انجمن نقاشان ایران سرمایه بزرگی است که سازمان های مرتبط با زحمت زیاد آن را نمی بینند

روایت خلیل كویكى از برگزاری نهمین دوره کارنمای پژوهشی انجمن نقاشان


خلیل كویكى متولد اول اردیبهشت سال ١٣٤٤ در قصرشیرین، دارای مدارک درجه یك هنرى، فوق لیسانس نقاشى، و ممتاز انجمن خوشنویسان ایران است. وی همچنین برگزارى ١٥ نمایشگاه انفرادى در داخل و خارج از كشور و حضور در بیش از ١٠٠ نمایشگاه گروهى داخلى و بین المللى، داورى در جشنواره هاى ملى و بین المللى و برگزارى بیش از ٥٠ ورك شاپ در مراكز هنرى را در کارنامه خود دارد.

در کار نمای پژوهشی نهم انجمن نقاشان ایران که از تاریخ 26 مردادماه الی 6 شهریورماه در خانه هنرمندان به نمایش در آمد، مجموعا پنج اثر با تکنیک اکرلیک - میکس مدیا که به سبک اکسپرسیون - نقاشیخط، از آثار این هنرمند ارائه گردید.

ابن هنرمند نقاش در رابطه با آثارش در نهمین کارنمای پژوهشی انجمن هنرمندان نقاش ایران گفت: آثار به نمایش گذاشته شده در ادامه جستجوهای شخصی خودم که خط و نوشتار را به روایت رنگ و نهایتا در غالب اکسپرسیونیستی طی یکی دوسال اخیر درمعرض دید قرار داده ام بوده است.

انتخاب خط و دستخط واستفاده از حرکت های ارسالی در آثار تجسمی فضا را برای بیننده ایرانی مجذوب و ملموس تر می نمایاند. حضور نوشتار اعم از خوشنویسی، تایپ، ادعیه و ... بعنوان یکی از گسترده ترین بک گراند های ذهنی هر ایرانی و معرفه ایران در سطح بین الملل می تواند جلوه نماید. گستردگی حوزه نوشتار در ایران خود سبب ساز یک فرهگ بصری خاص شده.

بدون عنوان / اکرلیک / 100×120 / 1397


كویكى در خصوص ایده برگزاری کارنماهای پژوهشی و تفکیک سنی در برگزاری آن بیان کرد: هر اثر هنری کیفیت پیشبرد سنی دارد که توجه به آن در راس سن هنرمند است. هستند افرادیکه بیش از ده سال فعایت هنری دارند در حالیکه کیفیت سنی اثر بیش از دو سال نمی نمایاند و یا بالعکس. قرار نیست ما سن تقویمی هنرمند را به نمایش بگذاریم بلکه می بایست رده و ارزش سنی اثار را به نمایش گذاشت.

آری رده بندی نمایش آثار بر اساس شرط سن کم حاشییه ترین حالت ممکن است ولی این تعهد نمایشگاهی نیست و قطعا تفکیک کیفیت آثار، دست اندازاهایی دارد که سبب رنجش افرادی خواهد شد واین امربا تلاش یک هیئت صلاحمند در طی نمایشگاههای متعدد و نمود فعالیت افراد بالانس خواهد شد.

می توان بعد از اتمام هر دوره کارنما همان آثار را در کلان شهرهای دیگر نیز به نمایش در اورد.

و در نهایت در این آشفته احوال جامعه هنری جای تبریک گفتن به زحمتکشان و دلسوختگان انجمن هنرمندان نقاش ایران بابت این روند موفقیت امیز را دارد.

وی در آخر پیشنهاداتی را در خصوص فعالیت های انجمن نقاشان ارائه کرد: در حقیقت انجمن نقاشان ایران جایگاه محوریت و مرجعیت نقاشی ایران را دارد. سیر تدبیر سیاست این انجمن قرب و منزلت عقبه هنرهای تجسمی ایران را مشخص می کند.

برگزاری یک نمایشگاه گروهی از طرف انجمن می تواند چشم انداز یک تصمیم گیری جدید و یک ادعای مطلوب را در پی داشته باشد که می تواند یک جریان باشد. اگر امروزه جریان را هنرمند نسازد، و اصناف دیگر پیشی بگیرند به یقین این قصور هنرمندان ان جامعه است و این در حالیست که انتخاب آثار به نمایش در آمده را می بایست قید بگذارد!. امکانات و اختیارات حوزه هنری برای یک نقاش به مراتب بیشتر از انجمن نقاشان است. تصمیم گیری شهرداری در حوزه نقاشی شهری، قوی تر از انجمن نقاشان است. سیاست گذاری جشنواره ها و بینال های نقاشی با عناوین غیر مرتبط از طریق غیر انجمن می باشد و...

فکر می کنید عوامل برگزار کننده حراج های بزرگ تهران و یا منتخبین ارسال آثار به حراجی های بین المللی چقدر به فکر منزلت هنر و رفاه هنرمند است یا گمان می رود زیبا سازی شهرتهران چقدر به فکر شاد کردن و رسالت تعهدات منظر عام میباشد.

انجمن نقاشان ایران سرمایه بزرگی است که سازمان های مرتبط با زحمت زیاد آن را نمی بینند.

همراهی و همسو شدن گالری های شخصی در یک زمان خاصی از سال می تواند همکاری مفید در این جریان داشته باشد.

یکی دیگر از مواردی که جا دارد انجمن به آن بپردازد این است که هنرمند نقاش بزرگ ترین سرمایه اش، هنرش است، چه لزومی دیده می شود که از هنرمند بابت برپایی نمایشگاه و یا حضور پیدا کردن در محافل بین المللی، سرمایه دیگری نیز هزینه کند و این در حالیست که هنرمند تقبل میکند بخشی از فروش آثارش را نیز پرداخت کند، انجمن شاید بتواند این باب نا باب را پاک کند. چه لزومی دیده می شود هنرمند جوان با دست پر و با سرمایه ارزشمندش ملتمس گالری دار باشد، یک گالری دار و کارشناس گالری باید این را بداند و تفهیم شود که خدمه هنرمند است، معمول کردن این ناشایستگی ها از طرف برخی افراد نوپا و نو کیسه که به نام خدمت به هنرو هنرمند ایرانی لطمه ای جبران ناپذیر در ارائه هنر ناب ایرانی به وجود خواهد آورد. با این اوصاف کنونی، این هنرمند است که میبایست گالری را کشف کند تا اینکه گالری دار هنرمند را!.

بدون عنوان / اکرلیک / 125×125 / 1397


در استیتمنت آثار این هنرمند آمده است:

هم اینکه بدانید رنگ چه دنیایی دارد تمام عوالم و خواسته ها، اندیشه، تخیلات و رویاهایت را در آن شناور می کنی و خودت را به آن می سپاری، جان کلام؛ تمام تعلقاتت را معلق می سازی. رنگ را یک مدیوم قوی می دانم برای یک ژانر تصویری و عنصر نوشتار برای مهار کردن این بیکران ارزش. حضور خط و دستخط بسیار زلال و بیواسطه است.

بیواسطگی خط تا حدی است که هیچکس دستخط خودش را تعمدی و تغرضی برای خود حاصل نکرده و بکار گیری آن یک ابستراکت شخصی میسازد که بدوراز خواسته بیرونی صورت می گیرد.

تا کنون از نقاشی دل آزرده نشده ام، به نقاشی می بالم و می نالم از سیاست ناکاربلدان عرصه هنر. ‍

بدون عنوان / اکرلیک / 90×100 / 1396



logo-samandehi