مراسم افتتاحيه سومين دوره جايزه ورسوس، ويژه نقاشان زير 35 سال، جمعه 15 دي ماه در خانه هنرمندان برگزار شد. پيش از افتتاح اين نمايشگاه، نشستي با حضور فردين عاليزاد و مهرنوش بهبودي، بنيان‌گذاران ورسوس و بهرنگ صمدزادگان و مرتضي دره‌باغي، از اعضاي هيئت انتخاب آثار در حضور جمعي از هنرمندان برگزار شد.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از هنرآنلاين، در ابتداي اين نشست مهرنوش بهبودي به معرفي ورسوس پرداخت و گفت: من هنرمندان زيادي را مي‌شناسم و دردسرهاي آنها براي ورود به دنياي هنر را ديده‌ام. مي‌دانم که هنرمندان جوان براي نمايش آثار خود در گالري‌ها با مشکل مواجه مي‌شوند و محلي براي معرفي خود ندارند. از سوي ديگر در سال‌هاي اخير مي‌ديديم که کشورهاي همسايه به نماينده هنر در منطقه تبديل شده بودند، بنابراين وقت آن بود که اقداماتي در کشور ما صورت بگيرد. از 4 سال پيش ورسوس آغاز به کار کرد و آقاي عاليزاد اسپانسر صد در صد اين مسابقه شدند، چون کار ما خريد و فروش آثار هنري نيست و براي همين صد درصد فروش آثار به خود هنرمندان تعلق مي‌گيرد.
فردين عاليزاد نيز درباره اهداف ورسوس گفت: شرکت سن‌ايچ قصد داشت اسپانسر هنر در ايران شود و با همکاري شرکت مديا و خانم بهبودي، ايده حمايت از هنرمندان جوان شکل گرفت تا بتوانيم شرايط آنها را به شکلي ارتقا بدهيم و آنها را به جامعه هنري معرفي کنيم. مسئله‌اي که من را به اين کار ترغيب کرد اين بود که يک دوست گالري‌دار خارجي به من گفت براي اينکه جوانان هنرمند شما را بشناسيم بايد به دوبي برويم و در ايران امکان شناخت آنها نيست. بنابراين تصميم گرفتيم امکاني فراهم کنيم که جوان‌ها را تشويق کنيم و اميدوارم ورسوس در سال‌هاي آينده جايگاهي پيدا کند که جوان‌ها با اين اسم بتوانند رشد خودشان را تضمين کنند. اميد ما به اين است که ورسوس براي جواناني که استعداد دارند راه ورود به گالري‌هاي ايران و حتي منطقه باشد.
بهرنگ صمدزادگان نيز درباره روند انتخاب آثار اين نمايشگاه گفت: مسئله حايز اهميت در اين داوري‌ها اين است که چيزهايي را به صورت پايه رعايت مي‌کنند که ممکن است بديهي باشد، اما روي همان بديهيات بايد پافشاري کنيم چون بسياري از آثاري که ارائه مي‌شوند از همان کيفيت بديهي هم برخوردار نيستند. ورسوس قرار است پنجره‌اي باشد به سمت دنياي حرفه‌اي، بنابراين ما سخت‌گيري‌هاي حرفه‌اي درباره بديهيات داشتيم. خود من در داوري خيلي سخت‌گير هستم چون فکر مي‌کنم ناديده گرفتن اين بديهيات باعث شده جامعه هنري ما قدري سهل‌انگار شود. وقتي نسبت به کيفيت سهل‌انگار شويم، مستقيما به اخلاق و آداب جامعه هنري هم بي‌توجه مي‌شويم.
صمدزادگان افزود: ما داوران از طيف‌ها، ديدگاه‌ها و رده‌هاي سني مختلف هستيم و در نتيجه سليقه‌هاي متفاوتي وجود داشت و تلاش کرديم آثار نمايشگاه داراي وحدت نگاه نباشد. اما در عين حال سعي کرديم هوشياري به خرج بدهيم تا آثاري که امروزه در عرصه هنر و بازار هنر خيلي رايج و مرسوم نيستند، توسط ما ناديده گرفته نشوند.
پس از آن مرتضي دره‌باغي گفت: يکي از اولويت‌هاي ما در انتخاب آثار اين بود که اين نسل بيشتر به خودشان بپردازند و تاثيري که از فضاي بيرون مي‌گيرند را از فيلتر شخصي گذرانده و آن را به شکل درون‌گرايانه مطرح کنند تا آثار آنها کاملا به خود هنرمند تعلق داشته باشد. در چند سال اخير فضاي اقتصادي وارد هنر شده و هنرمندان از جريان اصلي هنر دور شدند، ولي ما سعي کرديم در اين دوره ورسوس، فارغ از جريانات هنري روز، توجه را به دنياي شخصي در نقاشي جلب کنيم.
