بهزاد اژدری هنرمند عرصه سفال و سرامیک، این روزها مشغول اتمام مجموعه آثار سرامیکی خود با نام "حکایت" است، که می‌خواهد در قالب یک نمایشگاه آنها را ارائه کند. وی درباره این آثار گفت: این مجموعه شامل 25 اثر است که به شیوه تصویرسازی و مصور با مدیوم سرامیک، در قالب مجسمه کار شده است.

وی ادامه داد: این مجموعه نگاهی انتقادی به ساختار درون‌شناسی زن سنتی ایران دارد، که به نوعی قصه‌گو و روایت‌گر است.

رییس انجمن هنرمندان سفالگر ایران درباره استفاده بهینه از این هنر قدیمی در ایران بیان کرد: متاسفانه سفال و سرامیک با وجود قدمت طولانی که دارد اما هنوز در کشور ما آن‌طور که باید و شاید جایگاه خود را نیافته است و بسیاری از هنرمندان با قابلیت‌های این مواد آشنایی ندارند.

وی افزود: بسیاری از افراد اعم از هنرمند و غیره از سرامیک تلقی نوستالژیک دارند و فکر می‌کنند سفال و سرامیک، همان کوزه‌گری است در حالی‌که این‌طور نیست و سرامیک بایسته‌ترین ماده خلق صنعت و هنر است و از نظر شکل‌گیری، بافت بندی و... بسیار قابلیت دارد و به نوعی بی‌رقیب شده است. درحال حاضر هنرمندان به نام و شناخته شده ما، هم خیلی این ماده را نمی‌شناسند در حالی که این پدیده جایگاه خاص خود را در دنیا یافته است.

اژدری با انتقاد از این که بدنه اصلی هنوز با این مواد ناآشناست، عنوان کرد: وقتی بخش اصلی و بدنه اصلی هنر، تصور خاصی از سرامیک ندارد، نباید از دیگران انتظار دیگری داشت. هنرمندان ما از سرامیک اطلاعات چندانی ندارند و چنین برداشتی منجر به ندیده شدن و غیبت آن در میان سایر هنرها می‌شود. به نحوی که برگزاری دوسالانه‌ها و نمایشگاه‌ها نیز برای این معرفی کفایت نمی‌کند. حضور سایر هنرمندان در این عرصه باعث می‌شود که این هنر بیشتر شناخته شود.

این هنرمند در ادامه گفت: متاسفانه این روزها فاخر بودن آثار هنری بخصوص مجسمه بر مبنای متریال و مواد برنزی شناخته شده است و حتی آثار هنرمندانی که با چوب کار می‌کنند نیز بسیار اندک است. با توجه به این که فروش آثار، برنزی قوی‌تر است در نتیجه هنرمندان ترجیح می‌دهند روی باقی مواد کار نکنند و این شاعبه بوجود آمده که برنز از سایر مواد و متریال‌ها هنری‌تر است، در حالی که این گونه نیست. جامعه ما از قابلیت‌های سفال و سرامیک بی‌اطلاع است و نمی‌داند در دنیا چه جایگاهی دارد.

وی ادامه داد: همین عامل نیز موجب شده تا از نظر نوع قیمت‌گذاری نیز سفال و سرامیک بسیار نامتعارف باشد. گاه قیمت‌ها بسیار ارزان و گاه بسیار گران است و متناسب با جایگاه خود مورد ارزش‌گذاری قرار نمی‌گیرد. این در حالی است که در تمام موزه‌های تاریخی دنیا بالای 90 درصد آثار سرامیک هستند و این هنر قدمت طولانی دارد. در چند سال گذشته با کشف قابلیت‌های این مواد همه متعجب هستند، چرا که از ماده سرامیک می‌توان در تمام زمینه‌ها به خصوص نقش و حجم استفاده کرد. کمبودهای آموزشی، این پدیده را از ارزش واقعی خود به دور کرده است.

اژدری در ادامه با بیان این که جای خالی این هنر- صنعت در بسیاری از حراج‌ها و نمایشگاه‌ها خالی است گفت: در حراج‌ها جای خالی بسیاری از هنرها دیده می‌شود. الزاما اثری که در حراج به فروش می‌رسد، اثر خوبی نیست. در واقع حراج‌ها معیاری برای ارزش‌گذاری آثار نیستند. در یکی از حراج‌های کریستیز ما شاهد هستیم که گران‌ترین قطعه، یک گلدان چینی بود که با قیمت بسیار بالایی فروخته شد.

وی با اشاره به جوان و نوپا بودن حراج تهران اظهار کرد: حراج تهران بسیار جوان است و جای کار بسیاری دارد و هنوز در حوزه‌ها و هنرهای دیگر جا نیفتاده است و در حال یافتن خودش است، نباید انتظار خیلی بالایی از آن داشت؛ زیرا پدیده‌ای است که جای خود را به زودی پیدا خواهد کرد.

این هنرمند عرصه سفال وسرامیک با اشاره به این که برگزاری این حراج‌ها تا چه اندازه می‌تواند در اقتصاد هنر موثر باشد نیز بیان کرد: همین که پدیده مجموعه‌داری و خرید آثار و سرمایه‌گذاری شکل می‌گیرد در جهت بهبود اقتصاد هنر بسیار موثر است و در دنیا نیز این اتفاق افتاده است. اگر اینها نبودند هنر به دنیای مادی راه پیدا نمی‌کرد. هنرمندان زمانی اثر هنری را خلق می‌کنند که بتوانند به ادامه کار امیدوار باشند.

اژدری در پایان خاطرنشان کرد: حراج یک شاخه اقتصادی است و وابسته به کنش‌های بازار، انتظار داریم به همه رشته‌های هنری با یک دید یکسان و با عدالت دیده شود.

منبع : هنرآنلاین