نمايشگاهي از آثار ديده نشده علي روح الاميني به کيوريتوري مونا خوش اقبال از روز جمعه ۲۹ دي ماه در گالري کاما برپا مي شود.
علي روح الاميني متولد 1340 و کارشناس علوم زيستي ورزش و کارشناسي ارشد فيزيولوژي کاربردي ورزشي است. وي نقاش خودآموخته است و در مورد مجموعه آثار اخيرش توضيح ميدهد: اين مجموعه جزو ارکان اصلي يک رمان است که نهايت تا 3 سال آينده آماده چاپ خواهد بود. اولين جرقه اين ايده در سال 1365 در ذهن من زده شد و طراحي ها در سال 1390 و نقاشي ها در سال 1395 خلق شده اند.
البته من درسال 1384کتابي به نام "شورافزاي" توسط انتشارات اختران (نشر تات) در فلسفه به زباني کلاسيک و شعر گونه چاپ کردم که جزو زير مجله هاي اين رمان است. از شروع اين مجموعه تا کنون حدو 38 سال مي‌گذرد تا چاپ کامل رمان احتمالا حدود 40 الي 41 سال طول خواهد کشيد؛ که البته در اين مدت من درگيري فکري براي بدست آوردن اين سبک و سياق در طراحي و در نقاشي داشته ام نه درگيري فيزيکي براي ساخت آثار. اين کارها با سرعت ساخته مي‌شوند اما تمرکز بالايي را براي ساخت مي طلبند.
در اين مجموعه 50 اثر اين هنرمند در ابعاد دفتر طراحي با تکنيک مداد روي کاغذ و چند اثر چند لته نقاشيها رنگ روغن روي بوم به نمايش در آمده است. عنوان اين مجموعه مجموعه و رمان "روياهاي مستند" است. هنرمند در خصوص عنوان بيان ميکند: اين نام رماني است که منتشر خواهد شد و شامل اسناد، تصاوير نقاشي و حتي احتمالا عکس، مرتبط به قهرمانان رمان خواهد بود. در حقيقت کل اين آثار توسط نويسنده داستان خلق شده است.
من آگاهانه براي آفرينش اين آثار نگاه به هيچ سبکي نداشته‌ام و اين سبک کاملا شخصي است، اما بشکل ناخود آگاه تحت تاثير اکثر مدرنيست هاي ايران و جهان بوده ام. اما تمام تلاش من اين بوده که سبکي شخصي را پايه گذاري کنم اما تا چه مقدار و چه اندازه موفق بوده ام منتقدان بايد بگويند.
وي در ادامه توضيح داد: بيشتر تحت تاثير خلق و خوي نقاشان بوده ام تا به خود آثار، کنکاشگري را از پيکاسو، شوريدگي را از ونگوک، مستي و بيخودي در حين کار را از ميکلانژ، دلدادگي به هنر ژرف را از پل کله، غرق شدن در جادوي خط و خطوط منحني و صاف را از کاندينسکي، رهايي وبيخيالي را از گوگن، بي‌نيازي از جهان اطراف را از کمال الملک، اعتماد به نفس و يگانگي با هنر را از خانم ايران درودي، ايرانيت را از پرويز کلانتري و خط نقاشي را کلا از خط ايراني و… آموخته ام.
اما زماني که بياد نقاشي خواسته ام اثري خلق کنم تحت تاثير آن نقاش آن اثر را خلق کرده ام مانند اثر چهار گانه "بياد ايران درودي" اثر دو گانه بياد "وازارلي"و دوگانه بياد دوميه تابلوي "بياد کمال الملک"، اما سعي کرده ام سبک وسياق خود را داشته باشم.
اين هنرمند در مورد کنکاش دروني خود در مسير هنري مي گويد: از کودکي من يک نقاش و مجسمه ساز ذاتي بودم. برايم راحت بود نقاشي و مجسمه سازي،اما بطور جدي از سال 1365 از 25 سالگي بطور جدي جستجوگر راهي در ادبيات و نقاشي بودم.
من در طراحي راه خودم را پيدا کرده‌ام اگر چه اين مسير ادامه دارد هيچ نکته گنگي در طراحي ندارم. اما در نقاشي و نوشتن اين اعتماد بنفس را ندارم و فکر ميکنم با استعدادي که در خودم ميبينم رسيدن به آن نقطه مورد نظرم تقريبا غير ممکن است اما فقط کورسوي اميدي هست.
در پايان اين مردم و جامعه است که جايگاه يک نقاش، طراح، نويسنده و شاعر را تعيين ميکند.
نظر هر هنرمندي نسبت به اثر يا آثار خود معمولا ناخود آگاه غلو آميز است، يا خود را پايين تر از حدي که هست تصور ميکند يا بالاتر. البته در عين حال نزديکترين فرد به هنر يا يک اثر هنري خود هنرمند است. هرچند به نظر مي‌آيد دچار تناقض شده ام اما اين قضيه توصيف و نشست مفصلي را مي‌طلبد که در اين مختصر نميگنجد.
نمايش آثار اين هنرمند تا 8 بهمن ماه ادامه خواهد داشت و علاقمندان جهت بازديد مي توانند از ساعت ۱۴ الي ۲۰ به نشاني گالري کاما واقع در تهران، بلوار نلسون ماندلا (جردن سابق)، خيابان ديدار شمالي، کوچه کيش شرقي، پلاک ۲۰ مراجعه نمايند.