"تاثیر" عنوان نمایشگاه گروهی از آثار هنرمندان تاثیرگذار بر عرصه هنرهای تجسمی کشور است که در گالری خط سفید به کیوریتوری منیژه صحی گرد هم آورده شده است. به این مناسبت با هنرمندان این مجموعه، سارا جعفری، فریدون امیدی و فلور فیض بخش گفتگویی داشته ایم که در ادامه خواننده آن هستید:

«در راه هنر، رسیدن وجود ندارد»
سارا جعفری هنرمند معاصر کشورمان در گفتگو با خبرنگار گالری آنلاین بیان کرد:
وی در رابطه با آثار خود در این نمایشگاه این چنین گفت: در این نمایشگاه من با یک اثر شرکت کردم ، این اثر یکی از آثار من از مجموعه « عبور » است که شهریور امسال، ۹۷، در گالری گلستان به نمایش گذاشته شد . این اثر روی بوم اجرا شده و در آن از تکنیک ها، روشهای مختلف و میکس ( آکریلیک ، چاپ ، آب رنگ ، مداد رنگی و ... ) استفاده شده است.

جعفری به استیمنتی که برای نمایشگاهش در گالری گلستان نوشته بود، اشاره کرد و گفت این استیتمنت مخاطب را بیشتر با روند آثارم در این مجموعه آشنا می کند.

" عبور کردم به وسعت یک دشت،
به زیر تابش رنگین کمان آوازت،
صدا رها کردم .....
تو را صدا کردم.

"محمدابراهیم جعفری"
8 سالم بود
در آتلیه پدر، در کنار او ساعت ها نقاشی می کردم
با او نقاشی می کردم
نقاشیهایم شبیه به نقاشی های او می شد
و من خرسند از این شباهت.

14 سالم بود
در آتلیه پدر، در کنار او ساعت ها نقاشی می کردم
با او نقاشی می کردم
نقاشیهایم شبیه به نقاشی های او می شد
و من غمگین از این شباهت.

روزی در کنار او به نقاشی مشغول بودم
گریه ای سر دادم
پدر متعجب مرا نگاه کرد
گفتم: نقاشیهایت را دوست دارم، اما می خواهم خودم باشم.

پدر خندید و گفت:
عبور خواهی کرد
از من و تمام هنرمندانی که دوستشان داری عبور می کنی

من عبور کردم
من عبور می کنم.

در راه هنر رسیدن وجود ندارد
باید عبور کرد..."

این هنرمند در ادامه بیان کرد: در این نمایشگاه با نام « تاثیر » در گالری خط سفید ، آثار چند نسل از هنرمندان تجسمی ( نقاش ) به نمایش گذاشته شده است. برگزاری چنین نمایشگاه هایی برای شناساندن هنرمندان به عموم مردم و هنرجویان جوان تاثیر گذار و لازم است. سال ها است که در کنار حرفه نقاشی، به تدریس در دانشگاه های هنر می پردازم و به نظرم یکی از وظایف فضاهای آموزشی نیز همین موضوع است که متاسفانه در این زمینه تلاش کمی شده است.

وی در ادامه اظهار داشت: «خوب یادم می آید ۱۴ سال پیش، در سال ۲۰۰۴ ، بعد از گرفتن مدرک فوق لیسانس از دانشگاه سوربن به ایران برگشتم، در آن زمان دختری ۲۴ ساله بودم و به تدریس در دانشگاههای هنر پرداختم ... و از همان دوران تا به امروز آگاهی کم هنرجویان از هنرمندان پیشکسوت ایرانی مرا بسیار متاسف میکرد .

جعفری همچنین گفت: زمانی که در سوربن به تحصیل می پرداختم یکی از دروس به اسم les interfaces به معنای رویارویی و رو برو شدن بود؛ در این واحد درسی که در آمفی تئاتر برگزار می شد هر دو هفته یک بار از هنرمندی مطرح در عرصه هنرهای تجسمی دعوت می شد که حضور یافته و در مورد پروسه آثارش با نمایش فیلم و اسلاید صحبت کند و پرسش و پاسخی میان هنرجویان و هنرمند بود. هرجویان در طول ترم با هنرمندان پیشکسوت متعددی در تمامی رشته های هنرهای تجسمی آشنا می شدند. کمبود چنین برنامه هایی در فضای آموزشی و دانشگاه های هنر ایران شدیدا احساس می شود .

