به گزارش گالري آنلاين، گالري گاگوسيان نمايشگاهي از طراحي ها ، نقاشي ها و مجسمه هاي جورج باسلتيز تحت عنوان «پرش برفراز سايه ام » را در معرض ديد عموم قرار داده است .
از سال ۱۹۶۹ بود که اين هنرمند براي تاکيد بر مفاهيم درون اثارش عناصر و مضامين به کار برده در آنها را معکوس مي کند. ابتدا بيننده آنها را به صورت انتزاعي و غير مملموس ميبيند ، او بيش از چهار دهه است که به اين شيوه کار مي کند.
در اين مجموعه ي جديد، او از محدوديت ابزار و رنگ در جهت تعبير موانع اجباري استفاده کرده است. کارهاي وي در حال بسطي دائمي هستند که مکالمه اي دائمي در درونش را به چالش ميکشند، موتيف هاي ديده نشده اي در کارهايش وجود دارد که به صورت لاينقطع تمام شخصيتش را در برمي گيرد؛ مضامين به کاربرده شده همچون لنگري براي ابراز تسلسل تجربيات وي مي باشند .
مجموعه ي اخير بيشتر بر جسم انسان تمرکز داشته و شامل پنهان کاري هاي عمدي هستند تا جسم در ميان ماديات گم شود. اين آثار در واقع از نمايش پرتره گريزان اند و دستيابي به درک مشخص از کارها را براي بيننده دشوار ميکند .
در يکي از کارها سيستم عروقي پيچيده با جسمي لاغر و بي وزن و روح مانند در جوي مه آلود به تصوير کشيده شده که در حال ترک مکاني ست و پاهاي وي ناپيداست و نيز راه پله به صورت ناپيدا با خطي سفيد و نازک به چشم مي آيد . اين کار در ادامه ي اثري به نام پايين آمدن مارسل از پله ها در سال ۱۹۱۲ کار شده است.
جورج باسلتيز در دوسالانه ي ونيز سال ۲۰۱۵ نيز مجموعه اي از هشت غار عمودي به شکل برج که هر يک تعبيري متفاوت را در بردارد به نمايش گذاشت.