فلورانس ايتاليا پلي دارد که از نظر معماري و داستانهاي اسرارآميزي که درباره تونل مخفي تعبيهشده در آن نقل ميشود، شهرت جهاني دارد.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، کشور ايتاليا از جمله کشورهاي زيباي قاره اروپاست. شهرهاي مختلف اين کشور جاذبههاي متفاوتي دارند. از جمله مناطق بسيار ديدني براي ديدن در اين کشور، پلهاي قديمي ساختهشده روي رودخانه آرنو هستند. يکي از اين پلها به ايتاليايي «پونته وچيو» ناميده ميشود که از قديميترين پلهاي کشور ايتالياست و در شهر فلورانس قرار دارد.
پونته وچيو (Ponte Vecchio) که يکي از آثار شاخص کشور ايتالياست، از نظر هنري براي بسياري از هنردوستان و علاقهمندان به تاريخ هنر، قابل توجه است. اين پل در مرکز شهر فلورانس قرار گرفته و از جمله مهمترين پلهاي جهان بهشمار ميرود، چون از جنبه تاريخي و هنري، ارزشهاي منحصربهفردي دارد.
گنجينهاي پنهان در دالانهاي پل
اين پل در زمان روميان باستان، محل عبور و مرور از روي رودخانه آرنو در باريکترين بخش آن بود. گفته ميشود که براي اولينبار در سال ۹۹۶ ميلادي نام اين پل در اسناد تاريخي آمد، بعد از آن در سال ۱۱۱۷ ميلادي پل براثر سيل تخريب شد و در سال ۱۳۳۳ ميلادي بهجز دو ستون اصلي، بقيه اين بنا بازسازي شد. البته در سالها و دهههاي بعد نيز براثر طغيان رودخانه آرنو، سيل آسيبهايي به «پونته وچيو» زد و اين بنا بارها مرمت شد.
در قرن شانزدهم ميلادي يک معمار، نقاش و مورخ تاريخ هنر به نام «جورجيو واساري» به دستور رييس خانواده مديچي که حاکم وقت آن منطقه بودند، يک کريدوري را در شهر فلورانس براي ارتباط دو منطقه «پلازو وچيو» و «پلازو پيتي» ساخت که محل عبور آن از روي رودخانهي آرنو، پل «پونته وچيو» بود.
اين کريدور محل نگهداري و نمايش آثار هنري ارزشمندي بود و اعضاي خانواده مديچي که قدرت زيادي در منطقه داشتند، براي پنهان کردن گنجينهشان و همچنين رفتوآمد، از اين کريدور استفاده ميکردند.
معماران، پل «پونته وچيو» را بنايي کاملا هارمونيک ميدانند. اين اثر سه دهانه دارد و در ابتدا بهعنوان يک ساختار دفاعي طراحي شده بود که در ايتالياي قرون وسطي از آن، در زمان جنگ استفاده ميشد. هرچند شهر فلورانس با ديوار احاطه شده بود، اما دشمنان ميتوانستند با قايق و از طريق رودخانه آرنو به شهر حمله کنند.
تشکيل زنجيرهاي براي نجات آثار هنري
از آنجا شهر فلورانس منطقهاي سيلخيز بوده، ساکنان شهر در طول قرنها بارها شاهد وقوع اين رخداد طبيعي بودهاند. از جمله در سال ۱۹۶۶ ميلادي که سيل بسيار سهمگيني در شهر آمد و پل «پونته وچيو» که قديمي و آسيبپذير بود، با ضربههايي که تنه درختان و آبهاي خروشان به بدنهي آن وارد کردند، مورد تهديد قرار گرفت.
در آن زمان، تعداد قابل توجهي از آثار هنري در بناهاي ساختهشده روي اين پل نگهداري ميشدند. به همين دليل، برخي ساکنان فلورانس براي نجات ميراث هنريشان، زنجيرهاي انساني را تشکيل دادند و آثار را محل نگهداريشان به منطقهاي امن منتقل کردند.
بعدها يکي از حاضران در اين رويداد تعريف کرد که فشار آب روي پل، ارتعاشهايي را مانند نتهاي موسيقي ايجاد ميکرد، هرچند در اين اتفاق وحشتناک کسي آسيب نديد و آثار نيز سالم ماندند.
قصابيهاي دوره رنسانس!
در زمان ساخت پل «پونته وچيو» با هدف جبران هزينههاي صرفشده براي اين ساختوساز، دولت فلورانس در فاصله کمي پس از تکميل شدن بنا، اجازه ساخت ۴۶ مغازه را روي آن صادر کرد؛ اما چون جنس مغازهها از چوب بود و احتمال آتش گرفتنشان وجود داشت، بار ديگر از سنگ ساخته شدند.
دولت در سال ۱۴۴۲ ميلادي اين دکانها را که کارشان را شروع کرده بودند، به انجمن صنفي قصابها واگذار کرد و به اين ترتيب، در سالهاي بعد، اين پل به مرکز خريد و فروش گوشت در فلورانس تبديل شد.
فروش جواهر بهجاي گوشت
معماري پل «پونته وچيو» آن را بيشتر به يک خيابان شلوغ با مغازههاي متعدد شبيه کرده است. در سراسر اين پل، مغازههايي ساخته شدهاند که امروزه طلا و جواهرفروشي هستند، هرچند در گذشته چنين کاربرياي نداشتند؛ در ابتداي راهاندازي مغازهها روي پل، در آنها گوشت فروخته ميشد، اما قصابها در سال ۱۵۹۳ مجبور شدند از آنجا بروند، چون بوي گوشت به مذاق حاکمان شهر که در همان نزديکي ساکن بودند، خوش نميآمد.
در قرن شانزدهم ميلادي نيز تغييراتي در روبناي مغازهها ايجاد شد. در نهايت در قرن هفدهم، پل «پونته وچيو» ظاهر امروزي خود را پيدا کرد.
خطر از بيخ گوش «پونته وچيو» گذشت
نقل شده که در سال ۱۹۳۸ موسيليني – نخستوزير ايتاليا – از هيتلر که بهعنوان مهمان به ايتاليا سفر کرده بود، خواست تا شهر زيباي فلورانس را از روي پل «پونته وچيو» تماشا کند. برخي معتقدند که همين اتفاق بعدها باعث شد اين پل در جنگ جهاني دوم، به تنها پلي تبديل شود که هيتلر از تخريب آن چشمپوشي کرد.
در زمان جنگ جهاني دوم هنگامي که ارتش آلمان به رهبري هيتلر در حال عقبنشيني از ايتاليا بود، رهبر نازيها دستور تخريب پلهاي روي رودخانه آرنو را صادر کرد تا جلوي پيشرفت متفقين را بگيرد؛ اما در اين ميان، پونته وچيو از زير دست هيتلر جان سالم بهدر برد، البته ارتش آلمان در دو طرف پل، سنگهاي بزرگي را براي بسته شدن راه قرار داد.
درباره دليل تخريب نشدن اين پل در زمان جنگ جهاني اول، روايتهاي ديگري نيز نقل شده است.
دو پل ديگري که در اطراف و همسايگي «پونته وچيو» قرار دارند، پل «آله گرازيه» و پل «سانتا ترينيتا» هستند.
شاهده يوسفي – ايسنا
