زماني که به بهترين‌هاي تاريخ فکر مي‌کنيم، دقيقا چه معياري «بهترين‌ها» را تعيين مي‌کند؟ چه چيزي براي يک فرد، اسم و رسم به ارمغان مي‌آورد؟ نبوغ و نوآوري؟ سخت‌کوشي و پشتکار؟ در تاريخ هنر تعداد زيادي از نقاش‌هاي شگفت‌آور وجود دارد، اما برخي از نقاش‌ها همواره سرآمد سايرين بوده و ميراثي ماندگار از خود به جاي گذاشته‌اند که پس از دوران حياتشان نيز مردم را به تحسين وا داشته است.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، بگذاريد اين مطلب را با طرح اين سوال ساده آغاز کنيم که بزرگترين نقاشان تاريخ چه کساني هستند؟ اين نقاشان نه تنها مهارت بالايي در خلق تابلو نقاشي دارند، بلکه فعاليت اين هنرمندان تاثيرات شگرفي در فرهنگ غرب به وجود آورده است. بسياري از اين هنرمندان، آوانگارد محسوب مي‌شوند؛ چراکه از مرزها عبور کرده و به نوآوري‌هاي شگفـت‌آوري دست پيدا کرده‌اند. بسياري از اين هنرمندان در دوران حيات نيز به عنوان نابغه شناخته مي‌شدند و به موفقيت رسيده بودند، اين درحالي است که ساير آن‌ها پس از مرگ به شهرت رسيدند.
براي اينکه هنرمندي به جمع بزرگترين نقاش‌هاي جهان ملحق شود، بايد از مجموعه‌اي از مهارت‌ها، تفکر خلاقانه و عزم برخوردار باشد. با وجود چنين ويژگي‌هايي آثار هنري برجسته و برآمده از نبوغ خلق خواهد شد که گاهي تا صدها سال همچنان مخاطبان را مجذوب مي‌کنند.
در ادامه گزارش، با برخي از بزرگترين نقاش‌هاي تاريخ آشنا مي‌شويد. با اينکه شايد فهرست پيش رو شامل برخي از هنرمندان محبوب شما نباشد، اما نقاش‌هايي که در ادامه معرفي خواهند شد، بي‌شک تاثيرات انکارنشدني را در هنر و فرهنگ ايجاد کرده‌اند.
«لئوناردو داوينچي» (۱۵۱۹-۱۴۵۲)
«داوينچي» علاوه بر اينکه مواد اوليه متفاوتي را براي خلق آثار هنري امتحان کرده بود، روش‌هاي مبتکرانه را براي خلق ترکيب‌هاي خيره‌کننده به کار مي‌گرفت. در حقيقت، ترکيب مثلثي «داوينچي» که امضاي او محسوب مي‌شود، امروزه همچنان مورد استفاده قرار مي‌گيرد و به عنوان يکي از دوست‌داشتني‌ترين طرح‌بندي‌هاي بصري نقاشي شناخته مي‌شود.
با اينکه «داوينچي» بيشتر براي خلق نقاشي‌هايي همچون «موناليزا» و «شام آخر» به عنوان يک اسطوره در تاريخ هنر شناخته مي‌شود، اما کارنامه هنري او تقريبا کوچک بود: فقط ۱۷ مورد اثر منسوب به او امروزه به جاي مانده است.
پيشنهاد بهترين مکان‌ها براي تماشاي آثار داوينچي: لوور پاريس، گالري ملي لندن و کليساي سانتا ماريا دله گرتزيه ميلان.
«ميکل آنژ» (۱۵۶۴- ۱۴۷۵)
درحالي که «ميکل‌آنژ» خود را به عنوان يک مجسمه‌ساز در نظر مي‌گرفت، راه‌يابي او به اين فهرست نشان از نبوغ واقعي او دارد. تعداد اندکي از نقاشي‌هاي «ميکل‌آنژ» تا به امروز به جاي مانده است، اما همين نقاشي‌ها به عنوان برخي از برترين نقاشي‌هاي جهان شناخته مي‌شوند. توانايي او در تسلط سريع خلق فرسکو و نقاشي کردن آن در ارتفاعات بالاتر در سقف کليساي سيستين و «داوري نهايي» که همچنان منبع الهام نقاشان امروزي است، قابل مشاهده است.
پيشنهاد بهترين مکان‌ها براي تماشاي آثار ميکل‌آنژ: موزه‌هاي واتيکان و گالري اوفيتزي.
