يک موزه واقع در جزيره «گرنزي» مجموعه‌اي از آثار هنري که «رنوآر»، نقاش برجسته فرانسوي با الهام از اين جزيره بر روي بوم نقاشي خلق کرد را به نمايش مي‌گذارند.
به گزارش گالري آنلاين، ايسنا به نقل از گاردين نوشت، جزيره «گرنزي» شايد بيشتر به عنوان يک مقصد خوشايند براي سپري کردن تعطيلات يا توليدکننده شيرهاي مغذي شناخته شود. اما به لطف اقامت کوتاهي که «پير آگوست رنوآر» حدود ۱۴۰ سال پيش در اين جزيره داشت، حالا اين جزيره به يک مقصد مناسب براي علاقه‌مندان به هنر نيز تبديل خواهد شد.
داستان از اين قرار است که نمايشگاهي از تابلوهاي نقاشي که «رنوآر» در دوران اقامتش در سپتامبر ۱۸۸۳ در اين جزيره و يا با الهام از سفر به اين مکان خلق کرده است، در موزه کوچک اين جزيره به نمايش گذاشته خواهد شد.
اين نمايشگاه که «رنوآر در گرنزي» نام دارد، در حقيقت نخستين‌بار در سال ۲۰۱۹ و زماني شروع شد که پروژه «هنر براي گرنزي» آغاز شد. در جريان اين پروژه قاب‌هاي پر نقش و نگاري مقابل مناظري نصب شدند که «رنوآر» با الهام از آن‌ها مجموعه‌اي از تابلوهاي نقاشي را خلق کرده بود.
در سال ۲۰۲۰ نيز اين پروژه از هنرمندان و مجموعه‌داران خواست که براي خريد يکي از نقاشي‌هايي که «رنوآر» در «گرنزي» خلق کرده بود متحد شوند و آن را به جزيره منتقل کنند و در نهايت که اين درخواست عملي شد.
«رنوآر» که بود؟
«پير آگوست رنوآر» در سال ۱۸۴۱ در فرانسه متولد شد. رنگ‌هاي زنده تابلوهاي نقاشي «رنوآر» رنجي که اين هنرمند به خصوص در سال‌هاي پاياني عمرش متحمل شد را پنهان کرده است.
او در سن ۲۱ سالگي وارد مدرسه هنرهاي زيباي پاريس شد و توسط «چارلز گلاير» تعليم ديد. در آنجا بود که با «کلود مونه»، «آلفرد سيسلي» و «فردريک بازيل» آشنا و دوست شد.
«رنوآر» در کنار اين نقاش‌ها به عنوان يکي از مهم‌ترين هنرمندان امپريسيونيست شناخته مي‌شود. حتي با اينکه تابلوهاي نقاشي او همچون دوستانش در ابتدا از سوي مردم و آکادمي رد شدند، «رنوآر» با گذشت زمان به يکي از تحسين‌شده‌ترين هنرمندان نسل خود تبديل شد. محبوبيتي که تا به امروز همچنان باقي مانده است.
موضوع نقاشي‌هاي «رنوآر» اغلب مردم و منظره بودند و دوستانش را به عنوان مدل نقاشي‌هايش انتخاب مي‌کرد. همان‌طور که گفته شد به رغم مقاومت‌هاي اوليه در برابر آثار «رنوآر»، نقاشي‌هاي او به رسميت شناخته شدند و مورد تحسين قرار گرفتند. حتي دولت فرانسه يکي از نقاشي‌هاي او را خريد. همه چيز به خوبي پيش مي‌رفت اما متاسفانه در سال ۱۸۹۹ به بيماري روماتيسم مفصلي مبتلا شد. اين بيماري سبب درد و تورم زياد در مفاصل و در مواردي سبب تغيير شکل مفاصل مي‌شود. دست‌هاي «رنوآر» دچار تغيير شکل مفصلي شده بودند. به دنبال اين بيماري، حرکت «رنوآر» محدود شد و هر حرکت براي او درد و تلاش زيادي را به همراه داشت.
«جين رنوآور» پسر اين هنرمند در کتابش با عنوان «پدرم، رنوآر»، واکنش مردم نسبت به نقاشي‌هاي «رنوآر» پس از ديدن دست‌هاي اين هنرمند را اين طور شرح داده است: «بازديدکنندگاني که براي اين مسئله آماده نبودند نمي‌توانستند از تغيير شکل دست‌هايش چشم بردارند. با اينکه جرأت نمي‌کردند به اين موضوع اشاره کنند اما با عباراتي همچون «اين غير ممکن است!»، «او چطور اين نقاشي‌ها را با چنين دست‌هايي نقاشي کرده است؟» و «حتما رمزي و رازي درباره اين موضوع وجود دارد.»، احساساتشان را بروز مي‌دادند.»
با وجود اين موضوع، «رنوآر» خلق تابلوهاي نقاشي را تا پايان عمرش يعني تا سال ۱۹۱۹ ادامه داد. او تابلوهاي نقاشي خلق کرد که با توجه به اينکه حرکت دادن مچ‌هايش برايش کاري دشوار و دردناک بوده است، به طور حيرت‌آوري زيبا به تصوير کشيده شده‌اند. شايد پاسخ به حيرت درباره زيبايي نقاشي‌هايش به‌رغم بيماري «رنوآر» در کلام خودش باشد.
«رنوآر» در جايي گفته است: «درد به پايان مي‌رسد اما اين زيبايي است که باقي مي‌ماند.»