با آغاز شيوع ويروس کرونا، کليه فعاليت‌هاي فرهنگي و هنري به تعويق افتاد. در حوزه مجسمه‌سازي هم که قرار بود هشتمين دوسالانه تهران از ۱۶ اسفند تا ۱۹ ارديبهشت در باغ کتاب و محوطه اطراف آن برگزار شود، پس از انصراف محمود بخشي ـ دبير دوسالانه ـ و ادامه روند شيوع کرونا، به خرداد سال آينده موکول شد اما اين بار رئيس انجمن مجسمه‌سازان ايران خبر از تغيير دوباره زمان برگزاري اين دوسالانه مي‌دهد.
به گزارش گالري آنلاين به نقل از ايسنا، عباس مجيدي ـ رييس انجمن مجسمه‌سازان ايران ـ در گفت‌وگويي از سرنوشت پروژه‌هاي مجسمه‌سازي، کمک به هنرمندان اين حوزه و تأثيرات کرونا بر هنر مجسمه‌سازي گفته است.
او خاطرنشان کرد: پيش از آغاز سال نو قرار بود در ادامه اتفاقاتي که رخ داد، هشتمين دوسالانه مجسمه‌سازي تهران در خرداد برگزار شود، ولي از آنجا که اين بيماري همچنان در حال گسترش است و پيش از اين با اعمال شدن قرنطينه و تعطيلي‌هاي پي در پي، زمان را از دست داديم و بايد فرصتي براي سازماندهي دوباره کارها داشته باشيم، به احتمال زياد دوسالانه را در اواخر تابستان برگزار کنيم؛ البته در صورت اوج گرفتن اين بيماري، ممکن است برگزاري دوسالانه باري ديگر به تعويق بيفتد.
مجيدي همچنين درباره دبير دوسالانه گفت که به احتمال زياد هيات مديره کار را به صورت شورا پيش ببرد.
اين هنرمند درباره برگزاري پروژه «دو باغ» نيز عنوان کرد: بخش‌هايي از کارهاي اين پروژه به انجام رسيده و مرحله داوري آثار نيز صورت گرفته است. قرار بر اين بود که نمايشگاهي از آثار در تهران و کرمان برگزار شود که بخش نمايش آثار هنوز متوقف مانده و اميدوارم بتوانيم اين پروژه را به سرانجام برسانيم.
در بخش ديگري از او سوال کرديم که کرونا تا چه اندازه بر مجسمه‌سازي ايران تأثير خواهد داشت و آيا باعث تغيير شرايطي براي اين حوزه در آينده خواهد شد؟ پاسخ داد: بدون شک جرياني که تا اين حد همه گير بود و کليه قشرهاي جامعه را درگير کرد، تأثيراتي روي هنرمندان نيز داشته و خواهد داشت. همان‌گونه که در بازتاب جهاني ديديم، اقداماتي در دنياي هنر درباره اين بيماري صورت گرفت و هنرمندان زيادي توسط فضاي مجازي و به صورت فردي ايده‌ها و طرح‌هايي را پياده کردند و يا واکنش‌هايي به صورت نوشته نشان دادند.
او ادامه داد: قطعا در مدت قرنطينه، هنرمندان ايراني نيز در رابطه با کرونا و شرايط پيش آمده، ايده‌هايي در ذهن داشته و حتي آثاري را ساخته‌اند، ولي بروز کلي آن در سطح اجتماع به عنوان هنر شهري، مشمول يک تفکر و بسترسازي است که بحث زمان‌بري است و بايد روي آن فکر کرد؛ چون بايد فرآيندي را فراهم کرد که هنرمندان بتوانند با اعلام يک فراخوان يا برگزاري کارگاه‌هاي آموزشي مختلف در اين عرصه فعاليت کنند و آثاري را ارائه دهند.
مجيدي همچنين بيان کرد که احتمالا انجمن مجسمه‌سازي در آينده پروژه‌اي را در رابطه با اين بيماري و شرايطي که ايجاد کرد، به انجام برساند.
«آيا خودتان در اين مدت کاري را ساختيد؟» رييس انجمن مجسمه‌سازان ايران گفت: ايده‌هايي داشتم که روي کاغذ آوردم ولي هنوز کار خاصي نساخته‌ام؛ زيرا مشغول بوديم که بتوانيم از طرف دولت راهي براي کمک کردن و جبران آسيب‌هاي ناشي از کرونا به هنرمنداني که به علت توقف‌هاي ناشي از کرونا نتوانستند به کارگاه‌هاي خود بروند و يا فعاليت‌هاي امرار معاش خود را به انجام برسانند، داشته باشيم.
او ادامه داد: در نتيجه صحبت‌هايي که شد و تلاش‌هايي که صورت گرفت، دوستان ما در وزارت خانه نظرشان بر اين بود که هنرمنداني که در اين مدت آسيب زيادي ديده‌اند، شناسايي شوند. ولي اينکه بخواهيم فرد يا گروه خاصي را که آسيب بيشتري ديده، شناسايي کنيم، کار سختي بود؛ چون مي‌دانيم که بدنه مجسمه‌سازي به طور کلي آسيب زيادي ديده است. البته بدنه هنري در اين مدت آسيب زيادي را متحمل شد ولي حوزه مجسمه‌سازي به دليل شکل و ماهيت کارش که در کارگاه صورت مي‌گيرد و فضايي خارج از منزل هنرمند است، کار را سخت‌تر مي‌کند؛ زيرا ممکن است در اين مدت دسترسي به کارگاه و يا پرداخت هزينه‌هاي اجاره کارگاه و حقوق کارگران برايشان دشوار بوده باشد.
مجيدي در پايان تصريح کرد: در نتيجه خواهش کرديم کمکي عمومي به تمام هنرمندان صورت بگيرد و قرار شد اسامي کليه اعضاي انجمن را به وزارتخانه بدهيم تا افرادي که احساس مي‌کردند در اين مدت آسيب ديده‌اند خود را معرفي و ميزان خسارتشان را نيز برآورد کنند. البته به نظر مي‌رسد که امکان اقدام از راه‌هاي ديگر براي هنرمنداني که در انجمن عضو نيستند، جهت جبران خسارت در دستور کار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي وجود دارد. ولي در نهايت بايد ديد که آيا در آينده نسبت اين افراد کمکي از طرف دولت صورت مي‌گيرد يا نه.