بيترديد مهمترين، حساسترين و مؤثرترين لحظة خلق اثر هنري، سرآغاز آفرينش و لحظة نخست تکوين پديدة جديد است. پرسش از ماهيت لحظة نخست خلق ايدة اصيل، بديع و خلاقانه که بر سلسلهمراتب ساحتهاي وجود مخاطب اثر بگذارد، آنچنان بااهميت است که به قول لويي کان: “ما بايد به سرآغازها بپردازيم”. در آفرينش فرم و فضاي معماري، اصالت ايده آنچنان مهم تلقي ميشود که ميتواند به خالق ايده، شهرت و اعتبار جهاني بخشد. بهراستي خلق ايدة جديد چگونه در سازوکارهاي ذهن و قوة متخيلة هنرمند و معمار شکل ميگيرد؟ عوامل مؤثر بر آن کداماند؟ سياق زيستة معمار، زمينه و زمانة زندگي او چه نقشي در اين فرايند ايفا ميکند؟
براي انديشيدن به پاسخ چنين پرسشهايي، شايد ميبايست نخست تعاريف “معماري”، “خلاقيت”، “فرايند طراحي” و “هنر” و فراتر از اينها، مفاهيم “انسان و حضور انساني”، “هدف از آفرينش اثر هنري” و امر “سعادت” را مورد بازانديشي قرار داد و مقولة “بداعت” را در راستاي آنها ديد؛ چراکه نوع نگاه و جهانبيني خالق اثر در بداعت و اصالت ايدهپردازيهاي وي تأثيرگذار خواهد بود. نسبت معمار با مکاتب فکري “معماري براي حل مسألة طراحي”، “معماري براي زندگاني” و هستبودن انسان”، “معماري براي مخاطب خاص”، “معماري براي معماري” و … از جمله موضوعات تعيينکننده در بحث خلق اثر بديع و اصالت ايده است. همة اينها در زمانهاي که پارادايم غالب، “فناوري ديجيتال”، “رسانه” و “سرعت در تبادل دادهها” است، پيچيدهتر ميشود. نخستين لحظات تکوين ايده در ذهن معمار و هنرمند، متأثر از چيست؟ معمار هنرمند چگونه به ايدهاي ناب ميرسد؟ آنچه او خيلي سريع از طريق ابزارهاي تبادل داده ميبيند، و يا از طريق حضور در برابر بنا و تجربة فضا ادراک ميکند، بر بداعت ايدههاي وي چقدر و چگونه تأثير خواهد گذاشت و کنشهاي خلاقانة وي را جهت خواهد داد؟
در نخستين نشست تخصصي گروه معماري دانشگاه آزاد اسلامي واحد يادگار امام خميني (ره) با حضور استادان ارجمند صاحبنظر در اين حوزه، دکتر کاوه بذرافکن، آرش بصيرت و آرش نصيري به پاسخ پرسشهايي از اين دست پرداخته خواهد شد.