این هنرمند اذعان داشت: یادم می آید در جلسه ای با اساتید و مدیران دانشگاه همین ماجرا را تعریف کردم و فکر می کردم شاید مورد استقبال قرار گیرد؛ ولی متاسفانه مسوولان مانند همیشه کمبود بودجه را بهانه کردند و این ایده نیز مانند بسیاری دیگر از ایده ها در نطفه خاموش شد. در دانشگاههای هنر ایران دروس تاریخ هنر جهان با نامهای گوناگون تدریس می شود ولی هنوز پس از گذشت سالیان، درسی با نام اشنایی با تحولات هنر معاصر ایران از دیرباز تا به امروز را نداریم که در آن هنرجویان جوان در مقطع پایه با هنرمندان پیشکسوت سرزمین خود و با ریشه های خود و روند آثارشان آشنا شوند ...
به امید روزی که در واحدهای درسی دانشگاههای هنر کمی تجدید نظر شود.

امیدی، هنرمند نقاش دیگر این نمایشگاه در گفتگو با خبرنگار گالری آنلاین، موضوع و مفهوم آثار خود در نمایشگاه«تاثیر» در گالری خط سفید را این گونه شرح داد:
کارهایی که من در این نمایشگاه ارائه کرده ام، کارهایی نیست که بخواهد مفهوم و پیام خاصی داشته باشد. در مجموعه کارهایی که قبلا انجام دادم بیشتر از تک حروف فارسی استفاده می کنم که این ها باهم یک ریتم و ضرب آهنگی را در تصویر ایجاد کرده و نشان می دهند؛ در واقع آبستره است.
وی اشاره کرد که این آثار که تعداد آنها به 20 اثر می رسد در واقع خط نقاشی با تکنیک رنگ روغن روی بوم است که جنبه های آبستره دارد؛ چون فرم فیگوراتیو نیست. این آثار که مربوط به سال 93-94 است در ادامه مجموعه های قبلی من بوده و ده سالی می شود که من در این مجموعه کار می کنم. چون کارم تکنیکال است و از طرفی تجربه گرا هستم و بافت برای من جالب است؛ به همین دلیل هر دفعه به یک سمتی می روم.
این هنرمند به رویکرد نمایشگاه اشاره کرد و گفت: نمایشگاه و موضوعش خوب بود ولیکن ما برای این اسم مجموعه را طراحی نکرده بودیم و فردی این آثار را خود جمع آوری کرده و اسمی برای آن نهاده است. یعنی من مجموعه خود را بر طبق موضوع نمایشگاه ارائه نکرده ام. در واقع موضوع نمایشگاه روی کار من و انتخاب آثار تاثیری نداشته است.

وی در ادامه بیان کرد: هنرمندان جوان با استفاده از شبکه های ارتباطی موجود که به خوبی اطلاع رسانی می کند، نسل پیشکسوت را می شناسند. اگر جوانان ذهن حساس داشته باشند براحتی می توانند به این اطلاعات دسترسی یابند. فکر می کنم در 10-15 سال اخیر خیلی تلاش ها شده تا هم هنر مدرن را به مردم بشناسانند و هم هنرمندان قبل از انقلاب را.

امیدی همچنین به حضور آثار هنرمندان جوان در کنار آثار نسل پیشکسوت اشاره کرد و اظهار داشت: باید جمع آوری کننده آثار این موضوع را مد نظر قرار دهند، ما نقاشان جوان زیادی داریم که اتفاقا اگر کار آوانگارد و جدید بخواهد ارائه شود در آثار نسل جوان بسیار بارزتر است.