«رافائل» (۱۵۲۰-۱۴۸۲)
«رافائل سانتسيو» که بيشتر با نام «رافائل» شناخته مي‌شود، امروزه در زمره نقاشان چيره‌دست قرار مي‌گيرد. با اينکه «رافائل» در سن ۳۷ سالگي درگذشت، اما اين معمار و نقاش ايتاليايي کارنامه پرباري را از خود به جاي گذاشت. او بيشتر براي خلق تابلوهاي نقاشي با موضوع مريم مقدس شناخته مي‌شود، اما از ديگر آثار مشهور «رافائل» به «مکتب آتن» مي‌توان اشاره کرد.
پيشنهاد بهترين مکان‌ها براي تماشاي آثار رافائل: موزه‌هاي واتيکان و گالري اوفيتزي.
«آرتميزيا جنتيلسکي» (۱۶۵۶ – ۱۵۹۳)
«آرتميزيا» يکي از نخستين هنرمندان زني بود که به موفقيت بزرگي دست يافت. او حتي در سن ۱۵ سالگي آثار هنري حرفه‌اي خلق مي‌کرد. اين نقاش در طول قرن هفدهم نقاشي‌هايي پويا خلق کرد که با استفاده از سبک سايه‌روشن و رنگ‌هاي غليظ شکل مي‌گرفتند. با اينکه هنر «آرتميزيا» زير سايه «کاراواجو»، هنرمند همتا و باروک او قرار مي‌گرفت، مهارت «آرتميزيا» و نقش او در پيشگامي هنرمندان زن در طول زمان مورد توجه قرار گرفت. تابلو نقاشي «قتل هولوفرنس توسط جوديت» يکي از مشهورترين آثار او است.
پيشنهاد بهترين مکان‌ها براي تماشاي آثار «آرتميزيا جنتيلسکي»: گالري‌هاي اوفيتزي، کاخ پيتي و موزه کاپوديمونته.
«رامبرانت» (۱۶۶۹-۱۶۰۶)
«رامبرانت فان راين» به اندازه‌اي شهرت دارد که ما حتي امروزه اين نقاش چيره‌دست هلندي را با نام کوچک صدا مي‌زنيم. او که تابلوهاي نقاشي با موضوعات مختلفي از جمله منظره و صحنه‌هاي تاريخي و اسطوره‌اي را خلق مي‌کرد، در بخش اعظمي از قرن هفدهم ميلادي چهره برجسته هنر هلند بود. او علاوه بر اينکه برخي از مهم‌ترين پرتره‌هاي گروهي عصر طلايي هلند را خلق کرده است، حدود ۸۰ خودنگاره در قالب تابلو نقاشي و طراحي از خود به جاي گذاشت.
بهره‌گيري استادانه «رامبرانت» از نور، او را به يکي از محبوب‌ترين نقاشان در بين هنردوستان امروزي تبديل کرده است. تابلوهاي نقاشي «گشت شبانه» و «کلاس تشريح دکتر نيکولاس تولپ» از مشهورترين آثار هنري او به شمار مي‌روند.
پيشنهاد بهترين مکان‌ها براي تماشاي آثار رامبرانت: موزه ملي آمستردام، موزه هنر متروپوليتن و گالري ملي لندن.
«ويليام ترنر» (۱۸۵۱-۱۷۷۵)
«ترنر» که يک نقاش رمانتيک بريتانيايي بود، به عنوان يکي از پيشگامان هنر مدرن شناخته مي‌شود. او که هنر را با نقاشي‌هاي سنتي نئوکلاسيک آغاز کرده بود، سبک رئاليسم را پيش گرفت که در آن زمان شناخته نشده بود. او با هزاران نقاشي رنگ روغن و آبرنگ نحوه به‌کارگيري رنگ، نور و ضربات قلمو را تجربه کرد. اين نقاش همچنين تابلوهاي نقاشي رنگ روغن را در فضاي آزاد خلق مي‌کرد، روشي که بعدها امپرسيونيست‌ها را نيز تحت تاثير قرار داد. از جمله مشهورترين آثار هنري او به «باران، بخار و سرعت»(۱۸۴۴) مي‌توان اشاره کرد.
پيشنهاد بهترين مکان‌ها براي تماشاي آثار «ترنر»: تيت بريتانيا، مرکز هنر بريتانيايي ييل و موزه فيتزويليام.
«پل سزان» (۱۹۰۶-۱۸۳۹)
«سزان» به عنوان يک نقاش پست امپرسيونيست برجسته، به لطف استفاده از رنگ‌هاي سرزنده و به کارگيري مبتکرانه ضربات قلم‌مو ميراث ماندگاري از خود به جاي گذاشت. از جمله مشهورترين آثار هنري او به مجموعه نقاشي‌هاي «ورق‌بازان» مي‌توان اشاره کرد.
پيشنهاد بهترين مکان‌ها براي تماشاي آثار هنري «سزان»: موزه اورسي، موزه هنر مدرن و موزه هرميتاژ.
