جمشید حقیقت‌شناس نقاش و استاد دانشگاه درباره نقش و تاثیر آموزشگاه‌های خصوصی در بخش هنر گفت: طبیعت عملکرد درست و واقعی دارد و هر چیزی که طبیعی اتفاق بیفتد، معایب و محاسنی نیز دارد، هر چه را که بشود به طبیعت اولیه برگرداند کمک می‌کند به اینکه خودش را احیا کند و به شکوفایی برساند. در واقع سیاست‌گذاری کامل کننده رفتار طبیعی است نه تغییر رفتار طبیعی. سیاست‌گذاران باید کمک کنند تا این رفتار طبیعی که ماحصل سال‌ها و قرن‌هایی است که فرهنگ ما را ساخته به روال عادی و طبیعی خود پیش برود.
هر جایی که سیاست‌گذاری برخلاف جهت رفتار طبیعی صورت گرفته اصولا آسیب زده و باعث خسارت شده است، چرا که طبیعت خودش را احیا می‌کند چه با سیاست چه بدون آن، لذا باید به این نکته اشاره کرد که سیاست‌های غلط همیشه باعث وقفه می‌شوند. یک مدیر فرهنگی وظیفه دارد شرایط را بهتر کند، نه آن را تحمیل کند. متاسفانه در این سال‌ها به دلیل مشاغل زیادی که سیاستگذاران فرهنگی داشتند، فرهنگ به نوعی دیگر خودش را احیا کرده است و این کار به کمک مردم و کسانی‌که مصرف‌کنندگان حقیقی تولیدات هستند عمدتا شکل گرفته است و نیاز بخش عمومی دلیل ایجاد این شرایط بوده است اما بخش دولتی در این میان کاری از پیش نبرده است. فرهنگ، به هنر، گردش مالی، گردش هنری و ... نیاز دارد تا ماحصل آن شرایط را به وجود آورد. در واقع باید سیاستگذاران بیایند و بخواهند آن را تغییر دهند، تا دوباره شاهد خسارت‌های فرهنگی نباشیم. چرا که معمولا یک مدیر درست، مدیر احیا کننده است.
با وجود حرکت‌هایی که در طی سال‌ها در بخش خصوصی داشتیم، بیشتر این اتفاقات حرکت‌های عمومی هستند نه حرکت‌های خصوصی، چرا که عموم جامعه این حرکت‌ها را شکل می‌دهند و متعلق به شخص خاصی نیست. ضمن این که این حرکت‌ها متعلق به نیازهای عمومی است. از سوی دیگر تفسیر ما از بخش خصوصی تفسیر درستی نیست و این اتفاقات حرکت‌های فردی نیستند، بلکه نیازهای جمعی هستند که شکل عمومی می‌گیرند. وقتی نیاز عمومی از قوه به فعل برسد، نیازمند ظهور است که از طریق افراد شکل می‌گیرد و بخش خصوصی بازوهای اجرایی افراد می‌شوند. در طی این سال‌ها اتفاقاتی افتاده است که اگر سیاستگذاران ما کمک کنند، بروز هنر در صنایع مختلف می‌تواند نیازهای ما را مرتفع کند.
ما نمی‌توانیم یک تابلوی خارجی را به فرهنگ ایرانی گره بزنیم، چرا که ما نیازهای خودمان را داریم، بگذریم از این که غربی‌ها تلاش کردند تا به بخشی از نیازهای ما پاسخ دهند، اما کدهای لازم همیشه به صورت درست برای آنها وجود ندارد تا بتوانند مخاطب ایرانی را کاملا راضی نگه دارند. هنرمند کارش ایجاد شرایط نیست، بلکه هنرمند تلاش می‌کند موضوعات مورد نیاز جامعه را که وجود ندارد به نمایش بگذارد.
وظیفه اصلی هنرمند، پاسخگویی به نیازهایی است که ما دچار آن می‌شویم. در حقیقت وجود آموزشگاه‌ها یک تلاش است برای این امر و تلاش را قضاوت نمی‌کنند، بلکه کمک می‌کنند تا بیشتر شود چرا که در این توسعه و همراهی تلاش‌هاست که به فرهنگ دست پیدا می‌کنیم. اگر تلاش‌ها زیر ذره‌بین بروند، انگیزه‌ها از بین می‌روند. مردم آن چیزی که برایشان مهم است را انتخاب می‌کنند.
ما قوانین را نمی‌شناسیم، اما مدام درحال نگارش قانون هستیم. قوانین با مجریان قانون ارتباط دارند و باید آموزش قوانین نیز بوجود آید، به همین دلیل است که خروجی خوبی نداریم. مثلا در آموزش و پرورش قانون هست اما چون آموزش آن وجود ندارد در نتیجه اغلب قوانین جدیدی که اجرا می‌شوند خروجی خوبی در پی ندارد.
هر چیز تازه‌ای نیاز به آموزش دارد و باید از آن به درستی استفاده کرد. مگر می‌شود به بخش خصوصی کمک کرد، در عین حال دستور العمل‌ هم داشت، اما آموزش نداشت. آموزشگاه‌ها کارشان تربیت نیست. در حال حاضر یک جمعیت زیادی در کشور وجود دارد که می‌خواهند بالقوه آموزش ببینند، اما آن اتفاقی که باید بیفتد نمی‌افتد. اصولا بر مبنای نیاز است که همه چیز بوجود می‌آید. وقتی به دلیل تقاضای زیاد برای دانشگاه، تعداد دانشگاه‌ها افزایش یافته اما کارشناسی درستی در این زمینه صورت نگرفته است، حاصلش می‌شود یک خروجی عظیم، بدون برنامه که هیچ بهره‌ای از آن نمی‌توان برد. همه چیز تولید می‌شود اما در پی این تولید هدفی وجود ندارد. ما تولیدات مختلفی داریم که محل فرود آن مشخص نیست. خانه‌ها پر از آثاری است که مورد استفاده قرار نمی‌گیرند.

باید اطلاع رسانی درستی از اتفاقات به روز داشت و آنها را به درستی تحلیل کرد، چرا که این تحلیل‌ها باعث می‌شود آنچه که قرار است اتفاق بیفتد کامل و به شکلی درست رخ دهد. بسیاری از جریانات اجتماعی و فرهنگی ما به دلیل عدم اطلاع رسانی درست شکست خوردند، به نظر من باید بگذاریم همه چیز در بالاترین حد خود و به درستی اتفاق بیفتد.

منبع : هنرآنلاین