گويا درهاي خود را به روي دو نمايشگاه در يک روز مي‌گشايد

نمايشگاهي از عکس هاي نيروان رضايي تحت عنوان "گفتگو با مغاک" به همراه فصل چهارم از مجموعه نمايشگاه هاي جانبي نقاشي کودکان کار و حاشيه نشين تحت عنوان "با خاک و از آفتاب" از ساعت 16 الي 20 روز جمعه 26 مهرماه در گالري گويا برگزار مي شود.

در توضيحات نمايشگاه "مغاک" آمده است:

عکاسي مستند اجتماعي با سويه ي متعهد به نجات، يکي از دشوارترين هاست. بر روي لبه ي تيزي حرکت خواهد کرد که هر آن ممکن است بدل به ضد خودش شود. اهميتِ موضوع در اين پرسش است که چطور مي توان به هيولا و وضعيتي هيولايي نزديک شد بي اينکه مسخ شوي؟ يا چطور مي توان به نمايش آن دست زد بي اينکه خود بخشي از نمايش شوي؟
عموما کنشِ ديده ورانه را در اين نوع عکاسي کافي نمي دانند چرا که فعليّت فعال و مددکار اجتماعي را با مشاهده گري و ثبتِ مستند اجتماعي (خصوصا در مهلکه و هنگامه) يکي مي دانند.  عکاسي مستند اجتماعي (و خبري)  از لحاظ اخلاقِ عمومي به طور مداوم در مظان حکم و اتهام است. بالقوه بايد تعهدي ناجيانه به سوژه و عناصري داشته باشد که ثبت کرده است. اين بايد را هم خود عکاس با انتخاب اين ژانر و محتواي ياري جويانه ي آن و هم مخاطب به دليل تالمات و تاثراتش از محتواي اين نوع عکس، تا حدودي پذيرفته اند اما حدود و محتواي آن بسيار متغير و دامنه دار است.
«گفتگو با مغاک» روايتي است مستند از دنياي افتاده گان. مردماني گرفتار در مغاک.

اين دو نمايشگاه تا 2 آبان ماه همه روزه از ساعت 11 الي 20 داير خواهد بود و علاقمندان جهت بازديد از آثار ميتوانند به نشاني خيابان کريمخان، روبروي ايرانشهر، پلاک ۸۹، خانه فرهنگ و هنر گويا مراجعه نمايند.

آنچه در مورد اين نمايشگاه بايد بدانيم

کوره­هاي آجرپزخانه محمود آباد

در جنوب شرق تهران، در مسير جاده تهران مشهد و پشت خاورشهر واقع شده است. محمودآباد نام روستايي بوده در آن منطقه که با بناشدن کوره­هاي آجرپزي در مرکزيت و اطراف آن، به کلي بافت روستايي خودش را از دست داده است.

قدمت کوره­هاي ستون آجري اين منطقه به دهه 30 و 40 شمسي بر مي­گردد. در آن سال­ها، در تهران ۱۳۰ کوره مرتفع هوفمان در کنار جاده شهرري، علي آباد، اسماعيل آباد و هاشم آباد وجود داشته که به دليل دود زياد بايد به شرق تهران (محمود آباد و خاتون آباد و حومه شاتره و چهاردانگه) منتقل مي­شدند.

فعاليت و توليد اين کوره­ها، بعد از انقلاب 57 رفته رفته از رونق افتاد و بسياري از کوره­هاي نقاط مختلف تهران و ايران در يکي دو دهه اخير به دليل عدم رقابت پذيري­شان با خشت­هاي صنعتي به تعطيلي کشيده شدند. در منطقه محمودآباد و شمس­آباد نيز از مجموع چهل و چند کوره­اي که وجود دارد کمتر از ده کوره با توليد کم و دستمزدهاي کارگري ناچيز فعال مي­باشند و مابقي يا متروکه شده­اند و در انتظار تخريب­اند يا توسط کارفرما به عنوان کمپ­هايي براي سکونت به مهاجرين افغانستاني و ايراني اجاره داده مي­ شوند.

اين منطقه به دليل مجاورت و نزديکي­اش با کارخانه­هاي گچ، خاک، سيمان و همچنين محل­هاي دفن و آتش زدن زباله از نظر خاک، آب و هوا آلوده بوده خصوصاً براي کودکان و سالمندان بسيار خطرناک است.

در حال حاضر حدود 200 خانواده ايراني (عموماً مهاجريني از خراسان و تربت جام) و افغانستاني ساکن اين کوره­ها هستند. تعداد محدودي از آنها در کوره­هايي که در آن منطقه فعال هستند کار مي­کنند و مابقي کوره ها را به عنوان محل زندگي انتخاب کرده­اند و محل کارشان بيرون کوره­ها و مناطق اطراف است. تعداد ساکنين کوره­ها مدام در نوسان است خصوصاً در فصل تابستان تعدادي کارگر فصلي همراه با خانواده به اين جمعيت اضافه مي­شود و نزديک بازگشايي مدارس کوره­ها را ترک کرده به شهر خود بر مي­گردند. اخيراً بر ديوارهاي اين منطقه اخطارهاي تاريخ­دار شهرداري ديده مي­شود که خبر از تخريب اين مناطق و احداث شهرک صنعتي مي­دهد بي آنکه تدابيري براي انتقال و اسکان خانواده­هاي ساکن اين مناطق انديشيده شده باشد. از طرف ديگر ستون­هاي آجري دودکش اين کوره­ها قدمت هشتاد ساله دارند و به نوعي بخش تاريخي و مهمي از بافت و ميراث فرهنگي تهران محسوب مي­شود. يکي از مهمترين جنبش­هاي اعتراض کارگري براي افزايش دستمزد و به نوعي خونين­ترين قيام کارگري تاريخ معاصر ايران در دهه 1330 که منجر به کشته شدن 50 کارگر کوره پزخانه شد در همين مناطق اتفاق افتاده است.

