داريوش محمدخاني، هنرمند عکاس و از اساتيد صاحب سبک در اين رشته با معرفي و توسعه سبک جديد «عکاسي شرقي هايلايت و ريم لايت» نمايشگاهي را با حضور هنرمندان تحت عنوان «هايريم» خرداد ماه ۹۸ در محل فرهنگستان صبا برپا کرد.
اين مدرس عکاسي در گفتگو با خبرنگار گالري آنلاين به شرح موضوع نمايشگاه پرداخت و گفت: ما مي گوييم منبع نور در عکاسي بايد پشت سرعکاس باشد اگر نور در جلوي روي عکاس باشد چه مي شود؟ ما از اين ضدنوري که ايجاد مي شود استفاده کرديم؛ کنترلش سخت است ولي با فلش مي شود اين کار را کرد. در اصل نور بايد جلوي دوربين باشد. ما ترکيبي از هايلايت و ريم لايت را انتخاب کرده و عنوان را هايريم گذاشتيم.
وي افزود: در حوزه هايلايت و ريم لايت سبک جديدي را به جهان معرفي مي کنم. هايريم يک سبک شرقي است که در مينياتورهاي آقاي فرشچيان و تجويدي هم ديده مي شود؛ درواقع اسم اين نوع عکاسي « عکاسي شرقي با سبک هايلايت و ريم لايت» است. من 14 سال است که روي اين سبک کار مي کنم.
محمدخاني با اشاره به دشواري کيوريتوري نمايشگاه گفت: کيوريتوري نمايشگاه را بيشتر آزاده تقي وند انجام داد، او از شاگردان خيلي خوب من بود که الان از اساتيد جهاد دانشگاهي است و در آرمان و نورنگاه هم درس مي دهد. جمع آوري کار گروهي در ايران بسيار سخت است مخصوصا در حوزه هنري.
اين هنرمند سبک خاصي را براي انتخاب افراد شرکت کننده به کار برده است که آن را اينگونه توضيح داد: 6 کارگاه گذاشتم که يکي از آنها هم در سنگال- آفريقا بود. به بچه ها گفتم اگر مي خواهيد شرکت کنيد بايد بياييد و کارها را ببينيد و ما هر جمعه 4 ساعت کار کرديم، 14 ساعت وقت گذاشتيم و کارها را آماده کرديم. هر نفر 20 اثر ارائه داد که از اين 20 اثر، شوراي سياست گذاري شروع به انتخاب کردند. در ابتدا قرار بود از هر نفر 5 عکس انتخاب شود ولي به دليل بالا بودن هزينه ها 3 عکس انتخاب شد.
وي افزود: قرار بود 90 نفر شرکت کنند ولي در ابتداي کار 50 نفر که با جديت مي خواستند اثر ارائه کنند، کارهايشان را ارسال کردند سپس 20-30 نفر انتخاب اوليه شدند و در نهايت 21 نفر انتخاب شدند. حدود 42 عکس 60*90 با پاسپارتوي مشکي و با استيتمنت هايي به زبان انگليسي و فارسي و با يک عکس از خود هنرمند چاپ شد. کتاب نمايشگاه هم در قطع خشتي، 21*21 به دو زبان چاپ خواهد شد.
خوشبختانه فرهنگستان صبا اسپانسر مکان نمايشگاه ما شد و اين مکان را رايگان در اختيار ما قرار داد.
اين عکاس به اهداف برگزاري اين نمايشگاه اشاره کرد و اذعان داشت: علاوه بر هدف معرفي تکنيک خاص خود در هايلايت و ريم لايت، معتقدم اين نمايشگاه يک رزومه خوب براي شرکت کنندگان خواهد شد زيرا اين نمايشگاه دو زبانه است و اين موضوع براي افرادي که بخواهند در کشور ديگري نمايشگاه بگذارند خيلي خوب است؛ از طرفي خواستيم اين بچه ها را به خانواده هاي شان معرفي کنيم تا خانواده به هنرمندي فرزندش اعتماد کرده و همراهش باشد.
محمدخاني در ادامه گفت: عکاسي تا يک جايي وظيفه است و بعد رسالت گشته و مقدس مي گردد. دوربين حکم آيات قرآن را دارد. بايد عکسي گرفته شود که جلوه گاه خدايي باشد.
دو سال پيش در نياوران هم من همين کار را کردم، 15 آيه انتخاب و 15 مجموعه براساس آن ايجاد کردم. به دليل استقبال زياد موزه هنرهاي معاصر گفت مي توانيد کار را به صورت متريک هم بزنيد که با شروع تعميرات در موزه اين کار انجام نشد. برخي به من گفتند شما قرآن را به گونه ديگري مطرح کرديد. ما در اينجا هم قرآن را به صورت هنرهاي تجسمي امروزي نشان داديم.
