تصور جهان به منزله یک کل همراه با ارائه نقشینه هایی از تاریخ و نمادگرایی توسط هنرمند معاصر برزیلی، Ernesto موزه هنر و فناوری، لیسبون اجرا شده است.

به گزارش گالری آنلاین، هنرمند معاصر برزیلی، Ernesto Neto، از 2 می تا 7 اکتبر 2024 از بزرگترین نمایشگاه خود در موزه هنر و فناوری (MAAT) لیسبون، پرتغال، رونمایی می کند. در مرکز این گالری یکی از بزرگترین چیدمان های Neto تا به امروز در معرض نمایش گذاشته شده است. Neto با الهام از کشتی هایی که عازم قاره آمریکا می شدند، با ظرافت تمام نمادی از بادبان ها و متریال های آن مانند طناب و پارچه را در هم آمیخته است.

این هنرمند بطور عمده پارچه چیت را که پارچه پنبه ای مقرون به صرفه و رایج در برزیل و اغلب گلدار است با ظرافت و با کمک دستیارانش بصورت نوار برش داده و با قلاب می بافد. این تکنیک که طی سال‌ها در استودیوی این هنرمند در ریودوژانیرو معروف به Atelienave تقویت شد، پایه و اساس این اثر را شکل می دهد که از سوراخ های در هم تنیده و بهم پیوسته تشکیل شده است. اجرای این کار با دست و بدون استفاده از هیچ گونه ابزار انجام شده و برای دقت و هماهنگی اثر با ویژگی های منحصر بفرد فضای نمایشگاه در حین نصب، طراحی چیدمان با آزمون و خطا و تنظیمات توسط نرم‌افزار تخصصی انجام گرفته است.

هنرمند در این چیدمان جهان را به عنوان یک کل به تصویر می کشد، و آن را اینطور تعبیر می کند: اجدادی، پیش از استعمارگرایی و ماقبل بشری؛ سیاره ای که بدون شک توسط وقایع و رویدادهای خشونت آمیز شکل گرفته است، مانند کوچ اجباری میلیون ها برده در دوران استعمارگری که تاریخ و روابط بین پرتغال و برزیل را در میان بسیاری از کشورهای دیگر مشخص کرد. یکی از مسئولین موزه به نام Jacopo Crivelli Visconti می‌گوید:" این سیاره‌ جایی است که در آن با ادغام نژادها، جوامع و مردم، فرهنگ‌ها و جهان‌بینی‌های شگفت‌انگیزی پدید می‌آیند که قدرت و زیبایی آن‌ها را باید شناخت و از آنها تجلیل کرد."

هنرمند Neto در سال های اخیر، در کنار فعالیت های هنری خود، به سازهای کوبه ای نیز پرداخته است. این چیدمان در سرتاسر نمایشگاه، با مجموعه‌ای از سازها در هم آمیخته و با نواختن موسیقی توسط نوازندگان و گروه‌های مختلف از گوشه و کنار جهان و با تمرکز ویژه بر سنت‌های ریتمیک مهاجران آفریقایی و آسیایی، هر از گاهی جان می‌گیرد. تلفیق ریتم‌ها و ضرب‌ها در این چیدمان به طور نمادین، به منزله وزنه تعادلی در برابر هزاران زبان رایج در سراسر جهان عمل کرده و به پتانسیل زبان‌های مشترک در فراتر رفتن از ارتباطات کلامی و تقویت ارتباطات واقعی و عمیق در لحظات و شرایط خاص اشاره می‌کند.