تامرداد، عنوان نمايشگاه آثار نقاشي سپيده احمدي منفرد در گالري سايه است که از روز جمعه يازدهم مرداد ماه 98 افتتاح خواهد شد.
به گزارش گالري آنلاين، در استيتمنت اين نمايشگاه امده است:
سپيده احمدي منفرد در رابطه با هدف از جمع آوري اين مجموعه و نمايش آثارش توضيح داد: هدف اصلي معمولا وجود ندارد و مسير خود هدف است. بعد از ماجراي فوت پدرم من دوست داشتم در مسير پيدا کردن معاني خانواده و پدر حرکت کنم. خانواده و محيطي که ادمها در آن رشد ميکنند و فضاييکه خانواده دارد و در آن معنا پيدا ميکند برايم همواره مساله بوده و از همه مهمتر فقدان يکي از پايه گذار هاي خانواده. از همان موقع به مطالعه در زمينه هاي روانشناسي و فلسفه پرداختم، براي فهميدن هرچه بهتر شرايطي که در آن به سر ميبرم و اينکه چگونه بايد با اين قضيه مواجه شوم. همانجا بود که با مقاله ي ماتم و ماخولياي زيگموند فرويد برخوردم و شکل گيري مجموعه ام از آنجا بود که نشان دهم چگونه پس از اين فقدان ماتم من به ماخوليا تبديل شد.
علت پناه آوردن من به کتابها اين بود که من هميشه تشنه يادگيري هرچه بيشتر بودم. از ترم هاي اول دانشگاه به‌علت حوصله سربر بودن محيط آموزشي دانشگاه به کلاسهاي آناتومي در کالج بين الملل پزشکي روي آوردم، با دانشجويان پزشکي به گفت و گو ميپرداختم و در سالن تشريح بالاي هفت جسد را تشريح و به طراحي آنها پرداختم چون دغدغه ي من طراحي سيب و کاسه و گلدان نبود.
دغدغه ي من هميشه انسان بوده است و بعدها اين دغدغه از جسم انسان به روان انسان تبديل شد. بعد از فوت پدرم تا شش ماه نقاشي نکردم و با کتاب خواندن توانستم به زندگي برگردم چون هميشه زمان زيادي را در خانه تنها بودم. معتقدم روزي که نقاشي نميکنم زندگي هم در من جريان ندارد. کتاب به تخيل من کمک ميکرد زيرا که تا مدتها از فضاي نقاشي دور بودم.
سعي در تصويرسازي فضاي داخلي خانه و خانواده ي دچار ماخوليا شده ي خود کردم چون تمام مساله ام فهميدن معناي خانواده و به خصوص پدر بود. تمامي لوکيشن ها و اکسسوري هاي خانه را در اين ماخوليا روايت ميکنند.
احمدي منفرد در مورد احساسات و تفکرات خود در طول خلق اين مجموعه آثار افزود: چون دغدغه اي بزرگ داشتم سبکم و ابعاد توليداتم از آبستره و کوچک به فيگوراتيو و اکسپرسيو و سايز بزرگ بدل شد. خانه اي که با نمايش پرسپکتيو غلط دچار محاسبه و اعداد و ارقام اشتباه و جبر شده است. در خانه ي فرد دچار ماخوليا هيچ گياهي که نماد سرزندگي و شور باشد وجود ندارد پس از گياه بامبو که شبيه به يک ميله ي بي حس و فاقد نشانه هاي زندگيست استفاده کردم. در برخي کارها به هم فاز کردن و ايجاد دموکراسي ميان فرد و شي پرداختم زيرا که فردي که دچار فقدان شده قبح همه چيز برايش ميشکند و برايش جايگاه مبل و انسان تفاوتي نميکند. انساني که مبل شده و يا بالعکس صرف اينکه نياز من را براي نشستن رفع ميکند کافيست. پس از اتمام مجموعه وقتي بوم هارا کنار هم گذاشتم فهميدم که در من ايده ي تناسخ شکل گرفت. پدر من تبديل شد به تمام مبل هايي که نقاشي کردم.
تمامي مبل ها داراي وصله هايي هستند. خيلي از مبل ها دفرمه و پشت و رو شده اند. اين براي من ياداور تمام لحظاتيست که روي مبل در تنهايي خودم مينشستم، گريه ميکردم و تمامي وصله ها نشان دهنده تک تک خاطرات من و پدرم است.
