دانشمندان معتقدند که چشم فوق العاده تيزبين لئوناردو داوينچي ممکن است در به تصوير کشيدن جادوي اسرارآميز لبخند مونا ليزا توسط او نقش داشته باشد.
به گزارش گالري آنلاين، اين ويژگي فوق بشري که بازيکنان برتر تنيس و بيس بال نيز ممکن است از آن برخوردار باشند، اين امکان را در اختيار اين استاد دوره رنسانس قرار داد تا حالات زود گذر و در لحظه‌ي حتي پرندگان و سنجاقک هاي در حال پرواز را به دقت و عيناً ثبت کند.
مورخان هنر مدتها ست که از "چشمان تيزبين" لئوناردو سخن مي گويند ، اما ديويد اس تالر از دانشگاه بازل سوئيس در تحقيق جديد خود که روز پنجشنبه همراه مقاله ديگري منتشر شد به تجزيه و تحليل اين موضوع پرداخته و نشان مي دهد که چگونه اين هنرمند به نقاشي و طراحي هاي خود عمقي عاطفي اسرارآميزي بخشيده است.
تحقيقات پروفسور تالر نشان مي دهد که لئوناردو به قدري از چشمان تيزبيني برخودار بود که توانست به ناهماهنگ بودن بال هاي جلو يي و عقبي سنجاقک پي ببرد ، اکتشافي که چهار قرن بعد با تصوير برداري slow-motion، به اثبات رسيد.
اين هنرمند، که از 1452 تا 1519 ميلادي زندگي کرده است، بال هاي سنجاقک را درحالي طراحي کرد که با بالا رفتن بال هاي جلويي سنجاقک، بال هاي عقبي آن پايين مي آمد. موضوعي که براي تالر و همکارانش هنگامي که سعي کردند شخصاً اين تفاوت را تجربه کنند، مبهم و نامشخص بود.
به گفته تالر: "لبخند مونا ليزا بسيار مرموز است چرا که لحظه آغاز لبخند را نشان مي دهد و چشم تيزبين لئوناردو بود که آن لحظه را ثبت و از آنِ خود کرد.