمی و عوارض احتمالی سلامتی ذکر می شود باید به راه حلهای طراحی پیشگیرانه و کارآمد جهت کاهش و کنترل آلودگی هوای داخل ساختمان متوسل شوید.


چالش ها چیست؟

گذشته از عدم توانایی سرنشینان در اندازه گیری آسان و مداوم میزان آلاینده های هوا در محیط داخلی، مشکلات دیگر قابل ذکر است. برای یک VOC و سایر آلاینده های گازی نمی توان فیلتر قرار داد.

نکته دیگری که باید در نظر داشته باشیم اینست که آلودگیهای بیولوژیکی در محیط ما نمیتوانند وجود داشته باشند مگر اینکه رطوبت داشته باشند. رطوبت امکان رشد و تکثیر آلاینده های هوای داخل ساختمان را فراهم می آورد. سپس سطح مرطوب بین 30 تا 60 درصد نیز وسیله ای برای دستیابی به محیط داخلی انسان را فراهم میکند.

بهترین استراتژی های ترمیم چیست؟

معماری و طراحی مناسب مهمترین وسیله کاهش و کنترل رشد آلاینده های هوا در محیط داخلی است. معماران باید پارامترهای مختلفی را حتی قبل از تنظیم خانه و یا ساختمان در نظر بگیرند تا به آسایش و رفاه سرنشینان اعطا شود. تهویه مناسب، قرار گرفتن در معرض نور طبیعی، عایق ساختمانی و مواد غیر سمی با منبع پایدار از جمله روشهایی است که باید هنگام کار روی هر پروژه در نظر بگیرید. طرز فکر مبتنی بر راحتی باید از مرحله قبل از طراحی تا راه تحویل تعمیر و نگهداری، ایده آل باشد. بسیاری از راه حل های طراحی هوشمند برای ارائه کیفیت هوای سالم در محیط داخلی وجود دارد.

تهویه طبیعی مناسب یکی از اولین ملاحظات هنگام طراحی خانه است. جهت گیری ساختمان و یک طرح باز به خوبی باعث جریان هوای مؤثر در فضا می شود (تهویه متقابل، برجهای خنک کننده). اجرای یک سیستم تهویه ترکیبی کاربردی در داخل خانه باعث رقیق شدن برخی آلاینده ها می شود.


در کنار طراحی یک مسکن هوادهی مناسب و کنترل شده، معمار باید با حفظ فشار هوای پایدار در محیط داخلی، نشت هوای ساختمان را در نظر بگیرد. اگرچه تهویه طبیعی مهم است، اما مستلزم آن است به هر وسیله ای هوا تعویض شود تا فشار هوای داخلی و خارجی خنثی شود. این مهم است که هوا را تحت فشار قرار ندهید زیرا این امر به طور بالقوه می تواند آلاینده های بیشتری را به همراه داشته باشد.

با وجود این واقعیت که تهویه طبیعی به طور کلی ترجیح داده می شود اما در مواردی خطر آمدن ریزگردها به فضای داخلی بوجود آید و ذرات ممکن است در داخل آورده شوند. جداسازی فضاهای اتصال یک شیوه برای به حداقل رساندن اثر مخرب است. محوطه سازی از دیگر موارد مورد توجه هنگام طراحی پروژه است.


عوامل دیگر موثر را در شماره دوم مقاله بخوانید.



logo-samandehi