به اعتقاد من حافظ به معناي همان شاعر را هم اکنون نداريم ولي حافظ به گونه ديگري در استاد شجريان، سراج، عليرضا قرباني تجلي يافته است. من دوست دارم حافظ معاصر عکاسي شوم، حافظي که در عکاسي شعر بگويد. هدف من اين است که فرهنگ اصيل ايراني به تصوير منتقل شود.
وي در توضيح تکميلي بيان کرد: بچه هايي که کارهاي من را در فرهنگسراي نياوران در گالري شماره يک ديدند خيلي خوششان آمد. آنها جمع شدند و الان 135-136 نفر گروه اهوراهور هستند. من خيلي از شاگردانم آموختم، مرحله دوم آموختن من در دوره تدريسم آغاز شد.
داريوش محمدخاني متولد 1351 از آباده فارس، دارنده مدرک ليسانس و فوق ليسانس عکاسي در سال 1376 از دانشگاه هنر و مدرس دانشگاه از 1374 است.
وي نحوه گرايش خود به اين رشته را چنين بيان کرد: بنده در رشته پزشکي در دانشگاه قبول شدم ولي از رفتن به اين رشته سرباز زده و هنر را دنبال کردم. رشته اي قبول شدم که در آن هيچ نمي دانستم ولي بعدها ديدم که در آن استعداد دارم. اين محيط برايم آشنا و جالب نبود؛ ميخواستم انصراف دهم تا اينکه از طريق آقاي قنبري با جمعي آشنا شدم که تمام نويسندگان بزرگ در آن حضور داشتند از جمله سيد علي صالحي و عباس معروفي و … . مثلا عباس معروفي به من گفت: «حتما تاريخ را مطالعه کن، اول فلسفه را تقويت کن بعد هنر معجزه مي کند». من مطالع تاريخ را شروع کرده و در طول شش ماه آن را تمام کردم و به جايي رسيدم که در کلاس هاي مختلف اساتيد قبولم داشتند. حرف براي گفتن داشتم و تحليل مي کردم. طوري که به من پيشنهاد دادند تا از ترم 7 در دانشگاه آزاد تدريس کنم و اين در 23 سالگي خيلي خوب بود.
اين هنرمند افزود: در سال 1378 دانشجوي نمونه سال شدم و جزو 24 نفر دانشجوي نابغه کشور به حساب مي آمدم. سپس خبرنگار صبح امروز شده و 9 ماه در آنجا کار کردم ولي علاقمند نشدم چون ما نمي توانستيم سياست زده شويم و از کاوه گلستان اجازه خواستم و بيرون آمدم. من 7-8 سال خانه آقاي گلستان مي رفتم و شاگردشان بودم و 3-4 سال هم شاگرد آقاي فخرالديني بودم. از ديگر اساتيدم مي توانم به آقاي صمديان و محمدمهدي رحيميان اشاره کنم که ثمره تفکر همه آنها جمع شد و در نهايت محمدخاني ظهور يافت. امانتي از آنها گرفتم که توانستم آن را در اختيار افراد قرار دهم.
وي همچنين بيان کرد: کتابي را در 1389 به چاپ رساندم با نام موطيقاي عکاسي (راه و رسم عکاسي) که در بخش اول به تمام ژانرهاي عکاسي اشاره شده و در نهايت هم راجع به نقد عکاسي بحث شده است. به مدت 5 سال هم عضو هيئت علمي دانشگاه سيستان بلوچستان شدم و سپس استعفا داده و بيرون آمدم زيرا در آنجا آزادي عمل را از من مي گرفتند. بجاي دانشگاه ها وارد موسسات شدم؛ جهاد دانشگاهي دانشگاه تهران به من خيلي جولان داد و سعي کردم حيطه عکاسي را در آنجا گسترش دهم و طرح نويسي را به بچه ها ياد دادم تا بتوانند در شرکت ها شروع به کارآفريني کنند و اين اولين بار بود که اين اتفاق مي افتاد.
محمدخاني در پايان گفت: حدود 35 نمايشگاه انفرادي در سال هاي اخير داشتم ، 3 کتاب هم به نگارش درآوردم که چهارمين کتاب هم در رابطه با هايلات ها و ريم لايت با عنوان «هاي ريم» در حال چاپ است. 2-3 نظريه علمي دارم از جمله نظريه اين هماني در تصاوير که مربوط به اسطوره هاست. کشفياتي در زمينه باستان شناسي با برادرم- دکتر کوروش محمدخاني از باستان شناسان معروف دنيا- انجام دادم.