هيچوقت نميخواستم غمي تک بعدي را وارد کارهايم کنم براي اينکه هرکسي با اين دغدغه مواجه نيست و توان درکش براي خيلي ها سخت است پس تمامي ماخولياي اين دوره از زندگي ام را به تصوير کشيدم تا هرکس ماخولياي شخصي خودش را در بين کارهايم پيدا کنم.
کم کم به روابط سرد شده ي انساني پرداختم. اينکه افراد روي يک مبل کنار هم مينشينند ولي جاي ديگري اند و به هم توجهي ندارند و يا شکافي را که از به وجود امدن فرزند پيش مي ايد را با دو تخت جداگانه نشان دهم که اين فرزند جديد باعث متلاشي شدن رابطه ي پدر و مادرش است و خانواده دچار شکست عاطفي نيز شده است.
تمامي بوم ها و رنگها و پارچه ها ساخت خودم است و من طي دوسال با توليد (و نه خلق) اين مجموعه تراپي و درمان شدم و در حال حاضر تمام هم و غم من اينست که به ادمها يادم بدهم با نقاشي ميتوان خود را درمان کرد و نقاشي بطرز معجره اسايي شيوه ايست براي انديشيدن و درمان.
در حين انجام اين مجموعه من هيچ موسيقي اي گوش نميدادم چون تماما در حال ديالوگ کردن با نقاشي ها بودم و تمام حالات را بررسي و تحليل ميکردم و مطالعه در اين زمينه به من کمک شاياني کرد.
اين هنرمند نقاش در توضيح، تعداد، ابعاد و سبک و تکنيک مجموعه آثارش بيان کرد: در اين دو سال بالاي ۱۱۷ مطالعه ي رنگي براي مجموعه ام داشتم که در نهايت ۲۱ کار نهايي شدند و به علت دست ساز بودن پارچه ها سايز بومها کمي غير متعارف است، که ابعاد ۳۰ تا ۱۸۷ سانتي متر را در برميگيرند. در مورد سبک نيز شايد بتوان گفت سبک من در قالب اسکپرسيونيسم ميگنجد.
وي در پاسخ به سوالي مبني بر علت انتخاب عنوان "تامرداد" براي نمايشگاه مجوعه آثارش گفت: دقيقا ۲۷ مرداد دو سال پيش بود که پدرم را از دست دادم و اين اتفاق باعث شد اسم اولين نمايشگاه انفرادي ام را تا مرداد بگذارم و نه ماخولياي خانواده. تا مرداد نحوه زندگي و رويکردم به آن و معناي پدر و خانواده برايم فرق ميکرد و از مرداد به بعد اين رويکرد برايم شکل پيچيده ي ديگري گرفت و من شاهد رخ دادن اتفاقات متعددي در نبود اين تکيه گاه به عنوان دختري که به پدرش وابسته است بودم. بطور کلي معاني برايم عوض و از آن معناي کلاسيک خودش فاصله گرفت و خانه برايم تهي و وارد مراحل جديدي شد.
اين بانوي نقاش با اشاره به علاقه اش به تاريخ هنر و هنرمندان اکسپرسيونيست در دوران هنرستان در رابطه با افراد تاثيرگذار بر روش کارش بيان کرد: همواره هنرمندان اکسپرسيونيست را دنبال ميکردم، کساني که روي فضا خيلي تعمق و تامل ميکنند و با تحليل نقاشي و فرم هاي آنها چيزهاي زيادي آموختم. از هنرمنداني تاثير گرفتم که کارهايشان فضامدار است و تمامي ترکيب بندي هارا از دوره رنسانس بررسي کردم تا به ترکيب بندي زميني خودم برسم و تصميم گرفتم همه چيز را در يک سوم پاييني بوم قرار دهم. رياضي در شکل گيري اين مجموعه بشدت به من کمک کرد.
احمدي منفرد از آغاز شکل گيري اين مجموعه چنين گفت: واقعا نميتوان گفت از کجا شروع ميشود ولي معمولا تلاش ما اين است که ايده هايمان اينقدر شخصي و برگرفته از تجربيات زندگي و فردي مان باشد که قطعا بيرون از ما نيست و قضيه ي مرگ و فقدان و ماتم همواره ترس همه ي ادمهاست و از خيلي ها ميشنويم که هميشه در اين باره تخيل و خود را اماده براي همچين فاجعه اي ميکنند. من در اين مجموعه از يک ترس بزرگي که با آن مواجه شدم حرف زده ام.
قطعا اين موضوع هيچ گاه براي من تمام نميشود ولي سعي ميکنم خودم را متمرکز تر کنم و حتما اين مجموعه را در قالبهاي ديگر و خالص تر و هدفمندتر توليد کنم.
