متن استيتمنت نمايشگاه:
"زوال"
انعکاس بصري اين يک کلمه را در تک تک آثار محمدي مي توان ديد. او به آينده ي بشر بدبين است. و حتي شايد به بشريت در کل. بيننده در مقابل آثار او، با دو پرسش عمده مواجه است. اول اينکه آيا آثار او، حاصل خيال پردازي هايي هولناک است، يا نمايانگر آينده اي محتوم ولي واقعي؟ و دوم اينکه آيا ما قربانيان اين زوال تدريجي هستيم، يا مسببان آن؟
آثار محمدي محدود به مکان و زمان خاصي نيست. نه اينکه تلاش کند براي پنهان کردن هويت خويش، که برعکس، حتي گاها اشارات مستقيمي هم در غالب ساختمان ها و اماکن شاخص، به آن مي کند. ولي فضاي خلق شده در آثار را مي توان در هر مکان-زماني در اين جهان تصور کرد. دغدغه ي او، جهاني است. اما براي به تصوير کشيدنش، آنگوشه اي از جهان را برگزيده که بهتر مي شناسد.
نمايشگاه هاي انفرادي:
گالري سيحون – تهران ۱۳۸۴
گالري هما – تهران ۱۳۸۵
گالري طراحان آزاد – تهران ۱۳۸۶
گالري ماه – تهران ۱۳۸۸
گالري ماه – تهران ۱۳۹۰
گالري ماه – تهران۱۳۹۱
گالري نارنج – شيراز ۱۳۹۴
منتخبي از نمايشگاه هاي گروهي:
مقر يونسکو – بيروت ۱۳۸۳
گالري راه ابريشم: " ايران/نقاشي/اکنون" – تهران ۱۳۸۷
گالري آران: "تهران: حقيقي – مجازي" – تهران ۱۳۸۸
گالري هاي محسن و راه ابريشم : "خود نگاره ها ۲" – تهران ۱۳۸۹
گالري آران: " منظره ها" – تهران ۱۳۸۹
گالري جيمز گري – لوس آنجلس ۱۳۸۹
آرت دبي – دبي ۱۳۸۹
گالري شيرين – تهران ۱۳۹۰
 |
 |
 |
 |
.jpg) |
 |
 |