سالن شهناز خانه هنرمندان روز جمعه، 31 خرداد 1398 میزبان مراسم بزرگداشت منیژه میرعمادی، هنرمند نقاش، ناشر نشر هنر ایران و خالق فصلنامه دو زبانه طاووس و وب سایت طاووس آنلاین بود. در این مراسم آیدین آغداشلو، علی اکبر صادقی، مجید رجبی معمار، امیر راد، بیژن جناب، محمد رضا بهمن پور و دکتر جمشید ناصری، همسر منیژه میرعمادی حضور داشته و به سخنرانی پرداختند.

در ادامه شرح این گزارش را می خوانید:

امیر راد، رئیس هیات مدیره انجمن هنرمندان نقاش ایران، ضمن تشکر از اعضای کمیته نمایشگاه ها و انتشارات انجمن، به تجربه خود از منیژه میرعمادی اشاره کرد و گفت: برای نسل من، انتشار کتابی مثل نقاشان پیشگامان نسل اول در هنر در اواسط دهه 1370 اتفاق بسیار مهمی بود؛ ما اسامی این هنرمندان را شنیده بودیم اما نه تصویری و نه تصویری و اثری از آنها دیده بودیم و نه اهتمامی برای شناساندن این افراد به نسل جوان وجود داشت. برای خود من مهمتر از این وجود فصلنامه طاووس و وبسایت طاووس آنلاین بود که باعث بروز فضایی شد که هنرمندان خود را ببینند و این بسیار تاثیر گذار بود. با توجه به تلاشهای خانم میرعمادی، برگزاری همچین مراسمی برای بزرگداشت یاد وی یک ادای دین است.

مجید رجبی معمار، مدیرعامل خانه هنرمندان به زندگی میرعمادی اشاره کرد و گفت: این هنرمند 70 سال عمر کرد از 1326 الی 1396 و در این مدت چه ثمره هایی که بر جای گذاشت؛ زندگی پر خیر و برکتی داشت. وی سپس به دوره های مختلف زندگی این هنرمند اشاره می کند و مهمترین دوره آن را از سال 1362 به بعد می خواند زیرا در این دوره است که هنرمند به کشیدن نقاشی، برپایی نمایشگاه، کار پژوهشی و نشر می پردازد؛ نشر مهم و تاثیرگذاری که کار نوینی در مطبوعات تخصصی ایران محسوب می شد.

رجبی معمار افزود: عموما گفته می شود پشت هر مرد توانا و موفق، زن همراه و نازنینی وجود دارد، این ارتباط بین این زوج هم وجود داشته است ولی خود میرعمادی تاکید کرده است که همسر وی-جمشید ناصری- نقش حمایتی و همراهی بیشتری داشته است. همیشه یادش برای جامعه ما زنده است.

آیدین آغداشلو، هنرمند و نقاش، در ادامه مراسم به دستاوردهای این هنرمند و ناشر اشاره کرد و اظهار داشت: باید امروز آدماهای بیشتری اینجا برای بزرگداشت حاضر بودند ولی همه ما غفلت می کنیم و فراموشکاریم. بسیاری از بزرگان وقتی می بینند که مخاطب کمی دارند در مسیر خود مردد می شوند. به نظرم اهل معنا که دنبال پاسخ هستند به این نتیجه می رسند که پاسخی وجود ندارد.

وی همچنین گفت: «میرعمادی از خادمین فرهنگ و هنر بود که بی مزد و منت کار کرد. خادمان در این راه ها جور و جفای زیادی می بینند. راه سختی را انتخاب کرده بود. سعی کرد میرنده ها را پایدار بدارد و پاینده ها را میرنده کرد. باید از خودمان سوال کنیم آنان که پا در راه ارائه و ترویج فرهنگ می گذارند، چه در ذهن دارند؟»

این هنرمند اذعان داشت: «میرعمادی در فصلنامه طاووس مشکلات بسیاری را تحمل کرد زیرا می خواست نمونه طراز اولی را در این زمینه ارائه کند و در این راه ضرر بسیاری کرد. آقای حامدی برای مجله تندیس و یا آقای جعفری برای مدرسه امیرکبیر هم همین سختی ها را کشیدند».

آغداشلو تاکید کرد: شاید اگر میرعمادی فقط نقاشی می کرد نقاش بنام و مشهوری می شد ولی این بی تابی، دنبال کردن و جستجو کردن برای او متوقف نشد. ابتدا شروع به جمع مجموعه آثار کرد، سپس نشر هنر ایران را راه انداخت و سپس فصلنامه طاووس را».