وی افزود: مسئولین باید از جامعه تجسمی حمایت کنند؛ تا الان حمایت ها بیشتر تئوری بوده تا عملی، باید کمک های بیشتر مالی و بصورت خرید آثار باشد یا شرایطی را ایجاد نمایند تا هنرمندان راحت تر کار کنند و از لحاظ متریال و فضا در مضیقه نباشند. البته این بیشتر باید در مورد هنرمندان نسل جوان باشد.
«سرزمین ترک شده» در نمایشگاه «تاثیر»

فلور فیض بخش از دیگر هنرمندان حاضر در نمایشگاه «تاثیر» در رابطه با موضوع و مفهوم مجموعه ای که در نمایشگاه تاثیر به نمایش درآمده، گفت: در این نمایشگاه گروهی از هنرمندان شرکت کردند که در یک دوره ای خودشان و کارشان تاثیر گذار بوده اند و یا کارهای خاصی را به نمایش گذاشتند؛ این هنرمندان سابقه طولانی در حوزه هنری داشته اند.

وی بیان کرد: موضوع کار من از یک مجموعه به اسم a bandle sery (سرزمین ترک شده) گرفته شده است؛ درمورد سرزمین هایی است که رها شده اند و گیاهانی که بدون حضور انسان به حیاط خودشان ادامه داده اند. در واقع انسان به هردلیلی این سرزمین را رها کرده و گیاهان به زندگی گیاهی خودشان ادامه داده اند.
این هنرمند به تعداد و تکنیک آثار خود در این نمایشگاه اشاره کرد و اظهار داشت: یک تعدادی از این مجموعه قبل از نمایش به فروش رفته است؛ سال آینده هم نمایشگاهی در گالری اعتماد دارم. تکنیک آثار اکرولیک روی بوم است، درواقع طبیعت بدون طبیعت- یعنی بدون حضور من در طبیعت، بدون استفاده از هیچ مدیای طبیعت و هیچ نوع عکسی از این آثار اجرا شده-. وی اذعان داشت که از سال 2013 نمایشگاهی برگزار نکرده ام و حدود 20 اثر اجرا نمودم که در حال حاضر بیشتر از 5 یا 6 اثر باقی نمانده است.

فیض بخش این مجموعه را در ادامه کارهای قبلی خود دانست و گفت: این آثار در امتداد نمایشگاه قبلی من در گالری اعتماد بود. از سال 2008 برخوردم با کار آرام آرام تغییر کرد، 2013 یک نمایشگاه از این تغییر داشتم و نمایشگاه بعدی هم احتمالا در سال آینده باشد.

وی با اشاره به اینکه رویکرد نمایشگاه براساس رویکرد و تاثیری است که روی مخاطب می گذارد، گفت: امیدوارم این نمایشگاه تاثیرگذار روی مخاطب باشد.

این هنرمند در ادامه بیان کرد: فکر می کنم هر نوع نمایشگاهی با آثار هنرمندان قدیمی تر، حتما روی هنرمند مخاطب جوان تاثیرگذار است و مطمعنا یک گوشه ای از ذهن آنها برای کارهای آیند شان ثبت می شود. چه هنرمندان ایرانی و چه هنرمندان معاصر سراسر دنیا.

این هنرمند مسائل دارای اولویت مربوط به پیشکسوتان هنر تجسمی را که باید مورد توجه مسئولین قرار بگیرد، اینگونه مطرح کرد: چه پیشکسوتان که یک عمری را در این عرصه گذاشته اند و معلوم نیست چه مدت زمانی را برای این کار پیش رو داشته باشند و چه جوانهایی که سالیان زیادی را پیش روی خود دارند؛ اگر همه چیز طبیعی پیش رود آنچه که هر هنرمندی در هر سرزمینی میخواهد، این است که باید اثرش در جاهایی قرار بگیرد که امروزه در کشور ما نیست ، بر دیوارهایی قرار بگیرد که الان نیست و جای آنها را پوستر و کارهای باسمه گرفته است. در واقع وقتی کار روی دیوار برود حتما تاثیرش را روی نگاه مخاطب و زندگی هنرمند چه از نظر مادی و چه از نظر معنوی بیشتر خواهد گذاشت.

وی در پایان گفت: یک دوره کوتاه نیم درصد از یودجه مملکت را برای خرید آثار گذاشته بودند که الان این نیم درصد هم گرفته شد. مسئولین باید بودجه ای برای خرید آثار بگذارند و همچنین این آثار را در وزارت خانه ها تا هرجای کوچکی که امکان دارد مثل هتل ها و... به جای اون (....) قرار دهند.