از آنجا که در عصر حاضر، شهرهاي ما شاهد رشد و گسترش ساختمانهاي بلند بر بستر خود هستند، مسابقه جايزه معماري ميرميران در پي پاسخ به اين پرسش است که ساختمانهاي بلند و شهرهاي عمودي با توجه به مفاهيم بنيادي، فرمها و الگوهاي اصيل و تجربههاي غني معماري و شهرسازي کهن اين سرزمين به چه صورت طراحي و سازماندهي شوند تا بتوان علاوه بر بهرهمندي از مزاياي ساخت بناهاي رفيع، اين پديده را تحت کنترل درآورد و با ايجاد پيوندي ميان زمين و آسمان و جاري ساختن ساختارهاي زندگي انسان همراه با ارتفاع گرفتن بناها و ساختمانها، شهر را علاوه بر دارا بودن ساختاري افقي از ساختارهاي عمودي نيز بهرهمند ساخته و ساختمانهاي بلند بهعنوان بناهاي شاخص و نمادهاي شهري در بستر شهر حضوري تأثيرگذار و ماندگار يابند.
سير تاريخ معماري و شهرسازي حکايت از آن دارد که شهرها در طول تاريخ همواره در سطح افقي گسترده ميشدند و ساختار زندگي شهر را در افق شهري به وجود آوردهاند. گرچه فضاهاي شاخص شهري در اين نظام افقي در قالب عناصري عمودي خودنمايي ميکردند.
توجه به آسمان همواره نشاندهنده تمايل انسان به جهان ماوراء، معنويت، کشف ناشناختههاي جهان ديگر، عروج و بالا رفتن بوده است و البته در مواردي هم نشان قدرت و توانايي انسان و گاه ابزار قدرتنمايي انسان طي قرون گذشته بوده است.
با انقلاب صنعتي و افزايش جمعيت و رشد شهرنشيني، ايجاد ساختمانهاي بلندمرتبه و رشد عمودي شهرها رواج يافت و تراکم، وضعيت زمين، هزينه زيرساختهاي فضاي زيست انسان در متروپلهاي در حال رشد منجر به گذار بهسوي توسعه عمودي براي شهر شد.
بهعبارتديگر شکلگيري ساختمانهاي بلند را ميتوان پاسخي به گسترش روزافزون جمعيت شهرها، به تقاضاي مسکن، مشکل کمبود زمين و ديگر عملکردهاي شهري دانست. کيفيت، ضرورت و عدم ضرورت و چگونگي طراحي اين بناها همواره از سؤالات و چالشهاي پيش روي جوامع گوناگون بوده است.
در ايران نيز، همگام با ساير کشورها اين پديده نمايان شد و روزبهروز قوت بيشتري گرفت. پديدۀ بلندمرتبهسازي اگرچه همواره از سوي انديشمندان حوزههاي مختلف اجتماعي، اقتصادي، شهرسازي و غيره مورد انتقاد قرار گرفته است؛ اما همواره بنا به ضرورتها، حضور و تأثير دائمي خود را در شهرها حفظ کرده است. ساختمانهاي مرتفع مؤثرترين، متمايزترين و در عين حال متنوعترين نقش را در قياس با ساير عناصر و اجزاي تشکيلدهندۀ ساختار فضايي ـ کالبدي شهرها دارند.
اين بناها در شکلدهي به ماهيت و کيفيت بصري فضاها، مناظر و نشانههاي شهري نقش مهمي ايفا ميکنند که بسته به وجوه گوناگون ادراکي، احساسي، روانشناختي، زيباشناختي، هويتي و عملکردي (مرتبط با برداشتهاي ذهني افراد از محيط شهري) متفاوت است.
بنياد معماري ميرميران با همکاري دانشگاه پارس و کرسي يونسکو در معماري (UNESCO Chair in Architecture) از کليۀ معماران، طراحان، دانشجويان معماري و انديشمندان که به اين موضوع علاقهمند ميباشند دعوت ميکند تا در اين رقابت علمي و تخصصي که مبتني بر انديشهاي پويا در خصوص چگونگي پيوند ميان زمين و آسمان است، شرکت کنند.
علاقهمندان براي کسب اطلاعات دقيقتر ميتوانند به وبسايت اين مسابقه به نشاني www.mirmiran-arch.org مراجعه کنند.