هنرمند پيشکسوت نقاش تمرکز، آرامش و اميد به آينده را ضرورت خلق اثر دانست و گفت: اين تصور که هنرمندان در قرنطينه فرصت و زماني کافي براي خلق اثر دارند جاي بحث است و نمي‌توان توقع داشت آنها پس از پايان اين شرايط با آثار فاخر از دورن خانه و کارگاره خود بيرون آيند.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايرنا، علي فرامرزي هنرمند نقاش در تشريح شرايط هنرمندان در روزهاي پس از قرنطينه گفت: براي تحليل اين شرايط ۲ مولفه زمان و دربرگيري مهم است. اينکه از نظر زماني اين بحران چقدر طول بکشد و از نظر عمق و گستردگي چقدر وسيع باشد. اگر زود تمام شود چه در سطح داخلي چه در سطح جهاني آنچنان نمي‌تواند تاثير بگذارد و تا حد زيادي شرايط سابق باز مي‌گردد.
وي ادامه داد: اگر اين شرايط طولاني باشد تاثيرات عميق اقتصادي، اجتماعي و در نتيجه سياسي به همراه خواهد داشت و به قطعيت فضاي هنر را به صورت کامل دگرگون خواهد کرد و آنگاه بايد در بسياري از گزاره هاي کنوني تجديد نظر کرد.
اين هنرمند پيشکسوت آرامش و اميد به آينده را ضرورت خلق اثر توسط هنرمند دانست و گفت: اين تصور که در حال حاضر هنرمندان فرصت و زمان کافي به دست آوردند و مي توانند توليد کنند جاي بحث است، واقعاً بايد با ديد آماري به مساله نگاه کرد چون ضرورت امر توليد اثر هنري صرفاً داشتن فرصت زماني نيست. شرايط روحي و رواني هنرمند عامل بسيار تعيين کننده و مهمي است.
اين مدرس پيشکسوت با اشاره به گفت وگوهايش با دوستان هنرمند خود، گفت: بيشتر آنان نمي توانند در اين شرايط توليدي انجام دهند. به عبارتي اينطور نيست که چون ۲ ماه مجبور شديد در خانه و يا آتليه بمانيد و قرنطينه هستيد شروع به خلاقيت کنيد.
اين هنرمند شرايط کنوني را همراه با حس تعليق عنوان کرد و گفت: يک حس بلاتکليفي ايجاد شده که از نظر من به امر خلاقيت و توليد نيز صدمه وارد کرده است و دائم با اين پرسش ها روبرو هستيد که «توليد کنيد،که بعدش خواهد شد؟ مگر تا حالا اين همه کار کرديم چه شد؟، بعد از اين کار کنيم مگر قرار است چه اتفاقي بيفتد؟»
وي افزود: اميد بسيار مهم است و مي تواند شوق و انرژي لازم را در بدترين شرايط هم به هنرمند منتقل کند، پس در نتيجه نبايد انتظار داشت پس از پايان اين شرايط هنرمندان از درون خانه با گنجينه اي از آثار توليد شده فاخر بيرون آيند.
فرامرزي شرايط هنرمندان مستقل را در اين روزها بحراني عنوان کرد و گفت: کسي از مسئولان تا امروز به اين انديشيده است که طبقه هنرمند چگونه روزگار مي گذراند؟ به لحاظ اقتصادي و رواني، اين مسئله بسيار حائز اهميت است.
اين نقاش، هنرمندان فعال در ايران را به ۲ بخش قابل تقسيم دانست: بخش نخست عده‌اي هستند که در نهادهاي دولتي همچون سازمان‌هاي فرهنگي، دانشگاه‌ها و مراکز ديگر حقوق ثابت دارند ولي بخش عمده اي متکي به تدريس در آموزشگاه‌ها و فروش آثار هنري هستند که به نظرم واقعاً اين بخش مظلوم و آسيب‌پذير است.
وي افزود: با يکي از معروفترين و موفق‌ترين دوستان هنرمندم صحبت مي‌کردم، آنقدر افسرده و نسبت به آينده مايوس بود که نگرانش شدم. در اين فکر اين بودم که مطلبي راجع به اين مشکلات بنويسم ولي فکر مي‌کنم صداها ديگر انعکاس ندارند و شنونده و مخاطب را از دست داده است. چه مخاطب دولتي چه مخاطب خصوصي يا همکار.
وي حمايت بخش دولتي از هنر و هنرمندان را ضروري دانست و ايجاد يک تعاوني هنر را پيشنهادي براي حمايت از جامعه هنري ارائه کرد:
ايجاد يک تشکل حمايتي براي هنرمندان مي تواند در شرايطي چون امروز کارکرد داشته باشد تا دست‌کم مايحتاج ضروري آنها را تامين کند. ما تجربه هشت‌سال جنگ را داريم و در آن روزها کشور را مديريت کرديم اگر امروز هم بدون حرف و شعار اقدامي عملي صورت گيرد مي توان شرايط را بهبود بخشيد.
فرامرزي ادامه داد: امروز که اطلاعات آماري انجمن و تشکيلات هنري از هنرمندان تکميل است مي توانند به راحتي هنرمندان را شناسايي و آثارشان راخريداري کنند تا به اين روش به آنها کمک شود.
وي فراهم شدن زيرساخت هاي برگزاري آنلاين نمايشگاه هاي هنري را وابسته به درآمدزايي گالري ها دانست و گفت: اين گالري ها امکانات اقتصادي براي دوام آوردن در اين شرايط را به سختي دارند و نياز به حمايت بخش دولتي است.
اين هنرمند حيات گالري ها را به فروش آثار هنري وابسته دانست و گفت: معمولا برگزاري نمايشگاه آنلاين با جذابيت هاي اقتصادي ميسر مي شود. به همين دليل اين شيوه نمايش آثار صرف اينکه يک گالري هزينه و وقت براي ارائه کار بگذارد و بازگشت مالي نداشته باشد به سختي شکل مي گيرد.
تنوع ارائه آثار نمايشگاهي به پويايي اقتصاد هنر ارتباط دارد که از اميد به آينده سرچشمه مي گيرد.