وي در توضيح شيوه ادامه اين مسير از نوع تفکر خود گفت: احتمالا پس از اتمام اين نمايشگاه به نوشتن چند مقاله و تحقيقات وسيعي درباره ي فقدان و روند آرت تراپي و روان درمانگري بپردازم. قطعا در خصوص توليد هنر وسواس بيشتري به خرج خواهم داد ( من به کلمه ي خلق اعتقاد ندارم چون من ميکلانجلو نيستم ) من در دنياي معاصر فقط تصوير هاي جديد توليد و به جهان اضافه ميکنم.
سپيده احمدي منفرد در آخر افزود: لازم ميدانم از تمامي کساني که در شکل گيري اين مجموعه من را ياري رساندند قدرداني کنم چون منش و ديدگاه آنها من و مجموعه ام را پرورش داد و از اين افراد بشدت آموختم.
عيسي جباري – زروان روحبخشان – جمال عربزاده – حسن سلطاني – رضا خدادادي – محمدمهدي اردبيلي – ايرج اسکندري – رضوان صادق زاده – بهنام کامراني – کامبيز موسوي اقدم – سعيد روانبخش – بيژن غنچه پور – مهدي درويشي – نرگس سليمان زاده – سميه نسيما صفت – عليرضا آدم بکان – فرزاد اميني – بهرنگ صمدزادگان – ايمان افسريان – احمد وکيلي – رفيق نصرتي – شهرام کريمي – نغمه گلخو – بهار رنجبر – بابک بهارستاني – آناهيتا فرشچي – علي بابايي زاد – رضا بهاروند – جواد نوبهار – فاطيما جمالي – مه سيما شکريان – بامداد رضوانيان – جلال الدين سلطان کاشفي – آتوسا خلج – سارا فعلي – احمد رستمعلي – افسانه نسل شريف – سارا جعفري – مرحوم ابراهيم جعفري – مونس بسکابادي – اشکان شريعت و امين منتظري و تمامي و دوستان و خانواده ام که من را هميشه درک کردند و به پاي صحبتهايم نشستند . بي شک هرجا که پا بگذارم اسامي اين افراد همواره در خاطرم خواهد ماند.
اين نمايشگاه تا 16 مرداد ماه ادامه خواهد داشت و علاقمندان جهت بازديد مي توانند در روز افتتاحيه از ساعت ۱۷ الي ۲۱ و روزهاي عادي از ساعت ۱۱ الي ۲۰ به گالري سايه واقع در خيابان کريمخان، خيابان سنايي، خيابان ۱۳، شماره ۲۱ مراجعه نمايند.
سپيده احمدي منفرد متولد سال 1375 داراي ليسانس رشته نقاشي از دانشگاه هنر و فوق ديپلم گرافيک از هنرستان مطهري
نمايشگاه هاي گروهي:
نمايشگاه هويت (مجموعه ي کاربافو) 1397 در گالري ابد تهران، گالري هنر ساري، گالري هومهر کرمان و گالري آرتين مشهد
نمايشگاه سکوت (مجموعه ي بلو راينو)، فرهنگستان يونس امره، استانبول ترکيه 1397
نمايشگاه کاخ موزه نياوران، تهران 1397
نمايشگاه نقش هنر، گالري شلمان تهران 1397
نمايشگاه گروهي فستيوال ژکال دانشگاه هنر تهران 1396
آرت فر جنوا ايتاليا (مجموعه ي بلو راينو) 1396
نمايشگاه تخيل، گالري شيث تهران 1396
نمايشگاه خطوط ناتمام 2 (مجموعه ي بلو راينو)، تيرانا _ آلبانيا 1396
نمايشگاه خطوط ناتمام 1 (مجموعه ي بلو راينو)، فير _ آلبانيا 1396
نمايشگاه هنرمندان معاصر، گالري آيريک تهران 1396
نمايشگاه هنرمندان آبرنگ ايران، فرهنگسراي انديشه تهران 1396
افتخارات:
برگزيده ي مرحله ي اول جشنواره دامون فر 1398
برگزيده ي جشنواره دانشگاه علم و فرهنگ 1398
برگزيده ي جشنواره اکسپوي اصفهان 1397
منتخب فستيوال ژکال 1397
منتخب فستيوال نقاشي دامپزشکي دانشگاه تهران 1396
منتخب اولين جشنواره هنري دانشگاه شريف و کسب مقام اول 1396
رتبه 34 رشته نقاشي در کنکور سراسري 1393