يک ستاره‌شناس، جاده روستايي که در يکي از تابلوهاي نقاشي «ون‌گوگ» به تصوير کشيده شده را شناسايي کرده است.
«کوچه صنوبر در غروب خورشيد»(۱۸۸۴) اثر «وينسنت ون گوگ»
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، «دونالد اولسون»، اخترفيزيکدان و ستاره‌شناس از دانش خود براي تعيين موقعيت جغرافيايي کوچه‌اي که در نقاشي «کوچه صنوبر در غروب خورشيد»(۱۸۸۴) اثر «وينسنت ون گوگ» به تصوير کشيده شده ، استفاده کرده است.
«آرت‌نت» نوشت، «اولسون» پيشتر از نجوم و روش مشابهي براي تعيين تاريخ خلق سه نقاشي ديگر «ون گوگ» از جمله« طلوع ماه»(پشته علف)، «جاده با سرو و ستاره» و «کاخ سفيد در شب» استفاده کرده بود. اين دانشمند اينبار با همکاري اعضاي «باشگاه هواشناسي و نجوم آيندهوون» در هلند تشخيص داد که نقاشي «کوچه صنوبر در غروب خورشيد» اندکي قبل از غروب خورشيد ۱۳ يا ۱۴ نوامبر سال ۱۸۸۴ و در امتداد يک جاده ۳۶۵ متري معروف به «Weverstraat» در شهر هلندي «نوينن» خلق شده است.
براي مثال محاسبات نجومي نشان داد که خورشيد در حال غروب در ۱۳ و ۱۴ نوامبر ۱۸۸۴ بر فراز «Weverstraat» قابل مشاهده بوده است. همچنين سوابق آب و هواي تاريخي که تأييد مي‌کند که آسمان صاف آن روز شرايط براي خلق نقاشي توسط «ون‌گوگ» در فضاي باز را فراهم کرده است.
«وينسنت ون‌گوگ» ـ نقاش نامدار هلندي ـ اکنون به عنوان يکي از تأثيرگذارترين نقاشان پست امپرسيونيسم شناخته مي‌شود. او در ۳۰ مارس ۱۸۵۳ در ايالت برابانت هلند نزديک مرز بلژيک به دنيا آمد. برخي از مشهورترين کارهاي او در سه سال پاياني عمرش خلق شدند.
با اينکه او گاهي در دوران کودکي طراحي مي‌کرد، اما استعداد هنري او تا حد زيادي تا سن ۲۷ سالگي کشف‌نشده باقي مانده بود.
امروزه اين هنرمند هلندي را براي سبک منحصربفردي مي‌شناسيم که در خلق تابلوهاي نقاشي خيره‌کننده‌اش به کار مي‌برد. حالا تشخيص منظره‌هاي چشم‌نواز، پرتره‌هاي تاثيرگذار و طبيعت‌هاي بي‌جان سرزنده‌اي که با استفاده از رنگ‌هاي ضخيم، ضربات قلم‌مو سريع و ترکيب رنگ با نشاط او خلق شده‌اند، کار دشواري نيست. البته آثار هنري «ون‌گوگ» از همان ابتدا اين ويژگي‌هاي مشخص را شامل نمي‌شدند و سبک ويژه او به مرور زمان و در طول مراحلي متفاوت زندگي کوتاه او شکل گرفت.
«ون‌گوگ» يک روز در اتاقي در مهمانخانه‌اي واقع در شهر «اور سور اواز» از خواب برخاست و به روال هر روز با بومي در دست براي نقاشي کردن از مهمانخانه خارج شد. همان شب با زخمي کشنده ناشي از شليک گلوله به مهمانخانه بازگشت و دو روز بعد يعني در ۲۹ جولاي ۱۸۹۰ درگذشت.