مجموعه اخیر ویکتور و رالف نشان می‌دهد که پاسخ این موضوع می‌تواند "هر دو" باشد. در ماه فوریه، ویکتور و رولف اعلام کرد قصد دارد تولید محصولات آماده پوشش خود را متوقف کند و توضیح داد که آن‌ها مشتاق هستند همه تلاش خود را به‌طور مستقیم به فرآیند ایجاد لباس‌های خلاقانه اوت کوتور اختصاص دهند.
آن‌ها مجموعه جدید خود را به نام هنر پوشیدنی معرفی کردند و در یک پیش‌نمایش، مراحل قبل و بعد چگونگی ادغام قاب‌های پیوست شده به کت، پیراهن و... را نشان دادند. هدف آن‌ها نمایش امکان تغییر طراحی از لباس به اثر هنری بود.
طراحان با روپوش زنانه آبی که به یک بوم سفید قاب شده چسبیده بود به مخاطبان خود یورش بردند. این آثار با استفاده از پارچه کتانی درشت‌بافت و قاب‌هایی که به‌وسیله تکنولوژی پرینت سه‌بعدی و برش لیزری ساخته شده بودند، به وجود آمدند.
در این مجموعه شاهد دستی بودیم که از بوم بیرون می‌زند، لباسی که در یک قاب غرق می‌شود، و یا یک تابلو عصر طلایی هلند که از کمر لباس آویزان می‌شود، و نتیجه آن، تبدیل کامل مفهوم مورد نظر این طراحان به یک جنبش هنری است.
با گرایش آن‌ها به هنرهای نمایشی، شیوه نمایش آثار آن‌ها نیز تغییر کرده و مجموعه‌ای از آثار خود را بر روی دیوار سفید آویزان کردند. سرعت نصب لباس‌های شب روی دیوار شگفت‌انگیز بود و در عرض چند دقیقه لباس‌ها مانند نقاشی سه‌بعدی به دیوار آویخته شدند.
آخرین اثر نمایش داده شده افراطی‌ترین و کامل‌ترین اثر هنری آن‌ها بود که یک نقاشی طبیعت هلندی را بر روی بدن مدلی در حال حرکت نشان می‌‎داد. به نظر می‌رسید این اثر مچاله و له‌شده، یک شاهکار نقاشی است که از دستگاه فشرده‌سازی زباله نجات داده شده است، هرچند خیلی دیر.
یک کلکسیونر آثار هنری متعهد شده این آثار را خریداری کرده و سپس به موزه اهدا کند. این لباس‌ها قابل استفاده نیستند و هدف از خلق آن‌ها هنر برای هنر است.

منبع : هنرآنلاین