قلمزنان در رواق هنر، هنرنمایی می کنند

محمد صحرانورد: نتیجه را به قدرتی که فراتر از ماست واگذار کنید

رواق هنر فرهنگستان صبا، به مناسبت هفته صنایع دستی از 20 الی 22 خرداد میزبان هنرجویان دوره آموزش قلمزنی استاد صحرانورد است. به این مناسبت گفتگویی با محمد صحرانورد داشته ایم که در ادامه خواننده آن هستید.

محمد صحرانورد، هنرمند قلمزن و مدرس این رشته، در رابطه با برگزاری رویداد «تجربه قلمزنی در رواق هنر» با حضور هنرجویان کارگاه آموزشی خود در فرهنگستان صبا بیان کرد:

این ورک شاپ اولین کار گروهی و عمومی هنرجویان است که بتوانند توانایی خودشان را نشان دهند و در فضای عمومی کار کنند. با توجه به اینکه امروز حال و هوای مردمانمان خوب نیست و همه ما در نوع خود با مشکلاتی روبرو هستیم؛ تنها کاری که هرکدام از ما می توانیم انجام دهیم این است که در کاری که مشغولیم چند دقیقه ای را که انسان ها با ما در ارتباطند آنها را خوشحال کنیم.

ما احساس کردیم بچه ها باید دوسه روز بیرون بیایند و شروع کنند به کارکردن. اینکه این هنرجویان مطرح شوند و دیده شوند برای آنها خوشحال کننده است و این هدف اصلی برگزاری چنین رویدادی است. در کنار این هدف، اهداف هنری هم وجود دارد، اینکه بچه ها ارتباط با مخاطب را یاد بگیرند تا شاید آثارشان فروش رود یا سفارش و شاید ایده بگیرند. بسیاری از این هنرجویان بعد از یک سال با شک و تردید سوال هایی را مطرح می کنند؛ اینکه آیا قلمزنی آینده ای دارد؟ آیا ادامه دهیم؟ و .... . من همیشه به شاگردانم می گویم شما نهایت تلاشتان را بکنید و اصلا به اینکه نتیجه چه می شود، فکر نکنید. نتیجه را کاملا به قدرتی که فراتر از ماست واگذارکنید.

وی با اشاره به اینکه این رویداد به مناسبت هفته صنایع دستی از 20 الی 22 خرداد ماه در رواق هنر فرهنگستان صبا در حال برگزاری است، گفت: ما برای این برنامه کیوریتور تعیین نکردیم. من خودم از هنرجویان خواستم، بیایند و کار انجام دهند. از خانم سهروردی هم خواهش کردم که مسئول برنامه باشند و موضوع و محدودیتی نگذاشتیم. 20 خرداد در کل دنیا و نه فقط در ایران روز صنایع دستی است و در ایران هفته صنایع دستی از این روز شروع می شود.

این استاد قلمزنی در ادامه اظهار داشت: حدود ۱۲ نفر از هنرجویان در این رویداد حضور دارند. در کل هر نفر ۲ الی ۳ نمونه از کارهای سال گذشته خود را در اینجا ارائه کرده است؛ این آثار اکثرا قابل فروش و قابل سفارش هستند.

صحرانورد سپس به نحوه قیمت گذاری آثار اشاره کرد و گفت: قیمت گذاری کارها براساس کیفیت بین قیمت های کار یک شاگرد و کارهای یک استاد است. مثلا اگر کاری را یک استاد انجام دهد ممکن است 20 میلیون تومان به فروش برسد ولی وقتی آن کار به دست شاگرد پیش می رود قیمتی حدود پنج میلیون تعیین می گردد.


وی در ادامه مشکلات این رشته را مدنظر قرار داد و اذعان کرد: «دو مشکل در مورد قلمزنی وجود دارد اول اینکه حمل و نقل مواد کار بسیار دشواری است به ویژه برای خانم ها: فارغ از کار قلمزنی که به ذاته سخت است حداقل کار حمل و نقل ابزارآلات آن برای بسیار دشوار است. مثلا وزن کاری که قیر می شود حدود هفت الی هشت کیلو است بعد شما باید آن را مدت ها با خود جابجا کنید. دوم اینکه درتهران نه تنها خود ما بلکه معمولا اطرافیان ما هم آپارتمان نشین هستند. یعنی مشکل جا برای نگهداری قیر، بوی تینر و .... داریم. شاید اینها دلیل اصلی این مساله است که ما در ایران صدها هزار نقاش و خوشنویس داریم اما تعداد افرادی که قلمزنی می کنند شاید چند صدنفر است. شاید اگر بخواهم اساتید این رشته را نام ببرم تعدادشان به ده نفر هم نمی رسد.

صحرانورد در پایان به نحوه آموزش خود در کلاس هایش اشاره کرد و گفت: من کلاس قلمزنی را بسیار شبیه به کلاس ساز می بینم. مثلا شما تمایل دارید سازی بنوازید اما نمی دانید چه سازی. من سعی می کنم درکلاس های خود طی ۶ ماه دوره مقدماتی و ۶ ماه دوره پیشرفته هنرجو را با سازهای مختلف آشنا کنم؛ من بسیاری از این سازها را از شهرهای مختلف و توسط اساتید مختلف طی بیست سال آموختم و تمام این بیست سال را در یک دوره یک ساله جمع آوری کرده و آموزش می دهم. هنرجویان می آیند و در این یک سال کار می کنند تا خود درونشان شکوفا شده و شناخته شود؛ بعد ما روی آن دست می گذاریم. مثلا خانم سهروردی که قدیمی ترین شاگرد من است تمام تکنیک های قلمزنی از جمله مشبک و کنده کاری را کارکرد ولی در نهایت گفت: «من احساسی که باجُنده کاری مخصوصا جُنده کاری گل و مرغ دارم را با بقیه کارها ندارم» ما هم روی آن متمرکز شدیم. وی نزد بهترین اساتید طراحی گل و مرغ معرفی شد و الان کلاس طراحی هم می رود و اینکه در طراحی گل و مرغ هم فقط به سبک یک نفر بسنده نمی کند؛ درواقع سبک های مختلف را کار می کند. یعنی این هنرجو از همه چیز سر در می آورد مثل یک دوره ۴ ساله دانشگاهی. بعد از این به راحتی و با اطمینان می توانیم بگوییم که او دیگر می تواند روی پای خودش بایستد و مسیرش را ادامه دهد. این شیوه ماست و این رویداد به نوعی رونمایی اولیه از آن کارهاست. ما تلاش می کنیم که این برنامه ها را ادامه دهیم.


logo-samandehi