ولی الله شاکر، عضو انجمن هنرمندان نقاش ایران، متولد سال 1339، در گفتگو با خبرنگار گالری آنلاین و در حاشیۀ برگزاری هفتمین کارنمای پژوهشی انجمن هنرمندان نقاش ایران دربارۀ 5 اثری که در این نمایشگاه گروهی به نمایش گذاشته است، می‌گوید:

آثار من در ابعاد 70 در 50 و با رنگ روغن کار شده‌اند. از نظر آکادمیک که بخواهیم در نظر بگیریم، آثارم رئالیستی محسوب می‌شوند که در آن‌ها گرایشات دیگری هم به چشم می خورد. اصولا کارهای من در طبقۀ کارهای رئالیستی قرار می‌گیرند اما به سبک امپرسیونیست هم نگاهی داشته‌ام؛ و همینطور گرایشات اکسپرسیونیستی هم در آن‌ها دیده می‌شود.

4 عدد از آنها را از مجموعۀ "راه" انتخاب کرده‌ام؛ زیرا یکی از موضوعاتی که من در طبیعت دنبال میکنم مسیر و راه است و همیشه اتفاق‌ها می‌توانند در ادامۀ راه‌ها به وقوع بپیوندد و این موضوع همیشه یکی از مشغله‌های ذهنی من بوده است. اثر پنجم هم طبیعت بی جان است که در آن چند بطری را می‌بینید، طبیعت بی جان ها معمولا تک کار اند با موضوعات مختلف. همۀ این آثار را همین امسال خلق کرده‌ام.

شاکر در ادامه، برگزاری این نمایشگاه‌های گروهی را اتفاقی خوب تلقی کرد و افزود:

به چند دلیل می‌توان گفت که کارنماها اتفاقی خوب هستند؛ اول اینکه انجمن نوعی ارزیابی مجدد از اعضایش به عمل می‌آورد. دوم اینکه اعضا هم می‌توانند خودشان را ارزیابی و بالانس کنند و ببینند در مقام مقایسه با سایر دوستان و اعضا در چه جایی قرار دارند. البته منظورم جلو یا عقب بودن افراد از یکدیگر نیست و در واقع به نوعی دیدگاه‌هایشان را به اشتراک می گذارند. از دیگر ویژگی‌هایی که به بهتر شدن این کارنما کمک می‌کند اینست که افراد خودشان کارها را ژوژمان و عرضه می کنند. این موضوع می‌تواند چالشی باشد مبنی بر اینکه نگاه شما در ژوزمان خودتان چیست و بضاعتتان در دنبال کردن مسأله تا چقدر است. این رویداد فرصت خوبیست تا اعضای انجمن بتوانند کارهایشان را ارائه کنند.