وانگ شو، اولين شهروند چيني برنده ي جايزه ي معماري Pritzker، به رابطه اي مابين گذشته و حال با کار کردن بر روي مواد بازيافتي و دانش تجربي سنتي دست يافت.
به گزارش گالري آنلاين، در طول دو قرن گذشته، شهرهاي چين با رشد فزاينده اي در مقياسي گسترده گسترش يافته اند. با تخريب بافت شهري تاريخي، که در همه جا رخ مي دهد، زباله هاي صنعتي و آثار هنري و فرهنگي خرد شده، در زير آسمان خراش هاي جديد دفن شده اند. در حالي که شهرهاي قديمي چين در حال فروپاشي هستند مراکز شهري جديد رو به گسترش مي باشند. بخشي از شهرها و چشم اندازهاي تاريخي تخريب شده اند.
وانگ شو، اولين شهروند چيني برنده ي جايزه ي معماري Pritzker، به رابطه اي مابين گذشته و حال با کار کردن بر روي مواد بازيافتي و دانش تجربي سنتي دست يافت. در ادامه، ما به بررسي آثار وانگ شو مي پردازيم. آثار معروف وي مانند: موزه تاريخ Ningbo (2008) Ningbo، پرديس شيانگشان آکادمي هنر چين (2004) Hangzhou و موزه هنرهاي معاصر (2005) Ningbo مي باشند. اين بررسي در جهت شناخت رويکرد اومانيستي وي به شهرها مي باشد.
وانگ شو در پروژه يادبود خود، موزه تاريخ نينگبو، که در سال 2008 به پايان رسيد، با رويکردي ارگانيک که سعي در ترکيب عناصر معماري با چشم انداز داشت، اين اثر را خلق کرد. بر طبق گفته ي وانگ شو، مفهوم اين اثر وي از روند ساخت يک نقاشي سنتي چيني الهام گرفته شده است.
در موزه تاريخ نينگبو، وانگ شو نماي ساختمان را طوري طراحي كرد كه گويي سطح كوهي است كه از ديوارهاي بتوني مسلح عظيم تشکيل شده است، بخشي از آن با سفال هاي بازيافتي و كاشي هاي خشتي پوشيده شده است.
وانگ استدلال مي کند: "تا حدي محيط اطراف، از اثر معماري به تنهايي مهمتر است. بنابراين، يک اثر معماري بايد از چشم انداز تاثير بگيرد."
علاوه بر اين در پروژه ي پرديس شيانگشان آکادمي هنر چين (2004) Hangzhou، وانگ کوشيد تا از طريق روش سنتي و به صورت نمادين آکادمي را در محيط پيرامون آن تثبيت کند. علاوه بر اين، وي ديواري طراحي کرد که از مجموعه اي از آجرهاي قديمي بازيافتي، کاشي هاي سقفي با 20 اندازه ي مختلف و همچنين نرده هاي ساخته شده از فلز رنگي و نوارهاي بامبو تشکيل شده است.
با اين وجود، در چين، معماراني مانند وانگ شو، هنوز هم نياز به حمايت کافي از سياستمداران منطقه و دولت هاي محلي دارند. در آخر، ساختمان ها همکاري مشترک بين معماران، صنعتگران و سياست گذاران هستند. با توجه به موزه هنرهاي معاصر نينگبو، واقع در بندر نينگبو، وانگ تأييد مي کند که اين پروژه " نمونه ي بارزي از يک همکاري خوب با سياستمداران منطقه اي" است. اگرچه بيشتر قسمت هاي بندر تاريخي به دلايل امنيتي تخريب شده بودند، وانگ کوشش کرد که بازسازي يک "فضاي تشريفاتي چيني" با تقسيم ساختمان به صورت عمودي به مناطق فوقاني و تحتاني را انجام دهد. قسمت فوقاني براي نمايشگاه هاي هنري و قسمت پايين تر براي نمايشگاه هاي تجاري در نظر گرفته شد. وانگ آجرهاي خاکستري باقي مانده از ساختمان تخريب شده را بازيافت کرد و آنها را در فونداسيون ساختمان جديد به کار برد.
در نتيجه، براي استفاده از مواد بازيافتي در معماري مدرن چين، بايد در زمينه ي ارتباط با محيط اطراف، سنت و گذشته تجديد نظر کرد. از آنجا که همه ما بخشي از تاريخ هستيم ، توليد معماري جاودان و با ريشه هاي عميق که در جهان باقي بماند مي بايست مسئوليت همه باشد.
