نگاهی به زندگی و آثار عکاس آمریکایی Sally Mann

معرفی هنرمند


سالی من (Sally Mann) ، عکاس آمریکایی است که برای عکس‌های قطع بزرگ سیاه و سفیدی که از کودکان خودش گرفته، شناخته شده است.

سالی مَن (Sally Mann) در سال ۱۹۵۱ در شهر لگزینتون در ایالت ویرجینیای آمریکا به دنیا آمد. وی ترجیح داده است در شهر مادری خود زندگی کند و درهمان جا به فعالیت‌های هنری خویش بپردازد. سالی فارغ تحصیل کالج Hollins در مقطع کارشناسی ارشد است.

سالی بعد از فارغ تحصیلی مدتی در دانشگاه محل زادگاهش به عنوان عکاس استخدام شد و در ۱۹۷۷ نمایشگاهی از عکس‌های سورئال و رمزآلودی از عمارت دانشکده حقوق دانشگاه "واشتگتن و لی" در گالری هنر Corcoran واشنگتن برگزار کرد.

این عکاس گفته انگیزه‌اش برای عکاسی «تنها بودن با دوست‌پسرش در تاریک‌خانه» بوده و عکاسی را با گرفتن عکسی از هم‌کلاسی برهنه‌اش شروع کرده. پدرش که علاقه دختر را برای عکاسی می‌بیند، او را تشویق می‌کند جدی‌تر عکاسی کند و پس از کارهای پراکنده، سال ۱۹۸۸ کتاب عکسی به نام «در دوازده سالگی، پُرتره‌های زنان جوان» منتشر می‌کند که عکس‌هایی از کودکان دوست‌ و آشناهای دور و بَرَش است. این کتاب که Sally Mann آن را به همسرش لَری تقدیم کرده، ۳۷ عکس دو رنگ از دخترهای ۱۲ ساله و دنیا و احساس گیج‌کننده آنها در دوران بلوغ و تلاش‌ دخترها برای یافتن و شکل دادن هویت تازه‌شان است.

این عکاس با به نمایش درآمدن این مجموعه خود بحث و جدل‌های زیادی را برانگیخت. بعضی‌ها نه عکس‌ها و کیفیت‌شان را که موضوع را «حساسیت برانگیز» دانستند. عکس‌هایی از کودکان معصوم و دختران بسیار جوانی که در بازار تن فروشی یک پا در دنیای کودکی و یک پا در دنیا بزرگترها دارند.

عکس Candy Cigarette از این کتاب تبدیل به یکی از تک‌عکس‌های مشهور عکاسی شد و درباره‌اش نوشته‌های تحسین‌آمیز زیادی نوشته‌اند. جسی، دختری که شکلات سیگاری دارد، دختر سالی مان است.

با این حال سالی مان که در این کتاب، تصویر برهنه‌ای منتشر نکرده بود در کتاب بعدی‌اش "خانواده ی آنی" (Immediate Family ) که در سال ۱۹۹۲ چاپ کرد و فقط عکس‌هایی از سه کودک خودش در آن بود، ۱۳ عکس برهنه این کودکان را هم منتشر کرد. این کتاب ده سال پس از گرفتن آخرین عکس منتشر می‌شد و فرزندان سالی مان اجازه داشتند هر عکسی را که دوست نداشتند، از کتاب حذف کنند؛ بچه‌ها دو عکس را حذف کردند و به گفته مادرشان، بیش از برهنگی، نگران قیافه و تیپ درب و داغان‌شان در دوران بلوغ بودند.

مجموعه عکس‌های "خانواده ی آنی" که عکس‌های برهنه‌ ی فرزندان عکاس به مذاق بعضی منتقدین خوش نیامد ، در موزه‌ها و گالری‌های زیادی در دنیا نشان داده شده‌اند، تعدادی از عکس‌هاش نیز در مجموعه دائمی موزه متروپولیتن نیویورک نگهداری و نشان داده می‌شود.

عکس های او حسی از تلاش روزمره ی او به همراه واکنش ها و حوادث منتظره و غیر منتظره زندگی را منتقل می نماید و همچون وقایع نگاری.تغییرات روی داده در ذهن و جسم و کودکانش، در زمان رشدشان را نشان می دهد.

برای آشنایی بیشتر با او و عکس‌هایش، فیلم مستند پیوندهای خونی: زندگی و آثار سالی مان را از دست ندهید.

"آنچه می‌ماند" عنوان کتابی است که در سال ۲۰۰۵ اراِئه شد. تصاویر این کتاب که مخوف اما خیال‌انگیز از مردگان و زوال موجودات زنده بعد از مرگ است با یک دوربین قدیمی و در صفحات شیشه‌ای ثبت شده اند.

کتاب بعدی سالی به نام "جبهه Antietam" نیز با همین روش انجام شد. در این کتاب عکس‌هایی از چشم اندازهای میدان نبرد "Antietam" اصلی‌ترین منطقه جنگ‌های داخلی شمال و جنوب آمریکا در سال ۱۸۶۲ ارائه شده است. این کتاب با عکس‌هایی از کودکان سالی مَن به اتمام می‌رسد. بعضی از منتقدان معتقدند عکس‌های این مجموعه بیش از حد دستکاری شده است هر چند سالی خش دار کردن شیشه‌ها را لازمه عکس‌هایش می‌داند و معتقد است این این تغییرات به رسایی مفهموم عکس‌های من کمک می‌کند.

آخرین کارهای سالی مجموعه تصاویری است از ایالت های آلاباما، می سی سی پی، ویرجینیا و جورجیا. سالی در باب این عکس‌هایش می‌گوید: " می‌خواستم به اعماق تاریک جنوب نقب بزنم". او در ثبت این تصاویر نیز از همان روش سابق استفاده کرده است. سالی میزان نوردهی در این دوربین قدیمی را با گذاشتن و برداشتن دستانش در جلوی لنز کنترل کرده و برجستگی این عکس‌ها به خاطر نوع ظهور و خش دار بودن تصاویر و وضوح و ظهور خاصی ست که با شیوه ی قرن ۱۹ و در قطع ۸×۱۰ انجام شده است.

سالی مَن تا به حال جوایز معتبری را از آن خود کرده است. آثار وی توسط موزه های معروف و شناخته شده ای چون موزه ی هنرهای مدرن، موزه ی هنر ویتنی نیویورک و همچنین موزه ی هنر واشنگتنن خریداری شده است.

مجله تایم سالی را به عنوان "عکاس سال ۲۰۰۲" معرفی کرد و عکس های وی دوبار در صفحه اول مجله ی نیویورک تایمز در سال ۱۹۹۲ و سال ۲۰۰۱ به چاپ رسیده است. در سال ۲۰۰۶ مستندی از زندگی وی و پروژه ی "آنچه می ماند" ساخته شد که به جنبه های زیبایی شناسی و هنری کارهای سالی پرداخته است. این مستند در جشنواره ی فیلم سیاتل و سندنس آمریکا به نمایش درآمد.

تهیه و تنظیم : بهاره زالی

logo-samandehi