آنتوني گيبون در آزمايش يک ماده بسيار سفت و سخت، يک پروژه مسکوني را تصور مي کند که پوسته بتوني بيروني آن در هم پيچيده و خم مي شود، با اين قابليت که فضاهاي قابل زندگي ايجاد شود.
به گزارش گالري آنلاين، اين ايده با يک عملکرد بسيار اوليه، معماران را دعوت به گسترش مرزهاي فني و رها کردن تخيل در نقشه هايشان ميکند.
اين يک پروژه است که بنا به گفته معمار "مجموعه اي از اشکال آلي است که پيچيده مي شوند و در کنار هم قرار مي گيرند تا يک سري از قوس ها را تشکيل دهند که حداقل فضاي داخلي شيشه اي را در خود دارند. در حقيقت، براي ايجاد يک فضاي مسکوني، Antony Gibbon Designs اين برنامه را به 2 نهاد تقسيم مي کند: فضاي سالن و آشپزخانه در اولين چرخش بتوني، جايي که سازه با زمين تماس پيدا کرده و يک واحد محصور را تشکيل مي دهد و با هم ادغام شده اند. در مجموعه دوم چرخش بتون اتاق هاي خواب را بوجود مياورد.
طرح بتني محدوده فضاي اتاقها و فضاهاي ديگر را بدون استفاده از سيستم پارتيشن بندي اضافي، مشخص مي کند.
فضاهاي داخلي و خارجي اين سازه پيوسته است و فقط ديوار هاي شفاف شيشه اي براي جدا کردن فضاي داخل و بيرون وجود دارد.
در وسط مجموعه يک محيط دايره شکل براي نشستن بوجود آمده، جايي که ديواره هاي موجي شکل بتوني در دورترين فاصله از زمين هستند و يک فضاي صميمي و مجزا را در طول سالن ايجاد مي کنند .
اکتشافات ايجاد شده از نظر معماري، در بيرون و در داخل مجموعه، يک بازيگوشي خاصي را در افراد ايجاد مي کند که کنجکاوي بازديد کننده را براي ديدن کامل مجموعه برمي انگيزد.
جلوه مجسمه اي شکل بنا، مناظر خاصي در محيط اطراف ايجاد مي کند. در واقع ، اين مناظر توسط زيربناهاي بتوني بطوري شکل گرفته است که وقتي از داخل منظره بيرون را تماشا ميکنيد گويي محيط جزئي از ان بناست.
طراحي DNA مانند ،در مناطقي در سقف فضايي صاف ايجاد مي کند، در قسمت انتهايي ، فضايي افقي صفحات خورشيدي را نگه مي دارد و در مرکز سازه ، سقف مسطح ميزبان يک وان گرم است که فقط توسط يک پله پيچ خورده به آن دسترسي پيدا مي کنيد.
