ليلي گلستان درباره ارسال آثار موزه هنرهاي معاصر به کشورهاي ديگر گفت: اين يک رسم خوب است که در همه دنيا وجود دارد و آثار يک کشور در کشور ديگري بهنمايش درميآيد، اما درباره ايران نميدانيم پنهانکاريها براي ارسال ۳۰ اثر جديد از موزه هنرهاي معاصر براي چه چيزي است؟
اين گالريدار در گفتوگو با ايسنا ادامه داد: ما زماني متوجه شديم که اين آثار قرار است به کشوري ديگر براي نمايش برود که در عمل انجامشده قرار گرفته بوديم و متاسفانه هنوز هم نميدانيم چه کارهايي براي نمايش در اروپا انتخاب شدهاند!
او با اشاره به اينکه ۳۰ اثر از بهترين کارهاي گنجينه موزه قرار است به اروپا فرستاده شوند، اما نميدانيم چه آثاري هستند، اظهار کرد: اگر پيش از اين، آقاي سميعآذر – مدير سابق موزه هنرهاي معاصر – قصد نمايش آثاري از گنجينه موزه را داشت، با مشورت يکسري از نقاشها و گالريدارها دو يا سه اثر را انتخاب ميکرد و ميفرستاد، او در واقع هيچ کاري را بدون مشورت انجام نميداد. او در چنين مواردي به همه اطلاع ميداد و با مشورت و مشارکت چنين کارهايي را انجام ميداد.
اين مترجم گفت: متأسفانه اکنون پنهانکاري ميشود. ما تا امروز نميدانيم چه آثاري ميروند، چندبار پرسيدهايم که چه آثاري را ميفرستيد، اما جواب ندادهاند. نميدانم اين پنهانکاري براي چيست. در اين شرايط حق داريم به اين قضيه مشکوک شويم، چون ميتواند باعث اتفاقات بدي شود.
گلستان در پاسخ به اين پرسش که در اين زمينه تضمين بازگشت آثار چگونه است، چون مديريت وقت موزه هنرهاي معاصر اين اعتقاد را داشت که براساس مناسبت جهاني امکان بروز اين حرکت (برنگرداندن آثار) وجود ندارد و فايده و دستاوردي هم ندارد، توضيح داد: يک دغدغه بزرگ در زمينهي ارسال حدود ۳۰ اثر از موزه هنرهاي معاصر به رُم اين است که برخي از آثار موزه مصادرهاي هستند، يعني متعلق به خاندان پهلوي يا خانوادههايي بوده که پس از انقلاب از ايران رفتهاند و خانههايشان مصادره شده و آثار ارزشمند خانههاي آنها به موزه وارد شده است، با انتقال اين آثار به خارج از کشور، صاحب اصلي اثر ميتواند حکم قضايي بگيرد و چيزي را که متعلق به خاندانش بوده، نزد خود نگه دارد و از نظر قانوني نيز حق آن است. بنابراين ايران نبايد اجازهي پيش آمدن چنين اتفاقي را بدهد.
وي بيان کرد: بهنظر ميرسد مسئولان موزه به اين موارد فکر نميکنند و فقط ميگويند چنين اتفاقي رخ نميدهد. ما بايد قانوني نگاه کنيم و ببينيم اين کار را ميتوانند انجام دهند يا خير، چراکه يک اتفاق مهم است.
اين گالريدار معتقد است: هيچگاه براي هيچ نمايشگاهي ۳۰ اثر از يک موزه به خارج از کشور فرستاده نميشود. ما در کشورهاي ديگر، نمايشگاههاي زيادي ديدهايم. بهعنوان مثال کنار يک اثر نوشته شده است «اين اثر براي مدت يکماه از فلان موزه به امانت گرفته شده است». آن موزه يک اثر را امانت داده است، در حالي که ما ۳۰ اثر يعني تمام ثروت هنري خود را ميفرستيم، اين اصلا کار درستي نيست.
او بيمهي اين آثار و نگهداري آنها در زمان سفر و برگزاري نمايشگاه در خارج از ايران را از موارد مهم ديگري دانست که بايد در اين نقل و انتقالها مورد توجه باشند.
گلستان درباره اتفاقي که در دولت گذشته براي يکسري از آثار نفيس موزه ملي ايران افتاد که در قالب نمايشگاه «هفتهزار سال هنر ايران» با مصوبه مجلس به کشورهاي مختلف فرستاده شد، گفت: مسئولان موزه هنرهاي معاصر معتقدند نيازي به مصوبه مجلس نيست، اما مجلس معتقد است بايد آنها اين مصوبه را بگيرند، حال مشخص نيست که در اين زمينه، قانون چه ميگويد چون دو نظر متفاوت وجود دارد.
براي خارج از کشور کار نميکنم
او همچنين تاکيد کرد: من بهعنوان يک گالريدار هرگز براي خارج از کشور کار نميکنم و همه انرژيام را براي ايران ميگذارم.
گلستان اضافه کرد: خوشبختانه اکنون نمايشگاههاي داخل کشور بسيار پررونق هستند و شايد علت آن، ايجاد آرامش بين مردم با روي کار آمدن دولت آقاي روحاني باشد.