بهرنگ صمدزادگان درباره حمايت از هنرمندان برگزيده پس از پايان نمايشگاه گفت: اگر قرار باشد اين نوع جايزه‌ها بعد از مسابقه حمايت از هنرمند را ادامه بدهند از هدف اصلي خود دور مي‌شوند. بيشترين برنامه‌اي که براي بعد از نمايشگاه مي‌شود پيش‌بيني کرد اين است که مثلا نمايشگاهي از آثار منتخبين ادوار قبل برگزار شود تا مروري بر روند کار آنها شود. اما اين جايزه‌هاي خصوصي دو کار مهم انجام مي‌دهند، يکي اينکه از يکپارچه شدن قالب آثار هنري جلوگيري مي‌کنند و تعدد آنها باعث مي‌شود آثار مختلف با رويکردهاي مختلف به وجود بيايد. کار مهمتر اما اين است که آنها جور نهادهاي دولتي و ملي را مي‌کشند که تنها متولي رسمي هنر و تنها عرصه بروز هنرمندان جوان هستند. با توجه به اينکه از سال 82 تا به حال بي‌ينال نقاشي نداشتيم، ورسوس و امثال آن فرصتي هستند تا هنرمنداني که حرف جديدي براي گفتن دارند معرفي شوند. اما نبايد از اين نهادهاي کوچک توقع داشت که آينده منتخبين را هم پيش‌بيني کنند يا براي آن برنامه‌ريزي کنند. چون از اينجا به بعد شخص هنرمند است که بايد مسير دشوار هنر را برود و خودش را معرفي کند.
مرتضي دره‌باغي هم با اشاره به اينکه بيش از يک دهه است دوسالانه نقاشي در ايران نداريم گفت: زماني بود که ما منتظر دوسالانه بوديم تا آخرين دستاورد خود در نقاشي را نمايش دهيم. اما حالا که چنين فرصتي براي جوانان وجود ندارد سعي کرديم همان روند دوسالانه‌ها را طي کنيم تا هنرمند آخرين اثرش را بدون توجه به آنچه رايج است ارائه دهد. در انتخاب آثار سعي کرديم آيتم‌هايي که الان در بازار مطرح است را در نظر نگيريم. امروزه انتخاب مديران گالري‌ها يک سبک و نگاه خاص در نقاشي است و همين باعث مي‌شود هنرمندي که مي‌خواهد به سرعت ديده شود، ديدگاه شخصي را ناديده مي‌گيرد و به سمت کارهايي که فروش راحتي دارند گرايش پيدا مي‌کند.
مهرنوش بهبودي با اشاره به اينکه حدود 60 درصد شرکتکنندگان خانم و 40 آقا بودند گفت: حدود 30 درصد شرکتکنندگان از شهرستان‌ها بودند ولي در ميان انتخاب شده‌ها تعداد زيادي از آثار شهرستاني وجود دارد. اطلاع‌رساني ورسوس ديجيتالي است و هنرمندان همه شهرها به آن دسترسي دارند. تمرکز خاصي روي تهران نبود و در دانشگاه‌ها و مجلات فراخوان مسابقه را اعلام کرديم. شرط اوليه ما براي برگزاري نمايشگاه اين بود که تعداد آثار براي گروه انتخاب کننده آزاد باشد و انتخاب را فقط بر اساس کيفيت انجام دهند. بنابراين زياد بودن آثار به نمايش درآمده برايمان مهم نبود و کساني که الان در نمايشگاه هستند، مي‌توانند مفتخر باشند که از يک فيلتر سخت گذشته‌اند.
در پايان اين جلسه فردين عاليزاد گفت: هدف ما اين است که به سمت فعاليت اقتصادي نرويم و ورسوس کاملا هنري باقي بماند، زيرا اگر کوچکترين اثري از تجارت در اين کار وارد شود مسير آن تغيير مي‌کند. افراد و گروه‌هاي ديگري هستند که در بخش تجاري و درآمدزايي هنر فعاليت مي‌کنند، پس بهتر است ما دنبال درآمد هنر نباشيم تا قضاوت داوران ورسوس به صورت کاملا خالص هنري باقي بماند.
گفتني است آثار برگزيده سومين دوره ورسوس با انتخاب علي گلستانه، فرح اصولي و هنگامه معمري، به اين شرح است: هنرمند منتخب سوم: مهديه سهرابي، برنده 2 سکه بهار آزادي. هنرمند منتخب دوم: ژاله اکبري، برنده 3 سکه بهار آزادي. هنرمند منتخب اول: پونه اوشيدري، برنده 5 سکه بهار آزادي.
نمايشگاه سومين دوره ورسوس تا 25 دي ماه با نمايش قريب ۱۰۰ اثر از نقاشان ۱۸ تا ۳۵ سال در خانه هنرمندان ايران ادامه دارد.
