دبير هيئتمديره انجمن هنرمندان مجسمهساز ايران گفت: يکي از ويژگيهاي هنر معاصر اين است که از نخبهگرايي خارج شده و عموميتر ميشود.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ستاد خبري دوسالانه ي ملّي مجسمه سازي تهران؛ صفا سبطي، دبير هيئتمديره انجمن هنرمندان مجسمهساز ايران، درباره غيررقابتي بودن هشتمين دوسالانه ملي مجسمهسازي گفت: برحسب رويکردهاي معاصر، معيار و مبنايي که بتوان اثر هنري را با آن ارزشگذاري کرد وجود ندارد. در دورههاي قبلي معيارهايي براي ارزشگذاري آثار هنري به کار ميرفت، اما وقتي وارد دوران معاصر ميشويم اين معيارها قابلپذيرش نيستند و بنابراين رقابتي بودن در تضاد با رويکرد معاصر است.
سبطي ادامه داد: از سوي ديگر شوراي سياستگذاري دوسالانه بر اين اعتقاد است که رقابتي بودن يک چرخه نادرست را بنا ميکند زيرا عده محدودي در يک رويداد برنده ميشوند و سايرين مقامي به دست نميآورند. ضمن اينکه اصولاً کارکرد دوسالانه با جشنواره متفاوت است. در جشنوارهها به جايزه و انتخاب نفرات برتر توجه ميشود اما دوسالانهها جريانهاي هنر را به نمايش ميگذارند و به همين دليل رقابت در آنها مفهومي ندارد.
او با اشاره به موضوعي نبودن دوسالانه هشتم گفت: مرکز توجه اين دوسالانه بر روند شکلگيري اثر، از مرحله توليد ايده تا ساخت و شکلگيري اثر است و درعينحال به گسترش مفهوم مجسمه و استفاده از ساير رسانههاي هنري نيز توجه دارد. اين روند شکلگيري اثر توسط گروههاي ارتباطي مستندسازي شده و اطلاعات بهدستآمده در اين زمينه از طريق سايت و فضاي مجازي منتشر ميشود تا هنرمند در ارتباط با مخاطب، جامعه و منتقدان باشد و تحت تأثير همه اين مسائل، اثر هنري توليد ميشود.
سبطي ادامه داد: هر هفته گزارشي از روند فعاليت هنرمندان تهيه ميشود و در واقع هنرمند مانند نقطه مرکزي است که حول او اطلاعات مختلفي گردآوري ميشود و در اختيار ديگران قرار ميگيرد. اين کار مانند نقد تکويني است که در آن مسائلي مانند موقعيت فعلي هنرمند، سابقه کاري، شرايط خلق اثر و… موردتوجه قرار ميگيرد.
او با اشاره به تجربي بودن اين رويداد و احتمال به نتيجه نرسيدن روند کار هنرمندان گفت: در پروژههاي پژوهشي ابتدا يک فرضيه تعريف ميشود و پس از طي روند کار، ممکن است نتيجه موردنظر به دست نيايد. روند تجربي در هنر نيز چنين شرايطي را دارد و ممکن است ايده اوليه پس از طي مراحل کار به نتيجه نرسد. با اينحال همان روند و نتيجهاي که بهدستآمده است نيز به عنوان يک تجربه قابل ارائه به مخاطب است.
سبطي درباره انتخاب باغ کتاب به عنوان محل برگزاري هشتمين دوسالانه مجسمه گفت: براي اولين بار دوسالانه از محل موزه خارج شده و به يک فضاي عموميتر ميآيد تا با افراد بيشتري ارتباط برقرار کند که پيشازاين سابقه حضور در چنين رويدادهايي را نداشتند. آنها آثار هنري را ميبينند و به اين ترتيب مخاطبان جديدي جذب ميشوند. اين دوسالانه ميخواهد ارتباط اجتماعي بيشتري برقرار کند و يکي از ويژگيهاي هنر معاصر نيز اين است که از نخبهگرايي خارج شده و عموميتر شود. ما بايد تابع رويکردهاي معاصر باشيم و بپذيريم که در اين دوران هنر با جامعه ارتباط نزديکتري دارد.
سبطي ادامه داد: از سوي ديگر اين تغيير مکان امکان جديدي در اختيار هنرمندان قرار ميدهد و آنها ميتوانند با توجه به فضايي که خودشان انتخاب ميکنند، ايده پردازي کرده و اقدام به ساخت اثر کنند. اين مسئله نيز تابع رويکردهاي معاصر است که مکان را جزئي از کار ميداند. در اين دوسالانه، فضا موردتوجه قرار گرفته و يکي از مشخصات اين دوره بيينال، مکان محور بودن آثار است.
هشتمين دوسالانه ملي مجسمهسازي تهران با دبيري محمود بخشي، 16 اسفند 1398 تا 19 ارديبهشت 1399 در باغ کتاب تهران برگزار ميشود.