
احمد مسجد جامعي – عضو شوراي شهر تهران – در بازديد از موزه ملي ايران که با حضور مدير کل ميراث فرهنگي و معاون ميراث فرهنگي استان تهران، رييس ايکوم ايران و مدير کل موزه ملي ايران همراه بود، به اتاق زن هفت هزار ساله تهران که نام ديگرش را مسافر چشمه علي گذاشتهاند، در بخش پيش از تاريخ موزه ايران باستان رفت.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، او اما بعد از ارايهي توضيحات و برخي صحبتها گفت: وضعيت اسکلت بانو هفت هزار ساله در موزه ايران باستان مطلوب نيست، بايد در طرح بازسازي موزه ملي ايران به تثبيت بنا و ساختمان موزه ايران باستان، بخصوص در طبقه دوم توجه بيشتري شود.
وي با بيان اينکه اگر امکان انتقال اين اثر به جاي اوليه خود يعني ميدان امينالسلطان خيابان اردستاني فراهم شود، بهترين اتفاق رخ ميدهد، افزود: کاري که بايد انجام شود، اين است که محور توسعه پهنه خيابان مولوي را احيا کنيم. درواقع اين محور ظرفيت انجام اين کار را دارد تا با انتقال دوباره اسکلت بانوي هفت هزار ساله آن محوطه به سايت موزه تبديل شود.
اين عضو شوراي شهر تهران با اشاره به اتفاقات نخستين در زمان کشف مسافر چشمه علي، گفت: در بررسيها مشخص شد، اين نقطه بخشي از قصبه تهران بوده است و گورستان شهر در آن به عنوان حاشيهي شهر قرار گرفته است. وجود «قبر آقا» نيز دليل بر اين ادعاست.
وقتي يک سايت موزه ميتواند محور توسعه گردشگري شود
او با اشاره به صحبتهايي که براي تبديل اين بخش از خيابان مولوي به سايت – موزه در دستور کار قرار گرفت، اظهار کرد: اين اتفاق ميتوانست محور توسعه منطقه محرومي مانند مولوي باشد، چون ظرفيت ويژه آن را نيز داشت. اما اتفاقي که افتاد، اين بود که به مرور شهرداري متهم به کمکاري شد و اينکه ارزش اين کار را نميداند، از سوي ديگر ميراث فرهنگي نيز همکاري چنداني در اين زمينه نداشت. بنابراين اين تدفين به شکل فني از جاي اصلي خود برداشته و به موزه ايران باستان منتقل شد.
وي با تاکيد بر اينکه ما محور تاريخي مناطق محروم را نميشناسيم، به همين دليل نتوانستيم در آن سال مديران اجرايي را متقاعد کنيم که به اين مساله توجه کنند، اظهار کرد: در آن سال منطقه مولوي را از سرمايهاي که جنبه جهاني داشت محروم کرديم.
مسجدجامعي ادامه داد: اکنون تصورم اين است که بايد آن سايت بار ديگر ساخته شود و تدفين در جاي خود قرار گيرد. مسئولان موزه ملي ايران معتقدند که بهترين کار، انجام چنين پروژهاي است.
او تاکيد کرد: بستر شکلگيري چنين اتفاقي در محيط شهر تهران، به گونهاي است که اگر اين اثر در جاي خود قرار گيرد، معناي کاملي دارد، اما منهاي جاي خود، يعني در تبعيد است. جابهجايي اسکلت هفت هزار ساله اتفاق نه چندان پذيرفتني بود که ميتوانست مکان بازديد گردشگران زيادي باشد و با تاسيسات مناسب و بروز در آن مکان نشاط شهري و فهم منزلت آن منطقه را بيشتر کند.
مهسا وهابي، دانشجوي باستانشناسي که نخستين نشانههاي زن هفت هزار ساله را در سال ۱۳۹۳ در خيابان مولوي کشف کرده است، اظهار کرد: اتفاقي که براي اسکلت رخ داد و با انتقال آن به موزه ملي ايران، يک روايت شفاهي بين مردم منطقه به وجود آمد؛ مبني بر اينکه «ميراث فرهنگي آمد، حفاريهاي آب و فاضلاب را متوقف کرد، گنج را از زير زمين درآورد و برد.»
او افزود: بنابراين اکنون وقتي کارشناسان معماري و شهرسازي از مردم ميخواهند خانههاي قديمي داراي ارزششان را بفروشند که بتوانند آنها را به پروژههاي شهري تاريخي پيوند دهند، با اين کار موافق نيستند و ميگويند «حتما در اين خانهها گنجي وجود دارد که ميخواهيد مانند خيابان مولوي آن را برداريد تا ما ديگر مالک آنها نباشيم»، براي از بين بردن اين ديدگاه بهترين کار بازگرداندن اين اسکلت به نقطهي اصلي آن است.
