صدور «مجوز فعاليت مجسمهسازي» با امضاي مديرکل مرکز هنرهاي تجسمي، موضوعي است که در هفتههاي گذشته حاشيهساز شد و انتقاد برخي از هنرمندان را به همراه داشت. در همين راستا اين بار رئيس انجمن مجسمهسازان ايران توضيحاتي را در اين زمينه ارائه داده تا فعالان عرصه مجسمهسازي به طور کامل از علت صدور اين مجوز آگاه شوند.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، عباس مجيدي با طرح اين پرسش که چرا بايد مجسمهسازان مجوز فعاليت داشته باشند و چرا انجمن هنرمندان مجسمهساز ايران و وزارت ارشاد بايد مرجع صادرکننده مجوز باشند؟ گفت: بيش از هر چيز بايد بيان کنم انجمن هنرمندان مجسمهساز ايران، بنا به رسالت خود مبتني بر اساسنامه و چشمانداز، اهدافي را دنبال ميکند که در آن منافع مادي، معنوي، هنري و حرفهاي اعضا را پوشش دهد؛ اين منافع شامل داشتن مجوز فعاليت و پروانههاي شغلي به عنوان يک ضرورت حرفهاي و قانوني بوده است که از ديرباز به عنوان يکي از مطالبات و خواستههاي اعضاي انجمن طرح شده است؛ مطالبهاي که به منظور تسهيل در حوزه تعامل حرفهاي و هنري با ساير سازمانها مطرح بوده است.
او اضافه کرد: به همين منظور روندي از چند سال قبل، در دوره هيئت مديره قبلي (دوره دهم) آغاز شد و طي تفاهمنامهاي با تنها متولي آن يعني وزارت ارشاد، چگونگي و مراحل صدور مجوز براي اشخاص فعال در حوزه مجسمهسازي و پروانه کارگاهي براي کارگاههاي مجسمهسازي، بررسي شد و طي همراهي مطلوبي بين انجمن و اداره کل هنرهاي تجسمي وزارت ارشاد، مقرر شد که انجمن نظر کارشناسي خود را در حوزه فعاليت هنري متقاضيان اعلام کند و سپس مجوز از سوي وزارت ارشاد صادر شود.
مجيدي بيان کرد: در مدت اخير اولين سري از مجوزها صادر شد و انجمن در حال پيگيري براي تعيين مراحل صدور پروانه کارگاهي بود که شاهد موضعگيري عجيب و حاشيهسازيهايي از سوي افرادي بودند.
او تصريح کرد: گويا اين افراد برداشت درستي از اين موضوع نداشتند و آگاهانه يا ناآگاهانه به مسيري که منجر به محقق شدن خواستههاي هنرمندان مجسمهساز بود، لطمه وارد کردند و فعاليت هنري يعني تفکر و انديشه هنري و خلاقيت هنرمند را که از جمله حقوق فردي هنرمند مجسمهساز در ارائه آثار هنري است را با مطالبات حقوقي و قانوني در هم آميخته و موجبات تشويش اذهان عمومي و نهايتاً اختلال و جلوگيري از صدور اين مجوزها را رقم زدند. عجيبتر اينکه يک «حق و امتياز» را با «تحميل محدوديت» اشتباه گرفتند.
مجيدي اظهار کرد که بايد بدانيم داشتن مجوز به منزله يک امتياز و حق قانوني است که هر هنرمندي در تعامل حرفهاي خود با اشخاص حقيقي و بخصوص حقوقي به آن نياز داشته است و در صورت تمايل ميتواند آن را دريافت کند؛ بنابراين داشتن مجوز براي هنرمند يک امتياز است نه محدوديت. به عبارت ديگر نداشتن مجوز به منزله عدم امکان فعاليت هنري نيست و برداشتهايي که اين روزها باعث نگراني برخي فعالان رسانهاي شده، مصداق يار و همراه ديگري شدن از ظن خود است.