"تاثیر" عنوان نمایشگاه گروهی از آثار هنرمندان تاثیرگذار بر عرصه هنرهای تجسمی کشور است که در گالری خط سفید به کیوریتوری منیژه صحی گرد هم اورده شده است. به این مناسبت با هنرمندان این مجموعه، حسین محجوبی و حسینعلی ذابحی گفتگویی داشته ایم که در ادامه خواننده آن هستید:

حسینعلی ذابحی در مورد آثاری که در نمایشگاه تاثیر از وی به نمایش در آمده، توضیح داد:

درواقع من الان در زمینه ی طراحی تیپ شناسی کار می کنم و بعد از اتمام کار اسمی هم برای آنها انتخاب میکنم، اسم این اثر نیز "شاپرک منت بسیار کشید" بود.
جند سالی است که روی تیپ کار با تکنیک رنگ روغن کار میکنم.

وی در ادامه ضمن اشاره بر اینکه این نمایشگاه ظرفیت ارائه آثار در دو مجموعه مجزا را نیز داشته، چنین رویدادهایی را لازمه ی معرفی و آشنا کردن جوان ها با هنرمندان پیشکسوت دانست و گفت:
برگزاری جلسات و مصاحبه ها و انتشار دست نوشته های اساتید میتواند موثر باشد، ولی متاسفانه در ایران نقاش های ما زیاد اهل نوشتن نیستند.
نه بصورت اینکه خیلی ادبی باشد همان نوشتار ساده ی تجربیات خودشان می تواند مهم و تاثیرگذار باشد.

این استاد دانشگاه ضمن تاکید بر اهمیت فعال تر شدن هنرمندان جوان، افزود:
پیشنهادم این است که باید وزارت ارشاد برای هنر های تجسمی قدم هایی بردارد، برای جوان هایی که با استعداد هستند و آینده دارند و می توانند کار کنند.
من به عنوان معلم در کار برخی هنرمندان جوان میبینم استعداد های خاصی دارند؛ اینها باید به نوعی از طرف دولت حمایت شوند.

حسین محجوبی دیگر هنرمند بنام مجموعه ی "تاثیر" در گفتگو با خبرنگار گالری آنلاین با اشاره به 60 سال فعالیت خود در این عرصه بیان کرد:

نزدیک به چهل تا پنجاه سال است نوع کارم طبیعت و اسب است و درخت سمبل کارهایم است. ظاهرا منظره طبیعت است ولی طبیعتی که آلودگی هوا و انسان در آن وجود ندارد. در تابلویی که به این نمایشگاه داده بودم منطقه ای بنام کوئینه، بین قزوین به گیلان تصویر شده، در این منطقه زمستانها برف و باران و تابستانها بسیار زیبا است، گلهای خودرو با رنگهای مختلف می روید و زیر درختها کارگرها می‌نشینند و استراحت می‌کنند.
آنجا ماشین جایی ندارد... و اثری از آلودگی هوایی نیست.
اکنون افسوس میخورم که تهران چه بوده و چه کارش کردیم ما. انسان در حال تخریب طبیعت است. تهران یک شهر زشت شده، و جمعیت آن وحشتناک است.
خودمان نیز قربانی این شهر هستیم.

این هنرمند در مورد تعداد آثار و نمایشگاه های خود گفت:
تعداد کار از دستم خارج شده؛ من ۶۰ سال است نقاشی میکنم و کارهایم چهار گوشه ی دنیاست، اروپا، آمریکا، آفریقا و آسیا.
این سالها من حدود ۶۰ نمایشگاه اختصاصی در ایران و خارج از ایران داشته ام.
حداقل ۵۰۰۰ اثر بوجود آوردم. سبک من نئو رمانتیکه؛ نه واقعی و نه غیرواقعی..
من تمام سبک‌ها را جستجو کردم تا رسیدم بجایی که یک نقاش باید با آن کارش را معرفی کند. نقاش باید چیزی برای شاخص شدن داشته باشد. برای من اسب و درخت شاخص بوده و بعد منظره.
عکاسی نیست و چیزی نیست که کسی بدش بیاید. طبیعتی است که فراموش کرده ایم.

وی در رابطه با حمایت از هنرمندان پیشکسوت بیان کرد:

دوره ایست که متاسفانه حمایت نمیشویم. همه فکر میکنند از نظر مالی میتوانند موفق باشند ولی متاسفانه امکانش نیست، مگر اینکه کار دیگری در کنار نقاشی داشته باشند.
با هنر نمیشود پول درآورد و زندگی کرد.
در تمام دنیا بودجه ای از بودجه کشور برای خرید اثر از هنرمندان و گالری دارها اختصاص داده میشود.

این هنرمند پیشکسوت در ادامه با تاکید بر اهمیت تبدیل کردن خانه هنرمندان نامی به موزه و حفظ نام و یاد آثار ارزشمند آنها، افزود:
در مورد من و برخی هنرمندان دیگر هم صحبت هایی شد ولی متاسفانه پای عمل که میرسد بودجه کافی وجود ندارد.