چيدمان «انرژي ناديدني» در پاويون ميس ون در روهه در بارسلونا، ديدگاه مينيماليستي اين معمار مشهور را با رويکردي چندرشته‌اي و بررسي نيروهاي بنيادي جهان بازآفريني ميکند.
به گزارش گالري آنلاين، اين پروژه که در کارگاه B-Made مدرسه معماري بارتلت در لندن ايجاد شده، هنرمندان، موسيقي‌دانان، دانشمندان، معماران و مهندسان را گرد هم آورده تا الگوهاي انرژي را با استفاده از الکترومغناطيس‌هاي پنهان در پايه‌هاي آلومينيومي بررسي کنند.
اين نصب بر سنگ‌هاي معروف حوض پاويون متمرکز است و نمايش‌هايي آزمايشي از ساختارهاي سنگي شناور را ارائه مي‌دهد که تصورات رايج درباره جرم، تعادل و نيرو را به چالش مي‌کشد. از طريق اين چيدمان‌ها، مداخله هنري بر اهميت مواد خاص و طراحي معماري تأکيد دارد و مهندسي ظريفي را آشکار ميکند که سنگ‌ها را بي‌وزن و معلق در هوا به نظر مي‌رساند.
اين پروژه که تحت هدايت پروفسور جوزپ مياس گفره و با همکاري استادان کمکي لوک اولسن و گريم ويليامسون و تيمي از دانشجويان توسعه يافته، نقش آگاهي و احساسات را در پيشبرد انرژي پايدار بررسي ميکند. با کاوش در پيوند ميان جاذبه، الکترومغناطيس و نيروهاي هسته‌اي ضعيف و قوي، اين نصب پرسش جالبي را مطرح ميکند: آيا نيروي پنجم احتمالي – شايد آگاهي – مي‌تواند آنها را متحد سازد و لايه مفهومي جديدي به ميراث پاويون بيفزايد.
«انرژي ناديدني» عمل چيدن سنگ‌ها را به نمادي فرهنگي تبديل ميکند که خاطرات دوران کودکي و يک تمرين مديتيشن مشترک را تداعي ميکند. از طريق اين ساختارهاي ظريف و متعادل، پروژه اصول ايزواستاتيک را بازتفسير کرده و نشان مي‌دهد که چگونه تعادل و نيرو مي‌توانند ساختارهايي به ظاهر غيرممکن خلق کنند. اين نصب تجربي همچنين شامل تجربه صوتي سه‌گانه‌اي است که اثرات روان‌صوتي و اشکال مختلف انرژي از طريق صدا را بررسي ميکند.
