زنان در جنگ / نمايشگاهي از عکس‌هاي «لي ميلر» در طي جنگ جهاني دوم

به گزارش سرويس عکاسي گالري آنلاين به نقل از عکس آنلاين ، در سي‌ام آپريل 1945 �لي ميلر� و همکارش �ديويد شِرمن� وارد اردوگاه داخائو شدند. ميلر به عنوان تنها عکاسِ زنِ مستند در آنجا شروع به مستندنگاري از هر آنچه که در آنجا يافت مي‌شد کرد. در خط آهني که همان نزديکي بود و در قطاري که توقف کرده بود هزاران جسد را يافتند و او نيز از زواياي مختلف شات‌هاي زيادي را از آن گرفت آن هم به عنوان يک شاهد شوکه شده که همزمان اين صحنه‌ي دردناک را براي آيندگان در حال ثبت بود. او و شرمن در اردوگاه توسط بازماندگان و ازدحام آنها محاصره شدند. اما اينها باعث نشدند تا او از کاري که برايش پا به آن مکان گذاشته بود غافل شود: نگهبان‌هاي اردوگاه، يک دکتر اهل وين و زن کولي که تحت مراقبت او بود؛ هيچ چيز از چشمان تيزبين او پنهان نماند. همان بعدازظهر ميلر و شرمن عازم مونيخ شدند؛ شهري که در آن لحظه در حال بلعيده شدن بود. شهر مونيخ در حال سقوط بود. گردان 45‌ام ايلات متحده مونيخ را اشغال کرده بود. ميلر و شرمن به پرينزرِجِنتِنپلاتز، آنجا که هيتلر از اواخر دهه‌ي 20 در آن سکني داشت، رفتند. هفته‌ها بود که حمام نکرده بودند و براي همين تصميم گرفتند تا هر کدام عکاس ديگري شوند. عکس‌هاي‌ شرمن از ميلر؛ گرد و خاکي که از داخوئا بر تن ميلر نشسته بود و حمام هيتلر را لکه‌دار کرد نه تنها سمبلي بود از کاري که او با کل اروپا کرد بلکه تبديل به عکس‌هايي ناب در دفتر تاريخ شدند.

موزه‌ي جنگ امپريال در نمايشگاهي که براي آثار جنگ ميلر در نظر گرفته است شامل تمامي اين عکس‌ها خواهد بود. اما همچنين عکس‌هايي از عکاسان ديگرِ جنگ در آن زمان نيز به نمايش در خواهند آمد که البته اين عکاسان اکثراً گمنام هستند و بعضي از آثار ايشان از هفتاد سال پيش تا کنون اولين بار است که بر روي ديوارهاي يک نمايشگاه نقش مي‌بندند.

تجربيات جنگ ميلر همان‌هايي است که ديگر زنان نيز داشته‌اند: جنگ باعث شد تا او به ناگاه خود را آزاد کند و اجازه دهد تا پتانسيل حقيقي‌اش براي اولين بار تراوش کند. علاوه بر عکس‌هايي که به عنوان عکاس وُگ در لندن مي‌گرفت، اتفاقاتي همچون بمبارانِ نازي‌ها(که در تاريخ با نام The Blitz شناخته مي‌شود)، آزادي پاريس، حرکت پناهندگان در اروپا را نيز پوشش داد. اما ميلر همچنان رنج مي‌کشيد و در عذاب بود از آنچه که اکنون نامش را �اختلال استرسي پس از ضايعه‌ي رواني� گذاشته‌اند. ميلر در زمان کودکي مورد تجاوز قرار گرفته بود. اثرش هيچگاه او را رها نکرد و در نهايت هم به اين آگاه شد که هيچگاه نخواهد توانست رنگ آرامش را ببيند. او تا زمان مرگش به سال 1977 براي رهايي از اين ناآرامي دروني رو به مشروبات الکلي آورد و در نهايت بر اثر آثار بلند مدت افسردگي جانش را از دست داد. ‌