«کلود مونه» (۱۹۲۶-۱۸۴۰)
«کلود مونه» که سه‌پايه نقاشي را به خارج از کارگاه و فضاي باز برد و سوژه‌هاي مختلف را در نور و زمان متفاوت نقاشي کرد، شايد محبوب ترين نقاش امپرسيونيست باشد. در حالي که برخي از آثار هنري او، مانند مجموعه «نيلوفرهاي آبي»، در سطح جهاني شناخته شده‌تر هستند، او آثار هنري بسيار ديگري را نيز را در طول دوران خلاقيت خود خلق کرده است. از جمله اين نقاشي‌ها به مجموعه «کومه‌ها» مي‌توان اشاره کرد.
پيشنهاد بهترين مکان‌ها براي تماشاي آثار «کلود مونه»: موزه اورسي و موزه هنرهاي زيباي بوستون.
«مري کسات» (۱۹۳۶-۱۸۴۴)
«مري کسات» به عنوان يکي از اعضاي گروه امپرسيونيست‌ها نقش مهمي را در شکل‌گيري اين جنبش ايفا کرد. اين هنرمند آمريکايي که با ضربات قلمو روان و رنگ‌هاي سرزنده از مرزها عبور کرد، بيشتر براي خلق تابلوهاي نقاشي با موضوع مادرانگي و کودکان شناخته مي‌شود. نقاشي‌هاي صميمانه‌اي که برخي از معمولي‌ترين لحظات مادرانگي را به تصوير مي‌کشند در زمان حيات او انقلابي محسوب مي‌شدند. او با اين تابلو نقاشي مسير فعاليت هنري را براي ساير هنرمندان زن هموار کرد. تابلو نقاشي «دختر بچه‌اي در مبل آبي» و «حمام کردن کودک» از مشهورترين آثار اين هنرمند به شمار مي‌روند.
پيشنهاد بهترين مکان‌ها براي تماشاي آثار «مري کسات»: موسسه هنر شيکاگو، گالري ملي هنر واشنگتن و موزه بروکلين.
«وينسنت ون‌گوگ» (۱۸۹۰-۱۸۵۳)
با اينکه «ون‌گوگ» امروزه به عنوان يکي از تاثيرگذارترين نقاشان هنر غرب شناخته مي‌شود اما اين نقاش در دوران حيات به موفقيت چنداني دست پيدا نکرد. با اين حال، نقاشي‌هاي خيره‌کننده او از اوايل قرن بيستم مورد توجه و تحسين قرار گرفتند. اين نقاش پست امپرسيونيست که از ضربات قلم‌مو خاص و رنگ‌هاي چشمگير براي خلق تابلوهاي نقاشي استفاده مي‌کرد، با خلق اين تابلوهاي نقاشي مسير را براي هنر مدرن هموار کرد.
تابلوهاي نقاشي «ون‌گوگ» به ويژه «شب پرستاره» به اندازه‌اي محبوب است که امروزه موضوع نمايشگاه‌هاي هنري ويژه‌اي است که با استفاده از نورپردازي برگزار مي‌شوند. مجموعه تابلوهاي نقاشي «آفتاب‌گردان‌ها» نيز از ديگر آثار قابل توجه او به شمار مي‌روند.
پيشنهاد بيشترين مکان‌ها براي تماشاي آثار «ون‌گوگ»: موزه ون‌گوگ، موزه هنر مدرن(MoMA) و موزه اورسي.
«گوستاو کليمت» (۱۹۱۸-۱۸۶۲)
«کليمت» که يکي از شخصيت‌هاي اصلي جنبش هنري «جدايي وين» بود، هزاران طراحي و کارنامه پرباري از خود به جاي گذاشت. اين هنرمند اتريشي بيشتر براي خلق مجموعه‌اي از نقاشي‌هايي درخشان و با استفاده از ورقه طلا شناخته مي‌شود. از مشهورترين آثار هنري اين نقاش به تابلو نقاشي «بوسه» مي‌توان اشاره کرد.
پيشنهاد مکان‌هايي براي تماشاي آثار «گوستاو کليمت»: بلودر و گالري نئو.
«پابلو پيکاسو» (۱۹۷۳-۱۸۸۱)
«پيکاسو» با وجود ۸۰ سال فعاليت هنري در سبک‌هاي مختلف و خلق بيش از ۲۰,۰۰۰ اثر هنري، بي‌شک يکي از مشهورترين نام‌هاي هنر غرب است. نقش او در شکل‌گيري «کوبيسم» به اندازه‌اي کافي است که نام او را در کتاب‌هاي تاريخ ماندگار کند، اما «پيکاسو» کارنامه پربارتري از خود به جاي گذاشت. او در هنر کلاسيک به تسلط رسيد و سپس با تغيير آن به سبکي جديد، تازه و مدرن رسيد. «گرنيکا» از مشهورترين آثار هنري او محسوب مي‌شود.
