"تلاش ما حفاظت و صيانت از مفهوم نمايشگاه بوده است." اين را رويا ارمکيان، کوکيوريتور نمايشگاه «طبيعت بي جان ۱+۱۲» ضمن تاکيد بر اهميت مفهوم اين نمايشگاه گفت. در ادامه خواننده گفتگو با اين هنرمند و عضو فعال کارگروه نمايشگاه هاي انجمن هنرمندان نقاش باشيد.
ارمکيان در خصوص چگونگي شکل گيري ايده تا اجراي نمايشگاه اظهار داشت: زماني كه پروپوزال کيوريتور نمايشگاه، عيسي جباري، توسط هيئت مديره انجمن هنرمندان نقاش تاييد شد از اول تير ماه كار را شروع كرديم و حدودا سه ماه و نيم تمام كار شبانه‌روزي داشتيم. ابتدا اسامي هنرمندان متولدين دهه پنجاه انجمن هنرمندان نقاش ليست شدند؛ سپس آثار اين هنرمندان توسط آقاي جباري مورد بررسي قرار گرفتند و با افراد انتخاب شده تماس گرفته شد و برايشان توضيح داده شد كه مفهوم نمايشگاه به چه صورتي است.
در صورتي كه هنرمندي براي حضور در نمايشگاه موافقت مي كرد پروپوزال برايش ارسال مي شد. زماني براي كار كردن هنرمندان در نظر گرفته شد تا با توجه به مفهوم نمايشگاه كار کرده و تصوير آثارشان را ارسال كنند، بعد از ارسال تصوير اثر و بازبيني آن توسط آقاي جباري، كار انتخاب يا رد مي شد.
وي در ادامه افزود: اما در اين بين از هنرمندان خارج از انجمن هنرمندان نقاش ايران هم با توجه به مدياهاي متفاوت دعوت شد كه در اين نمايشگاه شركت كنند.
اين دستيار کيوريتور به موضوع نمايشگاه اشاره کرد و گفت: با توجه به اينکه نمايشگاه از زاويه نگاه افرادي است كه در آن دوره و زمان زندگي كرده‌اند، ياد آور خاطراتي است كه براي همه ما نوستالژي غم انگيز دوران توام با ترس، دلهره، اميد و نااميدي و …. است و اکنون اين فضا در قالب فرم و فضا مي بايست بيان شود و از اين جهت موضوع برايم جذاب بود.
آنچه مفهوم اين نمايشگاه براي من زنده کرد، راديو، صداي آن، صداي آژير و ترس و دلهره و ابهامي بود كه در آن سال ها در لحظه لحظه زندگي جا خوش كرده بود و همه وجود كودكان آن دوره را دربرگرفته بود. ياد و خاطراتي كه هيچ وقت فراموش شدني نيست.
حال با توجه به آن خاطرات، لحظاتي كه براي متولدين دهه ٥٠ رقم خورده بايد در قالب فرم و با اين جمله كه "راديو در گوش اشيا در سالهاي ۵۷ تا ۶۷ چه مي گويد" معنا پيدا کند.
اين هنرمند در توضيح علت انتخاب راديو به عنوان يک شيء محوري براي توضيح مفهوم نمايشگاه بيان کرد: راديو بيان غير مستقيم نوستالژي تمام كودكاني ست كه با ترس ها، اميد و نا اميدي و با تمام آنچه كه مي ديدند زندگي مي كردند و به زندگي اميدوار بودند.
اينکه كودكي كنند، يا نكنند؟! بخندند يا بگريند ؟!
و حال هنرمند با رجعت به خاطرات آن دوران، لحظه لحظه زندگي را بايد در قالب آن زمان ببيند. سال ها از آن ماجرا سپري شده تلنگري در ذهن آنها با اين مفهوم ايجاد مي شود كه دوباره تمام آن لحظات و تجربه ها را در قالب فرم و فضا نقاشي كنند و به تصوير بكشند.
وي استقبال از نمايشگاه را عالي ارزيابي کرد و بيان کرد: هم هنرمندان استقبال خولي كردند و هم گالري دارهايي كه تمايل داشتند كه اين نمايشگاه مجددا در فضاي گالري آنها به نمايش دربيايد.
همچنين آثار اين نمايشگاه که در قالب نقاشي، عكس و حجم است براي فروش نيز ارائه شده اند.
ارمکيان در پايان به چيدمان آثار پرداخته و گفت: كارها بر اساس مرتبط بودن به هم به لحاظ فرم و فضا كنار هم قرار گرفتند. آثار دور از هم و با فاصله چيدمان شدند. انتخاب آثار هم بر اساس مرتبط بودن به كانسپت نمايشگاه صورت گرفت چه بسا آثاري كه بسيار قوي هم بودند اما با كانسپت نمايشگاه هيچ گونه ارتباطي نداشتند و به همين دليل پذيرفته نشدند. مفهوم پروپوزال بسيار اهميت داشت و تمام سعي ما بر حفظ و صيانت از مفهوم نمايشگاه بود.
علاقمندان جهت بازديد از آثار مي توانند تا ۲۳ مهرماه همه روزه بجز شنبه ها از ساعت ١٣ الي ٢١ به گالري هاي استاد مميز، زمستان، پاييز و استاد ميرميران خانه هنرمندان به نشاني خيابان طالقاني، موسوي شمالي، ضلع جنوبي باغ هنر مراجعه نمايند.