ابوالقاسم سعیدی در حالی پس از شش دهه، آثارش را برای نخستین بار در ایران روی دیوار می‌برد که گالری شهریور میزبان این نمایشگاه نیز افتتاحش را با نمایشگاه این هنرمند جشن می‌گیرد.

قرار است در این نمایشگاه ۳۰ تابلو در ابعاد مختلف به نمایش گذاشته شود. این آثار مربوط به بعد از انقلاب هستند و به گفته نقاش، نه عنوان دارند و نه تاریخ. در نمایشگاه سعیدی آثاری مربوط به سال‌های مختلف فعالیت هنری این نقاش روی دیوار خواهد رفت؛ آثاری که در اغلب آن‌ها شاهد درآمیختن درون‌مایه‌های ایرانی با سبک‌ها و تکنیک‌های مدرن هستیم.

از ویژگی‌های کار سعیدی آن است که اعتقادی به دوره‌بندی کارهایش ندارد و ازاین‌جهت روی تابلوهایش زمان خلق اثر را درج نمی‌کند. سعیدی دراین‌باره می‌گوید: مسئله این است كه من از كجا آمده‌ام. مسئله وجود است، مسئله زمان نیست. ازاین‌رو تابلوهایم بدون تاریخ هستند و در عوض من آن‌ها را به دوره‌های مختلف مثل شصت‌سالگی، هفتادسالگی یا نودسالگی‌ام تقسیم‌بندی کرده‌ام.

این هنرمند پیشکسوت همچنین در توصیف نقاشی‌های خود می‌گوید: من نقاش فیگوراتیو هستم؛ یعنی می‌دانم که در نقاشی سوژه‌ای دارم اما بین اینکه سوژه‌ای دارم و طبیعت‌گرا هستم مسائل مهم‌تری هم هست. به ریتم و هندسه حساس هستم و این‌ها برای من موسیقی هستند؛ اینکه در مجموعه‌ای که به آن کمپوزیسیون می‌گوییم ریتم و هندسه را قرار دهیم، برای من خیلی مهم‌تر از طبیعت‌گرایی است. از طرفی، مجموع همه این‌ها را می‌توان طبیعت گفت؛ هر کاری هم تجریدی است و من اگر یک فرد کنجکاو فرهنگی باشم، باید اثری را از آن خلق کنم و کافی است در خلق اثر اراده وجود داشته باشد. اگر اراده را ببینم یک سفید را می‌توانم به یک سوژه تبدیل کنم. در کنار این خلق اثر، کمی متوقع هستم و انتظار دارم این آثار را تجزیه‌وتحلیل کنند و پی به علت‌ها ببرند.

مشروح خبر

منبع : هنرآنلاین