کامبيز درمبخش در روزهاي آغازين سال ۹۵ براي هنرهاي تجسمي يک آرزو کرده بود؛ اينکه سرانجام بودجه اي براي خريد آثار هنري تصويب شود و دولت بتواند از اين راه از هنرمندان حمايت کند و آثارشان را بخرد؛ اما با خبري که وزير ارشاد در ماه هاي پاياني سال ۱۴۰۱ و در جريان برگزاري جشنواره تجسمي فجر داد، شايد بتوان رسيدن به اين آرزو را بيش از پيش در دسترس ديد.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، آرزوهاي هنرمنداني که به مقام استادي رسيده اند اغلب يک ويژگي خارق‌العاده دارد؛ آن‌ها با بيان آرزوهايشان براي جواناني که در ابتداي مسيرند، راه را هموار مي‌کنند.
کامبيز درمبخش در روزهايي که هنوز زنده بود و ما هم فکر نمي کرديم روزي کروناي بي رحم او را از ما و هنر ايران زمين بگيرد، درباره اختصاص بودجه براي خريد آثار هنري چنين گفته بود، «اميدوارم اين طرح بالاخره تصويب شود و دولت بتواند از اين راه از هنرمندان حمايت کند و آثارشان را بخرد. اين طرح مدت‌هاست مطرح شده، اما در سال ۹۴ هم به تصويب نرسيد.»
حالا هفت سال از آرزوي کامبيز درمبخش هنرمند کاريکاتوريست و حدود دو سال از درگذشت او مي‌گذرد و فضاي هنرهاي تجسمي ايران بيش از هر زمان ديگري جاي او را خالي مي بيند. با اين همه قول وزير ارشاد در انتهاي سال ۱۴۰۱درباره تصويب بحث خريد آثار تجسمي در کميسيون فرهنگي دولت ما را بيش از گذشته در برداشتن گامي موثر در جهت رونق بيشتر فضاي تجسمي کشور اميدوار کرده است. قولي که بايد ديد با گذشت زمان تا چه اندازه عملياتي مي شود.
درمبخش کاريکاتوريست، طراح و گرافيست ايراني بود که بيش از ۶۰ سال سابقه همکاري پيوسته با مطبوعات ايران و جهان داشت. او از نوجواني همکاري خود را با نشريات ايراني آغاز کرد و در نهايت کارهايش به مطبوعات داخلي و خارجي از جمله نيويورک تايمز، اشپيگل و… راه پيدا کرد. اولين طراحي او در نشريه ارتش منتشر شد که گفته مي‌شود پدرش سردبير آن بود. زماني که هنوز به هنرستان مي‌رفت آثارش در نشريات مطرح زمان خود منتشر شد. طراحي هاي نوروزي درمبخش را هم مي‌توان از جمله آثار شناخته شده او دانست.
اين هنرمند کاريکاتوريست، اولين هنرمند حوزه هنرهاي تجسمي از ايران بود که نشان شواليه را از سفارت فرانسه دريافت کرد (۱۳۹۳). او علاوه بر برگزاري نمايشگاه‌هاي داخلي و خارجي متعدد، جوايز معتبري را هم در اين حوزه دريافت کرده بود. در ۱۳۹۷ نيز در مراسم پاياني ششمين «جشنواره بين‌المللي هنر براي صلح» يکي از چهار هنرمندي بود که نشان عالي «هنر براي صلح» را به خود اختصاص داد.
آثار درمبخش در موزه‌هاي ايران و جهان از جمله موزه‌هاي هنرهاي معاصر تهران، فرهنگستان هنر خانه صبا، کتابخانه ملي، مان هنر نو، موزه سنديکاي گرافيست‌هاي ايران، موزه آوينيون پاريس، موزه کاريکاتور بازل سوئيس، موزه کاريکاتور گابروو در بلغارستان، موزه هيروشيما در ژاپن، موزه ضدجنگ يوگسلاوي، موزه کاريکاتور استامبول ترکيه، موزه کاريکاتور ورشو در لهستان و مجموعه شهرداري شهر فرانکفورت آلمان نگهداري مي‌شود.
درمبخش با چند خط ساده هنرمندانه منظور خود را به مخاطبش ارائه مي‌کرد. او "آدمک"هاي تشکيل شده از چند خطش را مانند يک هنرپيشه به بازي مي‌گرفت و کار را مي‌گرداند.
با وجود اينکه او مينياتورهاي سياهي که کشيده بود را بسيار دوست مي‌داشت اما هر يک از آثارش را مي‌توان به نوعي منحصر به فرد دانست. او از طريق چشم‌ها صحبت مي‌کرد و حرف‌هايش راز و رمزي داشت که با خطوطش به دست آورده بود. آثار نوروزي درمبخش هم از جمله آثار دوست داشتني اوست.
اين کاريکاتوريست، نوروز سال ۹۵ در مقام استادي آرزوهايي براي حوزه هنر هاي تجسمي داشت. آرزوهايي که با نگاهي عميق بر نيازهاي هنرهاي تجسمي ايجاد شده بود؛ آرزوهايي در باب حمايت‌هاي اقتصادي از هنرمندان و فراهم کردن مأمني براي هنرمندان جوان.
در مبحثي ديگر در اين باب درمبخش گفته بود: «دلم مي‌خواهد همه‌ي هنرمندان جواني که کار هنري مي‌کنند صاحب آتليه و مکاني باشند که بتوانند فعاليت‌شان را ادامه دهند. چه هنرمنداني که در حوزه کاريکاتور و نقاشي کار مي‌کنند، چه هنرمندان رشته‌هاي ديگر مثل طراحي و گرافيک. بيشتر اين جوانان به جز محيط خانواده، محلي براي فعاليت‌هاي هنري‌شان ندارند. در کشورهاي ديگر، بخصوص فرانسه و آلمان، شهرداري و دولت با در اختيار قرار دادن مکان‌هايي با اجاره‌هاي بسيار پايين، از هنرمندان حمايت مي‌کنند. اين کار در رشد هنر در جامعه بسيار تأثيرگذار است.»