نمايشگاه نقاشي کودکان تهران به مناسبت هفته ملي کودک تحت عنوان شهري که دوست دارم در موسسه صبا برگزار شد. به اين مناسبت گفتگويي با داور اين رويداد داشته ايم که در ادامه خواننده آن هستيد.
محمد علي بني اسدي به عنوان داور نمايشگاه نقاشي شهري که دوست دارم در گفتگو با خبرنگار گالري آنلاين بيان کرد: مجموعه کارهاي بچه ها را بسيار دوست داشتم و به دلايل شخصي نگاه تازه تري در داوري داشتم. من از سال ۵۳ تا ۵۹ در کتابخانه هاي کانون تدريس کردم، شهرهاي مختلف رفتم و کارهاي بچه ها را مي‌شناسم. مجموعه اي که اين بار ديدم برايم بسيار جذاب بود به اين خاطر که خود من هم نقاش هستم و حضور شهر تهران در کارهاي بچه ها نمود واقعي پيدا کرده است.
اين استاد دانشگاه در ادامه بيان کرد: براي من جذاب است بچه ها درحال رو به رويي با پديده هاي جديدي هستند مثل دست فروش داخل مترو، مثلا در پارک هاي مختلف شرايط ويژه و گوناگوني وجود دارد يا حتي اين براي من جذاب بود که بچه ها بين دو نماد تهران که در واقع ميدان آزادي و برج ميلاد است نمي‌دانستند کدام را انتخاب کنند. گاهي هر دو نماد را در مجموعه قرار دادند و اين خطوط عجيب و غريبي که در کارهاي بچه ها هست و صفحات را تقسيم ميکند به نظرم مي آيد که در دوران قديمي که من بابچه ها کار ميکردم اين همه خط و اين همه برش هاي مختلف در صفحات کار بچه ها نبود که اکنون مي‌بينم. شايد به اين خاطر است که نوع شهر و در واقع چيدمان شهر تغيير کرده است.
وي ضمن اشاره به تفاوت هاي بافت شهري در مناطق مختلف تهران، افزود: دقيقا بچه ها به اين نکته توجه داشتند. من که در منطقه شرق زندگي ميکنم به منطقه غرب که مي‌روم، مي‌بينم مکانيزم و چيدمان خانه ها با هم متفاوت است. اين درابطه با آنهايي که از غرب هم مي ايند اينگونه است ولي ميانه شهر در حال تغيير است و اين برايم جالب است که بچه ها تا اين حد با دقت مي‌بينند. اکنون براي من به عنوان يک بيننده اي که نقاشي هم ميکند اين ميتواند نشان گر اين باشد که چگونه ميشود معاصر بود.
بني اسدي در پايان تاثيرات نمايش آثار کودکان را چنين برشمرد: پدر و مادر ها و بيننده ها در يک فضاي اينگونه ياد مي‌گيرند که چگونه با بچه هايشان برخورد کنند و اگر بزرگان شهر ببينند بچه ها چقدر با دقت نگاه ميکنند شايد کمي مراقب حرکات و رفتارهاي خود باشند.