يک متخصص معروف آثار «لئوناردو داوينچي» اعلام کرد تاخير در نمايش گران‌ترين نقاشي جهان به سبب شک و ترديد در اصالت آن نبوده است.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، پس از اين که نمايش عمومي نقاشي «سالواتور موندي» اثري از «لئوناردو داوينچي» که با قيمتي معادل ۴۵۰ ميليون دلار (۳۳۵ پوند) رکورددار گران‌ترين نقاشي دنياست در موزه لوور ابوظبي به دلايل نامعلومي به تعويق افتاد، گمانه‌زني‌ها و شايعات درباره اصالت کامل اين اثر در بازار هنري جهان به بالاترين سطح خود رسيد.
«متئو لندروس» مورخ برجسته دانشگاه آکسفورد و از متخصصان آثار هنري «لئوناردو داوينچي» نيز چندي پيش مدعي شده بود با نگاهي به نسخه‌هاي گوناگون آثار شاگردان «داوينچي» درمي‌يابيم که نقاشي «سالواتور موندي» اثر «برناردينو لوئيني» از دستياران وي بوده است و تنها ۵ تا ۲۰ درصد نقاشي کار «داوينچي» است و بنابراين «بوئيني» نقاش اصلي اثر است.
اما حالا «مارتين کمپ» از مختصصان پيشتاز آثار «لئوناردو داوينچي» و پروفسور تاريخ هنر در دانشگاه آکسفورد با رد اين اظهارات گفت من متقاعد شدم به سبب دلايلي که وارد آنها نمي‌شوم عدم نمايش نقاشي «سالواتور موندي» در تاريخ ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۸ در موزه لوور ابوظبي به دليل ترديد در اصالت آن نبوده است. اين نقاشي قرار است در اکتبر سال بعد در موزه لوور پاريس و به مناسبت پانصدمين سالگرد تولد «داوينچي» به نمايش گذاشته شود.
خريدار اين نقاشي تا مدتي نامعلوم بود اما بعدها مشخص شد محمد بن سلمان شاهزاده سعودي خريدار اين نقاشي گران قيمت بوده است.
«مارتين کمپ» نيز در دفاع از اصالت اين نقاشي به نوع نقاشي موهاي «مسيح» در اين نقاشي اشاره کرده که به غير از «داوينچي» کسي توانايي خلق آن را نداشته است. وي پيش از اين نيز اعلام کرده بود در حال نگارش کتابي با همکاري «رابرت سيمون» و «مارگارت داليواله» است که در سال ۲۰۱۹ منتشر مي‌شود و در آن به مجموعه‌اي کامل از اسناد و شواهدي پرداخته که نشان مي‌دهد نقاشي «سالواتور موندي» شاهکار «داوينچي» است.
قدمت نقاشي «سالواتور موندي» (منجي جهان) که يکي از حدود ۲۰ نقاشي به جا مانده از «داوينچي» نقاش نامدار رنسانس است، به سال ۱۵۰۰ ميلادي بازمي‌گردد. در اين نقاشي حضرت مسيح (ع) با لباسي آبي با نوارهاي قرمز و در حالي که گوي بلوريني در دست دارد به تصوير کشيده شده است. اين اثر نقاشي اولين بار به سفارش مجموعه شخصي پادشاه چارلز اول کشيده شد و در سال ۱۹۷۳ چوب حراج خورد اما پس از آن تا سال ۱۹۰۰ ناپديد شد. سپس در سال ۱۹۵۸ در حراجي ساتبي به يک مجموعه‌دار آمريکايي فروخته شد و مجددا در سال ۲۰۰۵ در اختيار کنسرسيوم آثار هنري قرار گرفت و مرمت‌هاي فراواني روي آن صورت گرفت و در نهايت در ماه نوامبر سال گذشته به قيمت ۴۵۰ ميليون دلار به فروش رفت.
انتهاي پيام