آسمان خراش نمادين Empire State نيويورک، اولين سازه عظيم دنيا بود که بيش از 100 طبقه داشت و به مفهوم معماري مدرن و طراحي آسمانخراش تعريف تازه اي بخشيد.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از آرل، اين رندرهاي خيالي که توسط HomeAdvisor منتشر شده، به ما اجازه مي دهد کمي در اين يادگارهاي بزرگ معماري افراط کنيم.
سبک رم باستان
معماران رومي تحت تاثير الحاقات کلاسيک همچون دوريک، ايونيک و کورنتي بودند. با وجود اين احترام نسبت به سبک کلاسيک يونان، معماران رومي نوآوران بزرگي بودند و تکنيک هاي ساخت و ساز را در مقياس عظيمي گسترش دادند. آنها اولين تمدن به شمار مي رفتند که از قوس ها در حفظ سازه هاي خود استفاده کردند که امروزه در بسياري از بناها مشاهده مي شود. تصور امپايراستيت به سبک کلاسيک رومي قابل تامل و زيباست.
سبک معماري رنسانس
معماري رنسانس در اوايل قرن بيستم در فلورنس آغاز شد. معماران آن دوران نظريات مربوط به سبک گوتيک را نفي کردند و با بازگشت به سبک کلاسيک رومي و تکميل آن با هارموني هاي هنري رنسانس را به دنيا معرفي کردند. رندر فوق مي تواند هم بهترين تصور ما از يک آسمان خراش تکامل يافته به سبکي قبل از دوران خود باشد، و هم مي تواند سبک رنسانس را با وجود تکامل خود، کمي تکراري و خسته کننده به تصوير بکشد.
سبک معماري گوتيک
سبک معماري گوتيک که در شمال فرانسه در حدود 1140 ميلادي گسترش يافت شامل برخي از زيباترين و بلندپروازانه ترين ساختمان هاي مهندسي شده در اروپا بود. کليساهاي گوتيک و قوس هاي نوک تيز از بارزترين خصوصيات معماري اين دوره به شمار مي رفتند که از بافت هاي رشته اي برجسته اي در نما، پنجره و داخل تشکيل شده بودند. به طور قطع زيباترين رندر در اين ليست را مي توان به همين نمونه نسبت داد. عمر اين سبک به خاطر مقاومت هاي شديد معماري رنسانس کوتاه بود.
هنر نو
در حدود سال 1890 جنبش هنر نيويورک برخي از زيباترين ساختمان هاي معماري تاريخ را به نمايش گذاشت. معماران سراسر دنيا از ترکيب آهن، شيشه، اشکال پيچيده الهام مي گرفتند تا به نظمي در قالب بافت هاي طبيعي در متريال هاي مصنوعي دست يابند. شايد بهترين نمونه هاي اين سبک را مي توان در بارسلونا و کارهاي آنتونيو گائودي يافت.
معماري سنتي ژاپن
معماري ژاپن در باطن مبتني بر سنت و هماهنگي با ويژگي هاي ارگانيک در طبيعت است. معماري ژاپن داراي سابقه طولاني و کيفيت اجرايي بالايي مي باشد. ساختارها و المان هاي مفهومي در اين دوره به مانند گياهان رونده از روي زمين برمي خيزيدند و به ديوارها، دکورها و آبجکت هاي دکوراسيون داخلي متصل مي شدند تا زندگي را در رگ هاي آن فضا جاري سازند. امپاير استيت به سبک معماري ژاپن واقعا زيبا و چشمگير است، اما در مکان غيرمتقارن (غرب دنيا) قرار دارد. لذا اگر اين رندر به لحاظ جغرافيايي در توکيو قرار مي گرفت، هارموني مناسبي با فضاي اطراف خود داشت.
معماري پست مدرن
اواخر دهه 60 ميلادي معماران شروع به پرسشي پيرامون چشم انداز مدرنيستي کردند که راه حلي براي رفع معضلات جوامع به شمار مي رفت. آنها مي خواستند از قالب هاي فرماليته و عدم تنوع معماري مدرن دور شوند. اين آزادي عمل به سبکي گراييد که طبقه بندي و تقارن در داخل فضا را غيرممکن مي داند. اين رندر در نوع خود جالب توجه است، چون اگر امپايراستيت امروزي با چنين سبکي طراحي ميشد، شايد يکي از متناقض ترين آسمانخراش هاي آن دوران را به نمايش مي گذاشت.
معماري بروتاليست
در طول ساليان گذشته سبک بروتاليست به اندازه اي مساوي تعريف و نفرين شده است. اين تناقض از سال 1955 تا 1969 ادامه داشت تا اينکه ساخت اين گونه يونيت هاي بنيادي در سال 1970 غيرممکن شد. اما در سالهاي اخير محبوبيت اين سبک افزايش يافته و ستايشگران اين سبک شروع به تاثيرپذيري و استفاده از ويژگي هاي معماري بروتاليست در طراحي ويلا، ساختمان و طراحي شهري کرده اند. امپاير استيت بروتاليست مي توانست نسخه جالب توجهي از معماري باشد.
سبک ساختارشکن
مانند پست مدرنيسم، سبک معماري ديکانستراکشن يا ساختارشکن هم حول يک ايدئولوژي نمي چرخد. ساختارشکن در مورد شکستن تمام قوانين معماري سنتي است. معماران Deconstructivist به شدت مخالف اين ايده هستند که يک ساختمان، سازگار يا سازمان يافته باشد. در عوض آنها ساختارهايي را طراحي مي کنند که به اجزاي ظاهري غيرمرتبط متصل است. موزه گوگنهايم بيلبائو شايد بهترين نمونه اين سبک باشد که تا کنون مشاهده کرديم. اما امپايراستيت به سبک ديکانستراکشن، با توجه با عملکرد فضايي خود نمي توانست ظاهر بصري جالب توجهي داشته باشد.
معماري پايدار
معماري پايدار مهم ترين و پرطرفدارترين سبک در حال رشد مي باشد. مواد طبيعي و تجديدپذير مانند چوب، سنگ و بتن در کنار شيشه هاي بازيافتي و پوشش گياهي سبز به بت نياز معماري امروز بدل گشته اند. اين تيم هنري، امپايراستيت را در يک چهارچوب بلورين، صفحات چوبي و ديوار سبز تلفيق کرده است. البته تغييرات بصري نماي ساختمان عنوان مي کند مه معماري پايدار فقط در مورد متريال نيست. بلکه خلاقيت و هوش به کار رفته در طراحي نماي ساختمان مي تواند نيازهاي ضروري قرن بيست و يکم (اعم از بحران انرژي) را رفع کند. اين رندر بامزه و دوست داشتني است، اما از ابهت امپاير استيت کاسته است.
