بابک اطميناني هنرمند نقاش با آرزوي پر و بال گرفتن پتانسيل هاي جديد تجسمي در سال ۹۶ همکاري و تعامل انجمن هاي تجسمي در سال ۹۵ را يکي از پيشرفت هاي اين حوزه دانست.
بابک اطميناني درباره مرور مهمترين اتفاقات تجسمي سال ۹۵ به خبرنگار مهر گفت: در سال ۹۵ اتفاقات حوزه تجسمي بسيار زياد و متنوع بود. به عنوان کسي که در انجمن هنرمندان نقاش مسئوليت هاي زيادي دارم متاسفانه نتوانستم بسياري از نمايشگاه ها را ببينم و براي همين درباره کيفيت کلي نمايشگاه ها در سال ۹۵ نمي توانم اظهار نظري بکنم.
وي ادامه داد: اما گمان مي کنم سال ۹۵ ما شاهد اتفاقاتي بوديم که بزرگتر از اتفاقات در سطح بخش خصوصي است و آن تعامل يا فعاليت انجمن هاي تجسمي کشور با يکديگر است. سال ۹۵ را با داستان هايي درباره احتمال واگذاري موزه هنرهاي معاصر تهران و بعد داستان هاي ارسال گنجينه موزه هنرهاي معاصر تهران به برلين و رم آغاز کرديم. به حق هنرمندان مي خواستند قدمي در راستاي شفاف سازي مسائلي اينچنيني و رعايت مسائل حقوقي بردارند تا حقي از مردم زايل نشود. مسأله بعدي هم درباره اتفاقات اخيري است که در داوري جشنواره فجر و کپي بودن يکي از آثار برگزيده پيش آمد که همه انجمن ها با يکديگر بيانيه اي صادر کردند و حتي در بيانيه مطرح کرديم که در اين مورد حاضر به همکاري و ارائه مشاوره هستيم.
مسئول امور نمايشگاهي انجمن هنرمندان نقاش بيان کرد: شخصا گمان مي کنم مديريت دولتي در شکلي که فعلا در کشور داريم شايد تا به حال به نوعي توانسته جوابگوي نيازهاي تجسمي کشور باشد اما ديگر پاسخگوي اين نيازهاي رو به افزايش نيست. بايد راه هاي ديگري پيدا کرد و با کار گروهي و تشکيل تيم هاي جديد و متخصصين که به خودي و غير خودي هم تقسيم نشده باشند فضايي ايجاد کنيم که هنرمندان و صابحنظران عرصه هنر در سياستگذاري هاي کلان کشور شرکت کنند. به هر حال هر چه در حواشي مديريت دولتي مي گذرد طبيعتا به دليل محدوديت در دانش و بينش و تجربه نمي تواند ما را به سمت افقي روشن هدايت کند. ماجراها متکثر تر از آنچيزي است که به نظر مي رسد با يک نفر و دو نفر بشود مديريتش کرد.
اطميناني در ادامه درباره يکي از مهمترين فعاليت هاي انجمن هنرمندان نقاش در سال ۹۵ که وي مسئول برگزاري اش بود يعني برپايي «کارنماي پژوهشي هنرمندان زير ۴۰ سال عضو انجمن» نيز اظهار کرد: من گمان مي کنم اين حرکت يک نقطه عطفي بود در فعاليت هاي سال هاي اخير انجمن و بدعتي گذاشته شد که پيش از اين وجود نداشت. ما اهداف بسيار مهمي را در اين کارنما دنبال مي کرديم و ويژگي هاي شاخصي را در آن مي بينيم.
وي ادامه داد: اولا اينکه اين کارنما براي اعضاي عضو انجمن است. دوم اينکه به صورت فصلي و دنباله دار برگزار مي شود. ما آن را به اعضاي زير ۴۰ سال و بالاي ۴۰ سال تقسيم کرديم. هنرمندان کارهايي را در اين کارنما ارائه مي دهند که انتخاب خودشان است و هيچ داوري در اين ميان صورت نمي گيرد. فرصتي است براي ديده شدن اين اعضا که تا به حال فراهم نبوده است.
وي با تشبيه اين کارنماها به بي ينال هاي آزادي که به طور متوسط در هر کدام ۵۰ نقاش حضور دارند بيان کرد: در هر نمايشگاه هنرمنداني حضور دارند که آثاري طي دو سال اخير خلق کرده باشند و بايد از همان ميان آثارشان را انتخاب کند. هر نمايشگاه در واقع يک نمايشگاه انفرادي، گروهي است تا ايده ها بهتر مطرح شود و توانايي هنرمندان کنار يکديگر بهتر ديده شود و عادلانه سنجيده شود. پتانسيل اعضاي انجمن مدام رصد مي شود و داده هاي گوناگوني از اين کارنماها گردآوري مي شود و ضمن اينکه رابطه با اعضاي انجمن هم حفظ مي شود و بستري براي آسيب شناسي دائمي انجمن ايجاد مي شود.
اطميناني يکي ديگر از حسن هاي برپايي اين کارنماها را رصد کيوريتورها و دسته بندي هنرمندان به دلخواه خودشان دانست و گفت: هر کيوريتوري مي توانست با قدم زدن در اين ۴ کارنمايي که تا به حال برگزار شده است طراحي نمايشگاه هاي خاصي را در ذهن ايجاد کرده باشد و رابطه حرفه اي با هنرمندان ايجاد کند. ما در انجمن با تشکيل کميته هاي تخصصي در واقع مي خواستيم به استاندارهاي روز نزديک شويم. ما در سال ۹۵، ۴ کارنما در چهار فصل در خانه هنرمندان براي ۱۸۶ عضو انجمن برگزار کرديم. باقي اعضاي زير ۴۰ سال که به طور کلي ۵۲۰ نفر هستند يا در دو سال اخير اثر جديد نداشتند و يا شماره هايشان تغيير کرده بود و يا ايران نبودند.
وي ادامه داد: برخي از دوستان هم از سال هاي گذشته دلخوري هايي از انجمن داشتند که انباشته شده بود و حاضر به همکاري نبودند. در اين ۴ کارنما ۱۰۴۴ اثر ارائه شد که به نظرم کارنامه بسيار پر باري است. ما براي هر کميته در انجمن چارت مشخصي تعيين کرده ايم که قابل انتقال به تيم هاي بعدي خواهد بود. تا تجربيات مستند سازي و منتقل نشود نمي توان به رشد اين فعاليت ها اميدوار بود.
وي در پايان درباره آرزوي اش براي سال ۹۶ نيز بيان کرد: اميدوارم پتانسيل هاي خلاق و ناشناخته اين عرصه در سال ۹۶ وسط ميدان بيايند و پر و بال بگيرند و بتوانند کيفيت جديدي در اين عرصه ايجاد کنند. هنر ايران بتواند جايگاه کيفي خود را در داخل و خارج از ايران پيدا کند و ديگر شاهد نباشيم استعدادي به دليل اينکه به آن رسيدگي نمي شود از بين برود. اميدوارم افق هاي خوبي براي هنرمندان تجسمي ايجاد شود.