طبيعت هميشه منبع الهام هنرمندان بوده است، اما سواحل به طور ويژه بارها سوژه تابلوهاي نقاشي بزرگان هنر جهان شده‌اند. امپرسيونيست‌هاي فرانسوي قرن نوزدهم براي نقاشي کشيدن در فضاي باز شهرت داشتند، اما نقاش‌هاي نسل بعدي نيز به نقاشي کردن طبيعت در خارج از کارگاه هنري ادامه دادند.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، بسياري از مردم احتمالا موافقند که با گردش در ساحل مي‌توان خاطرات خوبي ساخت. تابلوهاي نقاشي که در ادامه مشاهده مي‌کنيد، تفريحات مردم سراسر جهان طي چندين قرن گذشته را به تصوير کشيده است.
نقاشي‌هاي مشهوري با موضوع سواحل آفتابي فرانسه، سواحل بادي انگلستان و حتي شن‌هاي استوايي «تاهيتي»، رنگ، نور و حال و هواي آرامش‌بخش ساحل را به تصوير مي‌کشند. «ادگار دگا»، «ماري کسات» و «کلود مونه» از جمله هنرمندان نامداري به شمار مي‌روند که براي ثبت تصاويري از مردم اطراف دريا دست به قلم شدند.
«بازي کودکان در ساحل» اثر «مري کسات» سال ۱۸۸۴ ميلادي
«مري کسات» نقاش آمريکايي بود که بيشتر براي به تصوير کشيدن مادران و کودکان شناخته مي‌شد. نقاشي «بازي کودکان در ساحل» مهارت اين هنرمند براي نمايش لحظات واقعي و بازيگوشانه کودکان را ثابت مي‌کند. «کسات» در اين نقاشي دو دختربچه را نقاشي کرده که در ساحل با شن بازي مي‌کنند. «کسات» به ندرت سواحل را نقاشي مي‌کرد، اما او در اين نقاشي ساحلي، لحظه‌هاي صميمي و نور را به خوبي به تصوير کشيده است.
«کسات» به عنوان يکي از سه نقاش زن امپرسيونيست و تنها آمريکايي کاملا امپرسيونيست شناخته مي‌شود. اين هنرمند به‌رغم موفقيت‌هايش و تاثيرات شگرفي که در هنر آمريکا به وجود آورد امروزه چندان در اروپا و فرانسه مشهور نيست.
«نمايي از ساحل» اثر «ادگار دگا» سال ۱۸۷۷ ميلادي
با اينکه اغلب امپرسيونيست‌هاي فرانسوي در فضاي باز نقاشي مي‌کردند، اما به نظر مي‌رسد که «ادگار دگا» تابلو نقاشي «نمايي از ساحل» را در کارگاه نقاشي کرده باشد. «نمايي از ساحل» يکي از چهار اثر هنري «دگا» است که با موضوع سواحل شمالي فرانسه خلق شده است. «دگا» شيفته چاپ‌هاي ژاپني بود و برخي از مورخان معتقدند که «دگا» آثارش را تحت تاثير چاپ‌هاي ژاپني خلق مي‌کرد. در مرکز نقاشي «نمايي از ساحل»، خدمتکاري را مي‌بينيم که موهاي دختربچه‌اي را شانه مي‌زند؛ اين صحنه يادآور يکي از چاپ‌هاي ژاپني است.
«کاميل در ساحل توويل-سيو-مر» اثر «کلود مونه» سال۱۸۷۰
تابلو نقاش «کاميل در ساحل توويل_سيو_مر» نخستين همسر «کلود مونه» را به تصوير مي‌کشد. اين نقاشي يکي از آثار هنري مجموعه تابلوهاي «مونه» با موضوع ساحل است. «مونه» بار ديگر در اين نقاشي مهارت خود در نقاشي کردن نور و حرکات را به نمايش گذاشته است. «کاميل در ساحل توويل-سيو-مر» که با ضربات کوتاه قلم‌مو خلق شده است، مخاطب را به يک روز بادي در سال ۱۸۷۰ ميلادي «نرماندي» مي‌برد و وزش باد و شنيدن صداي امواج را براي بيننده امکان‌پذير کرده است.
«اسکار کلود مونه» هنرمندي بود که براي خلق تابلوهاي نقاشي در قالب مجموعه شهرت داشت. او يک سوژه را بارها در ساعات مختلف روز، در نورپردازي‌هاي مختلف، در آب و هوا و فصل‌هاي گوناگون نقاشي مي‌کرد. «مونه» که سه‌پايه نقاشي را به خارج از کارگاه و فضاي باز برد، شايد محبوب ترين نقاش امپرسيونيست باشد. در حالي که برخي از آثار هنري او، مانند مجموعه «نيلوفرهاي آبي»، در سطح جهاني شناخته شده‌تر هستند، او آثار هنري بسيار ديگري را نيز را در طول دوران خلاقيت خود خلق کرده است. از جمله اين نقاشي‌ها به مجموعه «کومه‌ها» مي‌توان اشاره کرد.
«زنان تاهيتي در ساحل» اثر «پل گوگن» سال ۱۸۹۱ ميلادي
«پل گوگن» براي فرار از جامعه مدرن فرانسه در سال ۱۸۹۱ به «تاهيتي» رفت و سبک زندگي مردم «پلي‌نزي» را کشف کرد. منظره‌هاي اين منطقه، مردم آن و زندگي تحت استعمار تا چندين سال سوژه آثار هنري «گوگن» بود. «گوگن» تابلو «زنان تاهيتي در ساحل» را در تابستان نخستين سال اقامتش در اين منطقه خلق کرد.
«پل گوگن» (۱۹۰۳-۱۸۴۸) يک هنرمند فرانسوي پست امپرسيونيست بود. اغلب آثار اين هنرمند با جنبش‌هاي هنري نمادگري و ترکيب‌گري آميخته‌اند و حس آثار جنبش بدوي‌گرايي را منتقل مي‌کنند. او از رنگ‌هاي درخشان و عادي و خطوط واضح و مشخص براي به تصوير کشيدن اجسام استفاده مي‌کرد. «گوگن» دوست «وينسنت ون‌گوگ» بود و اين دو منبع الهام يکديگر هنگام خلق تابلوهاي نقاشي در جنوب فرانسه بودند. اين هنرمند تا پايان عمرش در «تاهيتي» زندگي کرد و در همان مکان بود که مهم‌ترين و جنجال‌برانگيزترين مجموعه آثارش را خلق کرد. او تا پيش از مرگش هنرمند ناشناخته‌اي باقي ماند، اما پس از مرگش به لطف دو نمايشگاهي که به افتخارش ترتيب داده شد، به شهرت رسيد. «گوگن» پس از مرگ بر آثار هنرمندان ديگري از جمله «پابلو پيکاسو» و «آنري ماتيس» تاثير گذاشت.
«ماه نو» اثر «ويليام ترنر» سال۱۸۴۰
«ويليام ترنر» نقاش انگليسي رمانتيک عمده شهرت خود را مديون نقاشي‌هاي منظره قرن نوزدهمي است. او به ويژه نقاشي کردن منظره‌هاي ساحلي را دوست داشت. ترنر هميشه در فضاي باز کار مي‌کرد و به سرعت صحنه مقابل خود را طراحي و نقاشي مي‌کرد. «ماه نو»، نماي او از ساحل کنت را به تصوير مي‌کشد؛ مکاني که اغلب در سال‌هاي آخر عمرش در آن اقامت داشته است. «ماه نو» صحنه ظريف و مه آلود بچه ها و سگ ها را در حال بازي در ساحل نشان مي دهد.