پيشنهاد مکان‌هايي براي تماشاي آثار «پابلو پيکاسو»: موزه پيکاسو، موزه ملي مرکز هنر رينا سوفيا و موزه هنر مدرن(MoMA).
«جورجيا اوکيف» (۱۹۸۶-۱۸۸۷)
«اوکيف» به عنوان يک هنرمند پيشگام آمريکايي موفق شد نوع مشخصي از نقاشي را با استفاده از خلاقيت بصري در ذهنش به وجود آورد. با اينکه تابلوهاي نقاشي با موضوع گل مدت‌ها از موضوعات پرتکرار حوزه نقاشي بودند، اما هيچکس پيش از «اوکيف» گل‌ها را اين چنين نقاشي نمي‌کرد. او ضمن اينکه يکي از نخستين هنرمندان آمريکاي خالق طراحي‌هاي انتزاعي بود، خلق نماهاي زوم‌شده و بسيار نزديک از گل‌ها توسط به آثار ماندگار تاريخ هنر تبديل شدند. از مشهورترين آثار هنري او به «تاتوره» مي‌توان اشاره کرد.
پيشنهاد بهترين مکان‌ها براي تماشاي آثار «جورجيا اوکيف»: موسسه هنر شيکاگو، گالري ملي هنر واشنگتن دي سي و موزه جورجيا اوکيف.
«تامارا د لمپيکا» (۱۸۹۰- ۱۸۹۸)
«تامارا دلمپيکا» به عنوان يک نقاش لهستان سوپراستار اوايل قرن بيستم بود. او که در پاريس تحت تاثير هنر آوانگارد قرار گرفته بود، از امپرسيونيسم، سبک هنري محبوب آن زمان فاصله گرفت و مسير جديدي را پيش گرفت. کيفيت نقش‌ها و رنگ‌هاي غني و سرزنده نقاشي‌هاي «د لمپيکا» او را به يکي از پيشگامان «هنر دکو» تبديل کرد. نقاشي‌هاي او امروزه همچنان منبع الهام طراحان و نمادي از اين عصر طلايي محسوب مي‌شوند. از مشهورترين آثار هنري اين نقاش به «تامارا در بوگاتي سبز»(۱۹۲۸) مي‌توان اشاره کرد.
پيشنهاد بهترين مکان‌ها براي تماشاي آثار «تامارا دلمپيکا»: موزه هنر متروپوليتن، موزه ملي هنر زنان و موزه هنرهاي زيباي نانت.
«فريدا کالو» (۱۹۵۴ – ۱۹۰۷)
مجموعه خودنگاره‌هاي «فريدا کالو» و نزديکي او به ميراث فرهنگي‌اش، اين هنرمند مکزيکي را به يکي از بزرگترين نقاشان قرن بيستم تبديل کرده است. «کالو» امروزه به عنوان يکي از چهره‌هاي برجسته فرهنگ عامه شناخته مي‌شود اما نبايد از مهارت‌هاي بالاي او به عنوان يک نقاش و ابتکارهاي او براي معرفي فرهنگ مکزيک به طيف وسيعي از مخاطبان غافل شد. «دو فريدا»(۱۹۳۲)، «خودنگاره با گردنبند خار و مرغ مگس»(۱۹۴۰) از مشهورترين آثار هنري اين نقاش به شمار مي‌روند.
پيشنهاد بهترين مکان‌ها براي تماشاي آثار «فريدا کالو»: موزه هنر مدرن (MoMA).
«جکسون پولاک» (۱۹۵۶-۱۹۱۲)
«جکسون پولاک»، نقاش آمريکايي را بيشتر به دليل سبک نوآورانه در نقاشي کردن مي‌شناسند. «پولاک» با سبک «نقاشي قطره‌اي» آثار هنري انتزاعي خلق کرد که در صحنه هنر انقلابي به وجود آورد. «پولاک» از نيروي تمام بدنش براي قرار دادن رنگ بر روي بوم نقاشي استفاده مي‌کرد و قواعد سنتي درباره نحوه نقاشي کردن را تغيير داد. نقاشي «شماره ۵»(۱۹۴۸) و «ريتم پاييز: شماره ۳۰»(۱۹۵۰) از مشهورترين آثار هنري اين نقاش به شمار مي‌روند.
پيشنهاد بهترين مکان‌ها براي تماشاي آثار «جکسون پولاک»: موزه گوگنهايم نيويورک و تيت مدرن.