ابوالقاسم سعيدي در حالي پس از شش دهه، آثارش را براي نخستين بار در ايران روي ديوار ميبرد که گالري شهريور ميزبان اين نمايشگاه نيز افتتاحش را با نمايشگاه اين هنرمند جشن ميگيرد.�
قرار است در اين نمايشگاه ۳۰ تابلو در ابعاد مختلف به نمايش گذاشته شود. اين آثار مربوط به بعد از انقلاب هستند و به گفته نقاش، نه عنوان دارند و نه تاريخ. در نمايشگاه سعيدي آثاري مربوط به سالهاي مختلف فعاليت هنري اين نقاش روي ديوار خواهد رفت؛ آثاري که در اغلب آنها شاهد درآميختن درونمايههاي ايراني با سبکها و تکنيکهاي مدرن هستيم.
از ويژگيهاي کار سعيدي آن است که اعتقادي به دورهبندي کارهايش ندارد و ازاينجهت روي تابلوهايش زمان خلق اثر را درج نميکند. سعيدي دراينباره ميگويد: مسئله اين است كه من از كجا آمدهام. مسئله وجود است، مسئله زمان نيست. ازاينرو تابلوهايم بدون تاريخ هستند و در عوض من آنها را به دورههاي مختلف مثل شصتسالگي، هفتادسالگي يا نودسالگيام تقسيمبندي کردهام.
اين هنرمند پيشکسوت همچنين در توصيف نقاشيهاي خود ميگويد: من نقاش فيگوراتيو هستم؛ يعني ميدانم که در نقاشي سوژهاي دارم اما بين اينکه سوژهاي دارم و طبيعتگرا هستم مسائل مهمتري هم هست. به ريتم و هندسه حساس هستم و اينها براي من موسيقي هستند؛ اينکه در مجموعهاي که به آن کمپوزيسيون ميگوييم ريتم و هندسه را قرار دهيم، براي من خيلي مهمتر از طبيعتگرايي است. از طرفي، مجموع همه اينها را ميتوان طبيعت گفت؛ هر کاري هم تجريدي است و من اگر يک فرد کنجکاو فرهنگي باشم، بايد اثري را از آن خلق کنم و کافي است در خلق اثر اراده وجود داشته باشد. اگر اراده را ببينم يک سفيد را ميتوانم به يک سوژه تبديل کنم. در کنار اين خلق اثر، کمي متوقع هستم و انتظار دارم اين آثار را تجزيهوتحليل کنند و پي به علتها ببرند.
منبع :�هنرآنلاين