در ماه­هاي اخير ستون­هاي آجري يکي دو کوره در اين منطقه توسط بولدوزرهاي شهرداري تخريب شده است.

مشکلات ساکنين کوره هاي محمود آباد

ساکنين کوره ها، عموماً با مشکلات معيشتي، آموزشي و بهداشتي دست به گريبان هستند. با اينکه بسياري از مردها شاغلند اما به دليل درآمد محدود و ناچيزي که دارند ساکن اين مناطق شده­اند تا با پرداخت مبالغ کمتر (حدود يک ميليون وديعه و صد هزار تومان اجاره) بتوانند از هزينه­هاي زندگي بکاهند. تنها مدرسه آن منطقه، در خاورشهر بوده و يک مهدکودک يک اتاقه نيز در محمودآباد فعال است که به گفته اهالي، محدوديت­هايي براي آموزش و پذيرش کودکان افغان دارند.

شايع ترين بيماري­ها در بين ساکنين اين مناطق، مشکلات درد مفاصل، بيماري­هاي عفوني و پوستي است.

تعدادي از زنان ساکن کوره­ها با فعاليت­هايي مثل قالي­بافي، قلاب­ بافي، گلدوزي و عروسک سازي، درآمدي محدود و جزيي دارند اما کافي و فراگير نيست.

در طول چند دهه گذشته گزارش­ها و خبرهاي فراواني توسط رسانه­ها از اين مناطق منتشر شده است و افراد وگروه­ها و موسسات خيريه فراواني در اين مناطق فعال بوده­اند و تا حدي به صورت مستمر در بهبود مقطعي وضعيت بهداشت و معيشتشان اثرگذار بوده اند. از جمله توزيع دوره­اي مواد غذايي و پوشاک، بردن پزشک بر سر کوره­ها و ويزيت در محل و غيرو. يک موسسه خيريه هم در خاورشهر مستقر است که به صورت محلي و از نزديک در ارتباط با اين خانواده­ها بوده و با حمايت خيرين و کمک­هاي مردمي، خدمات معيشتي، بهداشتي و آموزشي محدودي را به ساکنان کوره­ها ارائه مي کند.

اما واقعيت اين است که ساماندهي و بهبود شرايط اين منطقه به صورت ريشه­اي و ماندگار نياز به حمايت جدي دولت و حکومت دارد. تخريب اين مناطق و بيرون راندن خانواده­هاي ساکن، به بدتر شدن اوضاع اين خانواده­ها خواهد انجاميد.

کودکان ساکن کوره­هاي آجرپزخانه محمودآباد

در کوره­هاي محمودآباد تهران، حدود 400 کودک و نوجوان بين 5 تا 17 سال زندگي مي­کنند که از کمترين امکانات آموزشي، بهداشتي و تفريحي برخوردارند و نيازمند حمايت­هاي آموزشي و پرورشي هستند.

گروه هواي تازه امروز در ادامه فعاليت­هاي خود با هدف ديده شدن و نمايش آثار هنري و خلاقه اين کودکان از تابستان 1396 اقدام به توزيع لوازم­التحرير، وسايل نقاشي و مقواهاي مخصوص بين کودکان ساکن اين مناطق کرد. پس از جمع­آوري آثار، در دو مرحله اقدام به نمايش و فروش نقاشي­هاي اين کودکان کرديم. ابتدا در کانالي تلگرامي و پسج اينستاگرامي تحت عنوان گالري آثار هنري کودکان کار و حاشيه­نشين به صورت مجازي، نقاشي­هاي­شان را به فروش رسانديم. سپس در مرحله بعدي آثاري با درجه کيفي و هنري بالاتر (به تشخيص مدرسان نقاشي کودکان و روانشناسان کودک که از اعضاي گروه هستند) را به صورت فيزيکال بر ديوار گالري­ها نمايش مي­دهيم و به فروش مي رسانيم.

نمايشگاه اول اين آثار با همکاري موسسه خوانش تحت عنوان «با خاک و از آفتاب» اولين نمايشگاه نقاشي کودکان کار و حاشيه نشين در تاريخ 27 آبان تا 3 آذر 1396 در محل اين موسسه برگزار شد.

نمايشگاه دوم اين آثار با همکاري خانه هنرمندان ايران تحت عنوان «نهر و نهال» دومين نمايشگاه نقاشي کودکان کار و حاشيه نشين در تاريخ 21  تا 31 ارديبهشت کاه 1397 در گالري پاييز برگزار شد.

نمايشگاه سوم اين آثار با همکاري خانه هنر کژوآرت تحت عنوان «با خاک و از آفتاب» سومين نمايشگاه نقاشي کودکان کار و حاشيه نشين در تاريخ 3 تا 20 اسفند 1397در محل اين موسسه برگزار شد.

اميدواريم با ادامه و گسترش اين حرکت، در ديده شدن اين کودکان و ايجاد حس اعتماد و همدلي اجتماعي ميان اين طيف و بطن جامعه موثر باشيم.

گروه هواي تازه امروز

گالري آثار هنري کودکان کار و حاشيه نشين

پیمایش به بالا