" خلاقیت هنری، هم در هنرمند نهفته است و هم در بیننده ، یکی بیان می کند دیگری برداشت . " این را مرضیه عباس زاده نقاش، خبرنگار، باستان شناس، شاعر و از هنرمندان حاضر در نمایشگاه گالری خط سفید، در رابطه با ایده آثار خود می گوید. وی در گفتگو با خبرنگار گالری آنلاین در رابطه با مفاهیم آثار خود اینچنین گفت:

در آثار من انسان،طبیعت و آفرینش، چیستی و نهاد انسان و طبیعت که سرمنشا آفرینش و خلقت است و فکر می کنم در وجود تمام انسان ها وجود دارد، نقش اساسی ایفا می کنند . این موضوعات کاملا ناخودآگاه و از ضمیر وجودی ام الهام می گیرد و هرگز در مورد آنها تصمیم گیری نکرده ام بلکه ایده های نام برده بسیار حسی بر بوم تجلی یافته است. عکاسی از طبیعت ( که انسان هم بخشی از طبیعت است )در شکل گیری موضوعات نقاشی کمک زیادی به من کرده است .

وی در ادامه افزود:

به طور کلی مجموعه آثار نقاشی های من،مجموعه "طبیعت بی جان "، "طبیعت" و "و ما آدم ها" می باشد و تعدادی تک تابلو با عناوین دیگر در آثارم وجود دارند. این آثاری هم که در این نمایشگاه ارایه کرده ام از مجموعه "طبیعت" و "و ما آدم ها" است.

عباس زاده با تاکید بر اینکه استفاده از مفاهیم و عناصر جدید در ادامه این مسیر قابل پیش بینی نیست، گفت:

هر زمان ممکن است مفاهیم و عناصری جدید، در مسیر کار هر هنرمندی قرار گیرد و آنچه در هر زمان مسلم است، این است که تجلی احساس به گونه ای دیگر خود را نمایان میکند. هیچ کس، فردای آن روز،همان انسان قبل نیست،چه از نظر تفکر و چه از نظر دیدگاه خود به زندگی؛ مگر انسان متعصب و تک بعدی باشد که من نیستم . از تغییرات مثبت و تفکرات والاتر استقبال می کنم .در آثار هر هنرمندی تراوشات درونیات به بیرون را می توان احساس کرد.

این هنرمند نقاش در رابطه با فعالیتش در سایر مدیا های هنری بیان کرد:

آثاری در قالب اینستالیشن نداشتم اما بعضی شعر هایم دربرخی رسانه ها و نشریات و رادیو،پخش و چاپ شده است البته اگر همان چند خط نوشته ها را شعر و هنر قلمداد کنیم .

وی در رابطه با گره های فرمی و فکری که در طول انجام کارهای هنری با آن مواجه میشود، اظهار داشت:

بی گمان گره های فرمی و فکری در کار هنری و حتی زندگی عادی برای هر کسی پیش می آید. من نیز از این قاعده مستثنی نیستم . گذر زمان بهترین راهکار برای بازگشت حالت اولیه و گره گشای تدریجی است . در خلق تابلوی نقاشی، تابلوی ناتمام خود را کنارگذاشته ، تابلوی جدید با ایده های جدید آغاز می کنم؛ گاهی نیز به فکر تابلو های جدید در همان زمان هم نیستم . گذشت زمان فرصت بازنگری به تابلوی نیمه تمام را به ما می دهد . عبارت نیمه تمام در نقاشی بستگی به ذهن و روحیات و نوع کار هر نقاشی دارد. به نظر من در هر نقطه ای از کار،احساس رضایت از آن تابلو، چه در نقش چه در فرم،کار را تمام شده محسوب می کند و مهم همان احساس رضایت هنرمند است و برداشت هایی که مخاطب می کند؛ بستگی به ارتباطی که با آن نقاشی برقرار می کند، دارد. در کار هنری شاید اجبار و اصرار در توضیح حس خود نداشته باشم و کار را به مخاطب واگذار می کنم . خلاقیت هنری، هم در هنرمند نهفته است و هم در بیننده ، یکی بیان می کند دیگری برداشت . برداشت و بیان احساس و نقد درست ، خلاقیت می خواهد .

عباس زاده اذعان داشت:

بنده با تفکر قبلی از کسی تاثیر پذیر نبودم اما شاید در ناخودآگاه این موضوع اجتناب ناپذیر باشد زیرا همانگونه که پیش تر ذکر کردم کارهایم الهامی و پدید آمده در لحظه است و فرصت تفکر در کارهای دیگران و یا دنبال کردن مکتب خاصی را به من نداده است اما با توجه به سبک کارهایم که احساسات خود را روی بوم می آورم، گاهی احساسات ذهنی اغراق شده را در بیننده ایجاد می کند. تلخی، شیرینی، خشم، مهربانی، ترس، عشق، تنهایی، سردی و گرمی انسان هایی که از دید مخاطب، مکتب اکسپرسیونیسم را یاداوری می کند و گاهی انسان را از عناصر طبیعی و فلزگونه و مانند گِل تصور می کند.

این هنرمند در پایان گفت:

در تابلوهای نقاشی ام همواره خطوط و قلم های درشت و اغراق شده و زاویه دار به چشم می خورد. شاید این نوع پرداختن با رنگ و قلم ، به ماهیت و خصوصیات نقاشی های من تبدیل شده باشد. در پیِ به اشتراک گذاشتن احساسات خود هستم، اما به دنبالِ تفهیم آن به مخاطب نیستم. نظر بیننده برایم از اهمیت زیادی برخوردار است اما در پی نتیجه ی خاصی نیستم. به طور کلی به نظر من هر مخاطب از دیدگاه خود اثر هنری را نگاه می کند، می بیند و برداشت می کند. گاهی بیننده احساسات و برداشت خود را از نقاشی ام بیان می کند که حس تازه ای به انسان منتقل می کند که متوجه آن نبوده ام و این برداشت درونی برای من ارزشمند است. اگر از یک اثر هنری خوشمان نیامد آن را دلیل بر ضعف آن کار ندانیم بلکه عدم ارتباط با آن کار، فرم، رنگ و برداشت درونی هر فرد را عامل آن می دانم. اگر از اثری لذت بردیم حتی اگر دلیل آن را ندانیم، احساس خوشایندی که از آن اثر داریم مهم است.