وی در نهایت افزود: میرعمادی در بحبوحه نقاشی کردن و مجموعه آثار جمع کردن، به دنبال پاسخ به این سوال بود که ما چه چیزی کم داریم؟ پاسخ پشتوانه ادبی و هنرهای تجسمی بسیار کم بود. میرعمادی در پی پاسخ به این دو سوال از دو طریق برآمد: چاپ کتاب هایی در رابطه با هنرمندان مورد علاقه اش (از طریق نشر هنر ایران) و چاپ فصلنامه طاووس به دو زبان با بهترین گرافیک و صفحه بندی.

تاسیس بنیاد یا موزه منیژه میرعمادی به عنوان نمایشگاه دائمی؛
درخواست علی اکبر صادقی از جمشید ناصری

در ادامه مراسم علی اکبر صادقی، هنرمند نقاش، به ایراد سخن پرداخت و گفت: میرعمادی کار بسیار بزرگی کرد و آن چاپ کتاب از هنرمندان مطرح بود. در آن دوره بودجه ای برای چاپ کتاب های این چنینی نبود ولی او با هزینه خود این کار را پیش برد. او سختی های زیادی کشید. او همیشه زنده است و الان هم بین ما است.

این هنرمند در پایان صحبت خود در خواستی را از همسر منیژه میرعمادی، جمشید ناصری، مطرح کرد و اظهار داشت: ما هنرمندان از شما می خواهیم یک بنیاد یا موزه ای به نام منیژه میرعمادی راه اندازی کنید تا تابلوهای بسیاری از هنرمندان، بجای ماندن در گوشه انباری ها و خانه ها، در آن قرار گیرد؛ یک موزه دائمی تا جوانان ما با هنر دیروز و امروز آشنا شوند. از ویژگی های این هنرمند حمایت از هنرمندان نوپا بود، آثار آنها را حتی اگر دوست نداشت، می خرید تا از این طریق آن هنرمند انگیزه برای ادامه کار داشته باشد.

بیژن جناب، گرافیست مجله و وبسایت طاووس آنلاین، نیز در یادبود این هنرمند اذعان داشت: هر یک از مجله ها و کتاب هایی که ایشان به چاپ رساند هنوز تازگی خود را داراد. در حدود 5-6 سال باهم کار کردیم که در نهایت 6 کتاب – 4 کتاب از اساتید و دو کتاب با موضوع هنر مفهومی و تاریخ کتابشناسی ایران- و چندین شماره مجله طاووس به چاپ رساندیم. وی تا دیروقت بالاسر کارها می ایستاد و کار را پیش می برد.

جناب همچنین گفت: میرعمادی عموما افراد بسیار قوی را برای کار دور خود جمع می کرد. مثلا هیات کارشناس فصلنامه طاووس را ببینید. فصلنامه طاووس در خارج از ایران وجهه بسیار خوبی داشت و جای خود را یافته بود.

در ادامه مراسم محمودرضا بهمن پور به صحبت پرداخت و گفت: فرهنگ ما قدردان تلاشگران واقعی خودش نیست ولی این موضوع دائمی نیست همین که امروز جمع شدیم کافی ست.

وی ضمن اشاره به تاریخچه نشر و چاپ آثاری که یاد هنرمندان را ماندگار کند، بیان کرد: نخستین سنگ بنای محکمی که در صنعت نشر ایران در حوزه هنر معاصر گذاشته شد توسط منیژه میرعمادی بود. شاخصه مهم او این بود که هنر معاصر را می شناخت و جریانی را به راه انداخت که دانش ما را در این عرصه افزایش داد.

وی در نهایت گفت: تیراژ 3000 تایی کتاب های میرعمادی، نشان از شجاعت این هنرمند داشت. او به کتاب به عنوان یک پدیده زیبا هویت داد. وی سلیقه ای را در جامعه هنری ما بنیان گذاشت که همه ما از این جهت علاوه بر بخش محتوایی مدیون ایشان هستیم.

در پایان مراسم جمشید ناصری به یاد همسر خود سخن راند و به بازگویی خاطراتی از وی پرداخت. ناصری گفت: من همراهی و حمایتی از ایشان نکردم بلکه هیچوقت مانع و مزاحم کارش نمی شدم. اجازه می دادم به راحتی به کارهایش بپردازد. من کنار ایستاده و نظاره گر او بودم.

در وصف او تنها می توان گفت:
تو خاک خشک را تر کن
دانه نیلوفر با باد.

تهیه و تنظیم:
گزارشگر گالری آنلاین: مریم محمدزاده
عکاس و خبرنگار گالری آنلاین: بهاره زالی